Ο Μάρκους Ράσφορντ, ο άσσος της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (η
οποία δεν τυγχάνει της συμπαθείας μου, αλλά το καλό πρέπει να λέγεται όπου κι
αν παρεπιδημεί), βρίσκεται στο προσκήνιο όχι για τα γκολ και τις assist, αλλά για την assistance προς τα άπορα παιδιά μέσω της
χορηγίας σχολικών γευμάτων.
Ο Μάρκους με το μαύρο δέρμα εξοργίζει τους λευκούς ρατσιστές
των αγγλικών γηπέδων, που κραδαίνουν μπανάνες. Βραβεύθηκε όμως για την ως άνω
δράση του από την Ελισάβετ (μέχρι και στην Βασίλισσα έδωσε δουλίτσα αυτό το
παιδί). Ο διεθνής ποδοσφαιριστής, που βίωσε τη φτώχεια από μικρό παιδί, συνεργάσθηκε
με το δίκτυο διανομής τροφίμων Fare share και έστειλε επιστολή στον πρωθυπουργό
Μπόρις Τζόνσον με αίτημα να συνεχισθεί η διανομή γευμάτων ακόμη και όταν τα
σχολεία είναι κλειστά λόγω κορωνοΐού. Ο Τζόνσον, ως αντιπροσωπευτικό δείγμα της
αγγλικής αριστοκρατίας και συνεπής στα πιστεύω του, αρνήθηκε.
Ο Ράσφορντ κατόρθωσε, παρ’ όλα αυτά, να συνενώσει γύρω απ’ τον σκοπό του τις δύο μεγάλες αντίπαλες ομάδες Γιουνάιτεντ και Σίτυ, όπως επίσης και κοινωνικούς φορείς, καφετέριες, εστιατόρια κ.λ.π. και να στρέψει το πολιτικό ντιμπέιτ στη Βρετανία στο θέμα αυτό. Και νίκησε. Στην Ελλάδα, η θέσπιση των σχολικών γευμάτων από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, έγινε αντικείμενο χλευασμού από νεοφιλελεύθερους κατήγορους των επιδοματικών πολιτικών (χορτασμένους κατά κανόνα από κρατικό χρήμα....), αλλά καμμιά φορά και ειρωνικής υποτίμησης από την εδώ πλευρά, επειδή όντως μια τέτοια πολιτική από μόνη της, ούτε τις συνέπειες της κρίσης ακύρωνε, ούτε τη φτώχεια εξάλειφε. Κι αυτό αφορούσε όχι μόνο την πρωτεύουσα, αλλά και την περιφέρεια. Στην Αιτωλοακαρνανία, πριν την πανδημία και με δεδομένο τον υπεσχημένο από τον Κ. Μητσοτάκη παράδεισο, η ανεργία ανερχόταν στο 23,8% και το ποσοστό του πληθυσμού που βρισκόταν στο όριο της φτώχειας και κάτω απ’ αυτό, ανερχόταν σε 44,6% !
Η πανδημία ήλθε να υπογραμμίσει πόσο πολύτιμη είναι η διασφάλιση της δημόσιας υγειονομικής προστασίας ενός πολύ μεγάλου ποσοστού του πληθυσμού, που δεν έχει τη δυνατότητα να προσφύγει στον ιδιωτικό τομέα.
Δεν χρειάζεται να έλθει ο Μάρκους Ράσφορντ να παίξει στον Παναιτωλικό για να γίνει αντιληπτό ότι χρειάζεται ένα δίχτυ ασφαλείας για τους πιο ευάλωτους της κρίσης, που επιβαρύνονται δραματικά από την πανδημία. ένα κοινωνικό κράτος, το οποίο η νεοφιλελεύθερη αντίληψη κατατάσσει στην κατηγορία «πεταμένα λεφτά». Πεταμένα λεφτά μπορεί να είναι εκείνα που ξοδεύει η αριστοκρατία, προκειμένου να σπουδάσουν οι γόνοι της στα διάφορα Ήτον και Καίμπριτζ, ώστε μετά να διατυπώσουν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που δικαιώνουν την ταξική τους θεώρηση.
