9 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από από το θάνατο του Βασ. Χρησ. Κλαδευτήρα. Με αφορμή τη θλιβερή επέτειο αναδημοσιεύουμε παλαιότερο άρθρο - αποχαιρετισμό που γράφηκε πριν 8 χρόνια απο τον Χρήστο Κλαδευτήρα.
Επιστολή του κ. Χρήστου Γ. Κλαδευτήρα (24-01-09)
ΔΥΟ ΦΑΡΟΙ ΠΟΥ ΕΣΒΗΣΑΝ - ΑΔΕΛΦΟΙ ΚΛΑΔΕΥΤΗΡΑ
Την 24- 01-09 συμπληρώνεται ένας χρόνος από το θάνατο του Βασ. Χρησ. Κλαδευτήρα. Αισθάνομαι την ανάγκη να γράψω αυτές τις λίγες σκέψεις για να αναφερθώ στην ζωή του αλλά και στην ζωή του αδελφού του και πατέρα μου Γεωρ. Χρ. Κλαδευτήρα. Ανάγκη που πηγάζει τόσο από την εξ αίματος συγγενική σχέση μου μαζί τους, όσο και για να φέρω στην επιφάνεια την ζωή δύο ανθρώπων από την παλιά εμπορική τάξη του Αστακού της οποίας ο Βασ. Χρησ. Κλαδευτήρας ήταν ένας από τους τελευταίους.
Ο Βασ. Χρησ. Κλαδευτήρας ήταν το δεύτερο αγόρι του Χρ. Κλαδευτήρα και της Φωτεινής το γένος Διβάρη .
Γεννήθηκε στον Αστακό το 1931. Σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια του μεσοπολέμου βασίλευε η φτώχεια και η υπανάπτυξη. Την δεκαετία του 1930 άρχισε η εκχέρσωση του βαλτώδους κτήματος Λεσινίου. Η οικογένεια του Χρ. Κλαδευτήρα ήταν από τους πρώτους εκχερσωτές και έτσι άρχισε να αναπτύσσει γεωργική δραστηριότητα στο κτήμα Λεσινίου στην θέση Αγ. Ονούφριος. Πριν όμως αρχίσει να δίνει καρπούς ανάπτυξης και ευημερίας το κτήμα, ήρθε ο πόλεμος, η κατοχή, και ο εμφύλιος που θα πάνε πίσω πάλι την χώρα, την περιοχή, και την οικογένεια μας. Δύσκολη δεκαετία αυτή του 40-50 για όλους και γι’αυτούς..........