Ρωμανός: Η νέα εφεύρεση του αριστερομπαχαλακισμού

Γράφει ο: Νίκος Ναούμης

Δημοτικός σύμβουλος Ξηρομέρου 

      Η υπόθεση Ρωμανού δημιουργεί τις συνθήκες για έναν νέο Γρηγορόπουλο. Κοντολογίς, βρήκαμε νέο «θύμα», για να προκαλέσουμε νέα «κύματα αγανάκτησης» σ’ ένα λαό που, δυστυχώς, έχει προ πολλού χάσει το οξυμμένο του πολιτικό αισθητήριο (αν το διέθετε, δηλαδή ποτέ…).

   Τι ζητά ο Ρωμανός; Εκπαιδευτικές άδειες για να βγαίνει από τη φυλακή, στην οποία έχει κλειστεί για ένοπλη ληστεία. Τι είναι ο Ρωμανός; Επίδοξος αριστερούκλας τρομοκράτης, αλλά από πλούσιο τζάκι. Γιατί διαμαρτύρονται οι υποκριτικά ανησυχούντες υποστηρικτές του και (ξανα) καίνε την Αθήνα; Για την – υποτιθέμενη – απώλεια του αγαθού της μόρφωσης.

        Ας δούμε λίγο τα πράγματα ψύχραιμα. Καταρχήν, το δικαίωμα στην εκπαίδευση δεν το έχασε ο Ρωμανός. Η πρωτοβάθμια και η δευτεροβάθμια εκπαίδευση έχει περατωθεί (και θα μπορούσε να περατωθεί, ούτως ή άλλως, είτε βρισκόταν εντός της φυλακής είτε όχι). Το ζήτημα της τριτοβάθμιας είναι άλλο ζήτημα. Η τριτοβάθμια δεν αποτελεί βασική εκπαίδευση, οπότε το κράτος δεν υποχρεούται να την παρέχει σε κάθε πολίτη..........

 

      Ακόμα όμως κι αν υποθέσουμε ότι «τεντώνουμε» λίγο την ερμηνεία και αποδεχθούμε ότι και η τριτοβάθμια εκπαίδευση αποτελεί δικαίωμα για κάθε πολίτη, ξεχνάμε κάτι βασικό: ο Ρωμανός δεν είναι ο κάθε πολίτης. 

      Από την ώρα που έθεσε εαυτόν εκτός «συστήματος» ασκώντας βία στα πλαίσια μιας ευνομούμενης πολιτείας (και, εννοείται, δεν με ενδιαφέρει αν το έκανε για λόγους… ιδεολογικούς ή όποιους άλλους), δεν κατέχει πια την ιδιότητα του νομιμόφρονα πολίτη. Η δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση, η οποία πληρώνεται από τον φόρο ενός λαού που, μάλιστα, αιμορραγεί οικονομικά, δεν μπορεί να αποτελεί δικαίωμα του όποιου σαλτιμπάγκου παίρνει ένα καλάσνικοφ, επειδή την «είδε» αριστερός αγωνιστής, και διαπράττει ένοπλες ληστείες.

        Όμως, ακόμα κι έτσι, ας υποθέσουμε ότι ο Ρωμανός δικαιούται να λάβει, εφόσον το επιθυμεί, ανώτερη μορφή εκπαίδευσης. Η λύση βρέθηκε: μαθήματα εξ αποστάσεως. Η νέα τεχνολογία βοηθά στο να πραγματοποιήσει το… όνειρό του! Αλλά, όχι! Ο Ρωμανός δεν δέχεται τη λύση! Γιατί; Μα είναι απλό! Διότι στην πραγματικότητα δεν θέλει να σπουδάσει! Απλά, θέλει να βγαίνει από τη φυλακή με συχνές άδειες (λέγε τις και φοιτητικές), να την περνά ζωή και κότα στα πλούσια σπίτια της οικογένειάς του και να το παίζει κι επαναστάτης!

       Είναι, νομίζετε η πρώτη φορά που φυλακισμένος ζητά να σπουδάσει σε τριτοβάθμια σχολή ή να ξεκινήσει να φοιτά σε κάποια; Όχι! Είχε επιτυχία η δική τους – πραγματική κι όχι… γιαλαντζί – επιθυμία και το αίτημά τους έγινε δεκτό; Όχι! Έκαναν πορείες διαμαρτυρίας και έκαψα την Αθήνα οι… ανησυχούντες για τα ανθρώπινα δικαιώματα; Όχι! Αν, λοιπόν ο Ρωμανός δεν ήταν αυτός που είναι (αριστερός επαναστάτης με πλούσιο μπαμπά), δεν θα άνοιγε ούτε μύτη για χατίρι του!

        Όσο για την επιλεκτική ευαισθησία όλων των υποκριτών ή των προβάτων που τους ακολουθούν, μπορώ να πω πολλά! 

-Πού ήταν η ευαισθησία τους, όταν ένας τυφλός αριστούχος μαθητής με επαίνους από τη Μαθηματική Εταιρεία και διαπρέψας σε διαγωνισμούς Φυσικής δεν έγινε δεκτός από το ΑΠΘ στο τμήμα Φυσικής λόγω της τυφλότητάς του; 

-Πού ήταν η ευαισθησία τους, όταν ένας παραπληγικός μαθητής συνάντησε δυσκολίες να σπουδάσει λόγω της αναπηρίας του και, τελικά, αναγκάστηκε να σπουδάσει δι’ αλληλογραφίας σε ξένο πανεπιστήμιο; 

-Πού ήταν η ευαισθησία τους, όταν φοιτητής με πρόβλημα βαρηκοΐας συνάντησε σοβαρά προβλήματα στην περάτωση των σπουδών του; 

-Πού ήταν η ευαισθησία τους, όταν τόσοι άλλοι νέοι άνθρωποι δούλευαν παράλληλα και δεν κατόρθωσαν τελικά να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, επειδή κανείς δεν πρόβλεψε γι’ αυτούς κάποια ευνοϊκή ρύθμιση ως προς τον τρόπο παρακολούθησης των μαθημάτων και εξέτασής τους;

    Για βρούβες η… επανάσταση των δήθεν ανησυχούντων για τα δικαιώματα του Ρωμανού. Όσο για τον ίδιο τον Ρωμανό, αποδεικνύεται ότι από την ώρα που ζητάς το… δίκιο σου από την εξουσία, την ίδια στιγμή που δηλώνεις επαναστάτης και… αναρχικός, δεν είσαι τίποτε παραπάνω από κωλοτούμπας – ιδεολογικά και πολιτικά!

     Κι έτσι, για έναν Ρωμανό (όπως και για έναν Γρηγορόπουλο) οι γνωστοί – άγνωστοι θα ξανακάψουν την Αθήνα, θα ξαναρίξουν την κυβέρνηση, θα ξαναδράσουν ως συστημικοί υπηρέτες με αντισυστημικό προσωπείο.

Περαστικά μας!