Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014

Το δίκοκκο σιτάρι «επιστρέφει» και στο Αγρίνιο

epi-dikokkositari
Δυο νέοι παραγωγοί από το Δοκίμι του Αγρινίου σε πείσμα των καιρών,  αποφάσισαν πειραματικά φέτος να καλλιεργήσουν δίκοκκο σιτάρι, ή ευρύτερα γνωστό ως ζέα, που ήταν εδώ και δεκαετίες μια «ξεχασμένη» καλλιέργεια, που έχει όμως μεγάλη προϊστορία στην Ελλάδα......

Το δίκοκκο σιτάρι ή  ζέα είναι σύμφωνα με τους ειδικούς ένα σιτηρό που μπορεί να αξιοποιήσει εγκαταλελειμμένες ορεινές και ημιορεινές περιοχές με ελάχιστο κόστος παραγωγής, προσφέροντας ένα ικανοποιητικό συμπλήρωμα στο οικογενειακό εισόδημα.
Θεωρείται ιδανικό για ήπιας μορφής και αειφόρο γεωργία. Δεν χρειάζεται λιπάσματα και φυτοφάρμακα, είναι άριστη τροφή και η μεταποίησή του δίνει υψηλής διατροφικής αξίας προϊόντα.
Παρέχει τη δυνατότητα διατήρησης σπόρων για την επόμενη καλλιεργητική περίοδο, προσαρμόζεται εύκολα σε άγονα και «φτωχά» εδάφη και η καλλιέργειά του είναι εφικτή ακόμη και σε πετρώδη εδάφη έως και 1.500 μ. υψόμετρο.
Λυσίνη, κυτταρίνη, μαγνήσιο και πολλά άλλα ιχνοστοιχεία και ένζυμα το κατατάσσουν δικαίως σε υψηλής διατροφικής αξίας προϊόν.
Για τους δυο παραγωγούς από το Αγρίνιο, θερίστηκε για πρώτη φόρα το διάσημο αυτό σιτάρι (triticum dicoccum)  , το οποίο καλλιεργήθηκε πειραματικά σε μια έκταση 30 στρεμμάτων για πρώτη φορά.
«Οι τιμές πώλησης κυμαίνονται από 1 έως 1,5 ευρώ το κιλό και αναμένουμε να δούμε την απόδοση που θα έχει στην περιοχή μας» λένε χαρακτηριστικά οι δυο φίλοι παραγωγοί στο «Γ»  , που έφεραν  τον πιστοποιημένο σπόρο από την Ιταλία.  Ένας σπόρος ακριβός σε σχέση με τα υπόλοιπα σιτηρά καθώς κάνει 3 ευρώ το κιλό και θέλει 20 κιλά το στρέμμα περίπου στην σπορά . Η απόδοση και κυρίως η τιμή θα αποτελέσουν και τον «οδηγό» για την μετέπειτα συνέχιση του ή και εξάπλωση του στην περιοχή. Είναι κάτι που θα φανεί σύντομα.
Στην Ελλάδα γενικότερα , σύμφωνα και με πρόσφατο ρεπορτάζ του «Έθνους» το δίκοκκο σιτάρι καλλιεργείται σε πεδινές, αλλά και σε ορεινές ή ημιορεινές περιοχές και σε υψόμετρο μέχρι 1.600 μέτρα.
Η καλλιέργειά του είναι σημαντική, επειδή δίνει καλές παραγωγές ακόμη και σε άγονα, ξηρικά και φτωχά εδάφη, σε αντίθεση με τα γυμνόσπερμα σιτάρια που σήμερα καλλιεργούνται, αλλά και επειδή είναι ανθεκτικό σε πολλές μυκητολογικές ασθένειες όπως είναι η σκωρίαση, ειδικά σε υγρές περιοχές. Γι” αυτόν τον λόγο μπορεί πολύ εύκολα να καλλιεργηθεί ως βιολογικό.
Με μέση στρεμματική απόδοση 250 κιλά και τιμή 1,5 ευρώ το κιλό, το δίκοκκο σιτάρι προσφέρει κέρδος της τάξης των 300 ευρώ ανά στρέμμα.
Με τον θερισμό του σιταριού στην περιοχή μας ανακάλυψαν οι δυο παραγωγοί ότι η απόδοση του στα χώματα της περιοχής είναι πολύ μεγαλύτερη από την αναμενόμενη μέση απόδοση καθώς κυμάνθηκε στα 320 κιλά το στρέμμα τώρα είναι στο στάδιο της έρευνας αγοράς και προώθησης του δίκοκκου στην αγορά του Αγρινίου καθώς αποτελεί προτεραιότητα η διάθεση στην περιοχή μας .
Επίσης το γεγονός ότι είχε απόδοση σε άχυρο γύρω στις 22 μπάλες το στρέμμα ένα έξτρα έσοδο που μειώνει κατά πολύ το κοστολόγιο της καλλιέργειας .
Αναλυτικά τα έξοδα και τα προσδοκώμενα έσοδα της καλλιέργειας του δίκοκκου είναι :
Προετοιμασία και σπορά των κτημάτων με κόστος 20 ευρώ ανά στρέμμα .
Κόστος σπόρων 54 ευρώ ανά στρέμμα .
Κόστος λίπανσης 15 ευρώ ανά στρέμμα.
Κόστος θεριζοαλωνιστικής  και ενσάκισης 20 ευρώ ανά στρέμμα .
Σύνολο εξόδων 109 ευρώ.
Προσδοκώμενα έσοδα :
Η απόδοση σε καρπό είναι 300 κιλά το στρέμμα  επί 1 ευρώ που είναι η μέση τιμή του έχουμε 300 ευρώ ανά στρέμμα.
Η απόδοση σε άχυρο είναι 22 μπάλες το στρέμμα επί 1,5 ευρώ η μια έχουμε 33 ευρώ ανά στρέμμα .
Σύνολο αναμενόμενων εσόδων 333 ευρώ ανά στρέμμα .
Καθαρά κέρδη 224 ευρώ ανά στρέμμα .
Για μια καλλιέργεια που έχει ελάχιστες απαιτήσεις σε εργατοώρες το κέρδος είναι αρκετά μεγάλο σε συνδυασμό με τις εργατοώρες που χρειάζεται . Το γεγονός ότι η πλειοψηφία των καταναλωτών στρέφεται σε τρόφιμα υψηλής διατροφικής άξιας αλλά και το γεγονός ότι η χωρά μας εισάγει ένα μεγάλο μέρος σιτηρών αλλά και η υψηλή τιμή του συγκεκριμένου σιταριού δίνει μια καλή προοπτική ανάπτυξης για την επομένη πενταετία.
agriniopress


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο