Στις δυτικές κοινωνίες, εδώ και πολλές δεκαετίες, οι γιορτές
των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς έχουν συνδεθεί άρρηκτα με ένα
συγκεκριμένο πρότυπο.
Ένα λαμπερό χριστουγεννιάτικο δέντρο, γεμάτο δώρα και παιχνίδια
για τα παιδιά, στρωμένο τραπέζι με όλων των ειδών τα καλούδια, κόσμος
ντυμένος με τα βραδινά του, χαμογελαστός, ευτυχισμένος. Ένα πρότυπο που
έχει εμποτιστεί στην συλλογική μας συνείδηση και δημιουργεί σε όλους
ανάλογες προσδοκίες.
Γράφει η Ειρήνη Ντάκου
Συμβουλευτική - Ψυχοθεραπεία
Προσδοκίες που δεν ανταποκρίνονται ως σύνολο στην πραγματικότητα ούτε
και για τα υψηλά οικονομικά εισοδήματα, καθώς η δυνατότητα για ψώνια και
πλούσιο τραπέζι δεν αποτελεί επαρκή λόγο για χαρά ή ακόμα περισσότερο
για ευτυχία.
Οι άνθρωποι λοιπόν, σε όλες τις ηλικίες και όλες τις τάξεις τείνουν να
δημιουργούν προσδοκίες σε πολλά διαφορετικά επίπεδα όπως: θα ψωνίσω
ωραία δώρα για τον εαυτό μου και τους άλλους, θα περάσω τέλεια, θα είμαι
πολύ όμορφη, θα φτιάξει η σχέση μου με...........................