Με το δικό της τρόπο για ακόμα μια φορά η ΘΕΙΑ ΔΗΜΗΤΡΩ απο τη ΒΟΝΙΤΣΑ, επιστρέφει και με καυστικό, πιπεράτο, σατιρικό τρόπο σχολιάζει την επικαιρότητα...
Η Θειά Δημήτρω στα γιορτάσια!!
Βούγκα *1 τα πανηγύρια. Πήρα αρχή από τσ Αϊ Κατερίνης και πάνε καθημερινά.
Στ’ Μπούχαλη δε βολείς*2 να περπατήσεις. Σε κάθε δρόμο κι σοκάκι, να ένασωρό τα τσόφλια απ’ τα μύγδαλα. Ολοι γιορτάζνε. Οι Κατερίνες, Οι Στελάδες, Οι Βαρβάρες, Οι Νικολάδες κι των Αγίων Πάντων πούλεγε ο Πλιακοπάνος*3 .
Στο Παζάρ’*4 μόνο εκείνη η Τόκκενα*5 έρξε*6 τα τσόφλια απ’ τα μύγδαλα στ’ στράτα*7. Κι έκανε κάτι κουραμπιέδες, έλιωναν στο στόμα. Άρωμα του βούτυρο κι γεμάτοι με καβουρντισμένο μύγδαλο.
Εγώ ξεκάμπσα*8 στο αρχοντικό τ’, το πρωί κι τ’ έδωσα το ματσάκι με τα λουλούδια για τα χρόνια πολλά του νοικοκύρη τσ’. Μ έβαλε στο σπίτι, μούδουσε στο πιατέλο ένα κουραμπιέ που λίγο κόντευε να βγεί έξω από το πιατέλο, τόσο μεγάλο.
-Μωρ’ κοπέλλα τσ’ είπα, παρότι είσαι κι σύ δασκάλα πως δεν ακουλούθσες τη ρήση ενός άλλου δασκάλου πούβαζε τ’ γνέκα τ να φτιάχνει τσ’ κουραμπιέδες μικρούς σαν κεφτεδάκια για οικονομία. Που να πάει όμως; -Τον χώρησε.
-Θειά Δμήτρω, μ’ αποκρίθκε, αν ο Κουραμπιές δεν πλωχεριάζει*9 δεν είναι κουραμπιές, είναι μπουκίτσες από λουκούμι.
Πάλι πολυχρόνησα*10 κι έφυγα. Η Τόκκενα μούδουσε ένα ακόμα κουραμπιέ για το σπίτι κι ένα δεύτερο, λέγοντάς μου κι αυτό το καλό: «Σα βρεθείς με τη κολλητή σ’ τη Γκίκου, φίλεψέ την ένα κουραμπιέ»......