Παρεμπιπτόντως, και για να χαρεί ο Μάρκους Ράσφορντ, στην Αιτωλοακαρνανία (όπως και αλλού) μοιράζονται σχολικά γεύματα πολύ καλής ποιότητας, όπως με διαβεβαίωσαν οι αρμόδιες υπηρεσίες. Δεν είναι το φάρμακο για την πληγή της φτώχειας αλλά οπωσδήποτε έχει μια καταπραϋντική ισχύ.
Ο Ράσφορντ κατόρθωσε, παρ’ όλα αυτά, να συνενώσει γύρω απ’ τον σκοπό του τις δύο μεγάλες αντίπαλες ομάδες Γιουνάιτεντ και Σίτυ, όπως επίσης και κοινωνικούς φορείς, καφετέριες, εστιατόρια κ.λ.π. και να στρέψει το πολιτικό ντιμπέιτ στη Βρετανία στο θέμα αυτό. Και νίκησε. Στην Ελλάδα, η θέσπιση των σχολικών γευμάτων από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, έγινε αντικείμενο χλευασμού από νεοφιλελεύθερους κατήγορους των επιδοματικών πολιτικών (χορτασμένους κατά κανόνα από κρατικό χρήμα....), αλλά καμμιά φορά και ειρωνικής υποτίμησης από την εδώ πλευρά, επειδή όντως μια τέτοια πολιτική από μόνη της, ούτε τις συνέπειες της κρίσης ακύρωνε, ούτε τη φτώχεια εξάλειφε. Κι αυτό αφορούσε όχι μόνο την πρωτεύουσα, αλλά και την περιφέρεια. Στην Αιτωλοακαρνανία, πριν την πανδημία και με δεδομένο τον υπεσχημένο από τον Κ. Μητσοτάκη παράδεισο, η ανεργία ανερχόταν στο 23,8% και το ποσοστό του πληθυσμού που βρισκόταν στο όριο της φτώχειας και κάτω απ’ αυτό, ανερχόταν σε 44,6% !
Η πανδημία ήλθε να υπογραμμίσει πόσο πολύτιμη είναι η διασφάλιση της δημόσιας υγειονομικής προστασίας ενός πολύ μεγάλου ποσοστού του πληθυσμού, που δεν έχει τη δυνατότητα να προσφύγει στον ιδιωτικό τομέα.
Δεν χρειάζεται να έλθει ο Μάρκους Ράσφορντ να παίξει στον Παναιτωλικό για να γίνει αντιληπτό ότι χρειάζεται ένα δίχτυ ασφαλείας για τους πιο ευάλωτους της κρίσης, που επιβαρύνονται δραματικά από την πανδημία. ένα κοινωνικό κράτος, το οποίο η νεοφιλελεύθερη αντίληψη κατατάσσει στην κατηγορία «πεταμένα λεφτά». Πεταμένα λεφτά μπορεί να είναι εκείνα που ξοδεύει η αριστοκρατία, προκειμένου να σπουδάσουν οι γόνοι της στα διάφορα Ήτον και Καίμπριτζ, ώστε μετά να διατυπώσουν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που δικαιώνουν την ταξική τους θεώρηση.
Παρεμπιπτόντως, και για να χαρεί ο Μάρκους Ράσφορντ, στην Αιτωλοακαρνανία (όπως και αλλού) μοιράζονται σχολικά γεύματα πολύ καλής ποιότητας, όπως με διαβεβαίωσαν οι αρμόδιες υπηρεσίες. Δεν είναι το φάρμακο για την πληγή της φτώχειας αλλά οπωσδήποτε έχει μια καταπραϋντική ισχύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο