Η φτώχεια είναι πολιτική επιλογή της κυβέρνησης

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ, σε πολύ υψηλό επίπεδο παραμένει η φτώχεια στην Ελλάδα. Ο πληθυσμός σε κίνδυνο φτώχειας ή σε κοινωνικό αποκλεισμό, με βάση τα στοιχεία του 2023 ανέρχεται στο 26,1% του πληθυσμού της χώρας, ποσοστό σχεδόν αμετάβλητο από το αντίστοιχο του 2022 που ήταν στο 26,3%....

Στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας το ποσοστό ανέρχεται στο 35,2% του πληθυσμού, δέκα μονάδες πάνω από τον πανελλαδικό μέσο όρο. Σύμφωνα με έκθεση του ΙΟΒΕ επίσης, στην ΠΔΕ καταγράφεται το χαμηλότερο επίπεδο κατά κεφαλήν διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών (στοιχεία για το 2020) και εμφανίζεται ο δεύτερος χαμηλότερος λόγος καταθέσεων προς ΑΕΠ καθώς και ο δεύτερος χαμηλότερος λόγος επιχειρηματικών δανείων ανά κάτοικο μεταξύ των 13 περιφερειών. Τα παραπάνω δεδομένα για την ΠΔΕ προκαλούν προβληματισμό, ιδιαίτερα σε καθεστώς αυξημένου πληθωρισμού. Η αδύναμη οικονομική επίδοσή της χαρακτηρίζεται εξάλλου από έλλειψη μεταποιητικών επιχειρήσεων και δευτερογενή τομέα παραγωγής, χαμηλή εξωστρέφεια και επενδυτική δραστηριότητα, με τον πρωτογενή τομέα να φθίνει συνεχώς. Από τη στιγμή άλλωστε που δεν υπάρχει ένα συνολικό σχέδιο περιφερειακής ανάπτυξης της χώρας, περιφέρειες που δεν στηρίζονται στον τουρισμό θα παρακμάζουν, ο πληθυσμός στην επαρχία θα μειώνεται και οι άνθρωποι, ιδιαίτερα οι νεότεροι, θα αναζητούν λύσεις στα αστικά κέντρα που θα επιβαρύνονται διαρκώς.

Από την πλευρά της η κυβέρνηση συνειδητά δεν φρόντισε στο πλαίσιο της αξιοποίησης του Ταμείου Ανάκαμψης να συνεργαστεί με τις περιφερειακές αρχές σε τομείς όπως η ενίσχυση των υποδομών και η συμμετοχή τους σε δράσεις πράσινης και ψηφιακής μετάβασης. Αντίθετα μείωσε τις χρηματοδοτήσεις προς την Αυτοδιοίκηση. Ταυτόχρονα, η ΝΔ πανηγυρίζει για την οικονομική πολιτική της, όσο οι πολίτες έχουν τη χαμηλότερη αγοραστική δύναμη σε όλη την ευρωζώνη και τη δεύτερη χειρότερη σε όλη την ΕΕ πάνω από τη Βουλγαρία. Αισχροκέρδεια των πολυεθνικών ενέργειας και τροφίμων, εμπορευματοποίηση κρίσιμων δημόσιων τομέων, διάλυση του πρωτογενή τομέα, γενικευμένη ακρίβεια, συνθέτουν τη μεγάλη εικόνα. Την ίδια στιγμή η χώρα κινδυνεύει να εγκλωβιστεί σε ένα αναπτυξιακό μοντέλο φθηνής εργασίας, μειωμένης ανταγωνιστικότητας και καθηλωμένου κατά κεφαλήν εισοδήματος σε χαμηλά επίπεδα.

Στο πλαίσιο αυτό, το ΠΑΣΟΚ προτείνει μια διαφορετική οικονομική πρόταση κοινωνικής δικαιοσύνης, με πολιτικές για τη μείωση έμμεσων φόρων και του ΦΠΑ σε βασικά αγαθά, φορολόγηση των υπερκερδών των τραπεζών, των εταιρειών ενέργειας και πετρελαίου, αποτελεσματικούς ελέγχους στην αγορά, ανασύνταξη του Κοινωνικού Κράτους, κοινωνικές κατοικίες και αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων με την επαναφορά του καθορισμού του κατώτατου μισθού στους κοινωνικούς εταίρους μέσω της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Παράλληλα, η στροφή της περιφερειακής ανάπτυξης και επιχειρηματικότητας σε ψηφιακή και πράσινη κατεύθυνση, με τη συμβολή ενός ισχυρού πρωτογενή τομέα μπορούν να συμβάλλουν στην οικονομική μεγέθυνση της χώρας ισόρροπα και βιώσιμα. Η προστασία και αύξηση του αγροτικού εισοδήματος, ο περιορισμός του κόστους παραγωγής με ταυτόχρονο μηδενισμό του ΕΦΚ στο αγροτικό πετρέλαιο αλλά και η δημιουργία ενεργειακών κοινοτήτων μεταξύ των αγροτών σε συνδυασμό με σύγχρονες υποδομές, τεχνολογικές καινοτομίες αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, διασύνδεση του τουρισμού με όλους τους κλάδους της οικονομίας, είναι λύσεις που μπορούν να ξαναζωντανέψουν την εγκαταλελειμμένη ύπαιθρο. Στο επίκεντρο της πολιτικής μας βρίσκονται εξάλλου η ριζική αποκέντρωση αρμοδιοτήτων προς την αυτοδιοίκηση και η εξασφάλιση μέσων και πόρων με διαφάνεια και λογοδοσία, ώστε να διασφαλιστεί ότι ο παραγόμενος πλούτος θα αφορά όλους τους Έλληνες.

Η φτώχεια είναι η μεγαλύτερη μορφή βίας έλεγε ο Γκάντι και η εξάλειψη της είναι πολιτική επιλογή. Ενόψει μάλιστα των επικείμενων Ευρωεκλογών, είναι ανάγκη να τεθεί η αντιμετώπιση της ως κεντρική πολιτική προτεραιότητα. Το Εθνικό Σχέδιο ανάπτυξης και παραγωγικής αναδιάρθρωσης του ΠΑΣΟΚ, ευθυγραμμισμένο με τις πολιτικές που προτείνει το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα στο οποίο ανήκει, εγγυάται εκείνες τις προοδευτικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο ελληνικός λαός, προς όφελος των πολλών και όχι των λίγων.