Κυκλοφορίες των 3 τελευταίων τίτλων των εκδόσεων υψικάμινος.

η Ασπασία ήταν πόρνη, λεσβία ή τσατσά;

Νίκος Καψιάνης

Η νέα ποιητική συλλογή του Νίκου Καψιάνη με τίτλο «Η Ασπα­σία ήταν τσούλα, λεσβία ή τσατσά;» από τις εκδόσεις Υψικά­μινος περιστρέφεται γύρω από την έννοια του έρωτα με επί­κεντρο το σώμα..... Το σώμα είναι αυτό που βιώνει εμπειρικά τις μορφές τις οποίες η επιθυμία αποκτά σε ένα σχήμα εξάρτησης και εκμετάλλευσης. Ο άνθρωπος συμμετέχει σε προκαθορι­σμέ­νους ρόλους, τέτοιους ώστε ιεραρχικά να αναπαράγουν την ταυ­τότητα της κοινωνικής πραγματικότητας. Η ποίηση του Νί­κου Καψιάνη διεισδύει στις αθέατες πτυχές τής συμπεριφοράς των συμβαλλόμενων μερών μίας πράξης, αναδεικνύοντας θέσεις και στάσεις με τρόπο άμεσο και δεικτικό.

Ο Νίκος Καψιάνης, γεννήθηκε, τον Ιούλιο του 1974, στην Αθήνα. Μεγάλωσε και μαθήτευσε στην κοινότητα Μελισσίων. Το 1990, συνέγραψε, σε ηλικία 16 ετών, τα πρώτα ποιήματα. Το 1992, επέτυχε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο στη σχολή Πολιτικών Μηχανικών. Μεταξύ των ετών 1992 και 2017, συγγράφει αδημοσίευτα κείμενα ποίησης και πεζογραφίας. Το 2017, δημιουργεί τον ιστότοπο Διήμερες Αποδράσεις, στον οποίο συνδυάζει τη γραφή με τη φωτογραφία και το ταξίδι, πραγματοποιώντας αφιερώματα κειμένων και φωτογραφιών από μέρη τής Ελλάδας. Μεταξύ 2019 και 2021, παρακολουθεί μαθήματα φωτογραφίας από τον Ανδρέα Κατσικούδη, συμμετέχοντας σε 3 εκθέσεις φωτογραφίας (χώροι cinemarian και braziliana), ενώ γίνεται μέλος τής φωτογραφικής ομάδας Διάφραγμα 26. Φωτογραφίες του επιλέγονται προς δημοσίευση σε μέσα και φωτογραφικούς ιστότοπους. Toν Γενάρη τού 2021,ηφωτογραφική του συμμετοχή με θέμα τοπία πόλης διακρίνεται από την ομάδα PhotoSunday. Τον Μάρτη τού 2021, εκδίδει, με τις εκδόσεις Θερμαϊκός, την πρώτη ποιητική συλλογή με τίτλο «Ιχνοβατώντας στο φως και στο σκοτάδι», μια σύμμειξη κειμένων ποίησης, αφήγησης και φωτογραφιών, με την οποία δημοσιεύεται μέρος αδημοσίευτης, ως τότε, συγγραφής. Τον Σεπτέμβρη τού 2022, δημιουργεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την καλλιτεχνική ομάδα Λόγου Αφύπνιση Τέχνης Κάλεσμα, μέσα από την οποία δημοσιεύει κείμενα, φωτογραφίες και έργα καλλιτεχνών. Το φθινόπωρο του 2021,κυκλοφορείαπό τις εκδόσεις Γράφημα η ποιητική συλλογή «Το δάκρυ τού φωτός», ενώ, τον Ιανουάριο του 2022, γίνεται μέλος τής Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Ακολούθως, το 2022 γίνεται μέλος τού Φιλολογικού Ομίλου Θεσσαλονίκης, συμμετέχοντας με ποιήματα στο Λογοτεχνικό Δελτίο. Τον Μάρτη τού 2022, φωτογραφία του με θέμα τη μητρότητα δημοσιεύεται από το Driphf-DramaInti Photo Fest, ενώ, τον Ιούλιο του 2022, εκδίδει, με τις εκδόσεις Γράφημα, την τρίτη ποιητική συλλογή «Αγοραίοι Λογισμοί». Συμμετέχει στην συλλογική ανθολογία «Η Μελωδία τής ψυχής», από τις εκδόσεις Ρουμελιώτη, στη συλλογή «Βαρδάρης» τού Φιλολογικού Ομίλου Ελλάδος, του οποίου, από τον Μάρτιο του 2023, τοποθετείται υπεύθυνος τμήματος φωτογραφίας, οργανώνοντας και συμμετέχοντας σε συλλογικές ηλεκτρονικές εκθέσεις φωτογραφιών. Τον Απρίλιο του 2023, φωτογραφικό του πορτρέτο επελέγη από διεθνή φωτογραφική επιτροπή, να παρουσιαστεί, τον Αύγουστο του 2023, στην έκθεση φωτογραφίας CIPFESTIVAL, η οποία πραγματοποιείται στα Χανιά, όπου παρουσιάζονται έργα φωτογράφων απ’ όλον τον κόσμο. Ακόμη, συμμετείχε, με αφιέρωμα στην ταξιδιωτική φωτογραφία, στο τεύχος δοκιμίων «Παράθυρο στην Τέχνη», που εκδόθηκε από τις εκδόσεις Γράφημα, υπό την αιγίδα τού Φιλολογικού Ομίλου Ελλάδος, ενώ τον Ιούνιο του 2023 τρία ποιήματά του σε νοοτροπία δομημένου ρεαλισμού φιλοξενούνται στην ποιητική συλλογή τού Φιλολογικού Ομίλου Ελλάδος «Άφησέ με να ’ρθω μαζί σου», που εκδίδεται από τις εκδόσεις Γράφημα. Τον ίδιο χρόνο κυκλοφορεί η τέταρτη ποιητική συλλογή του με τίτλο «Αλαγονία», επίσης από τις εκδόσεις Γράφημα. Τον Γενάρη του 2024 συμμετέχει με ποιήματα στην ομαδική συλλογή «Μάνα και έρθουν οι φίλοι μου», συλλογή αναπαραστατικής ποίησης, του Φιλολογικού Ομίλου Ελλάδας με τις εκδόσεις Γράφημα, ενώ τον Μάρτη του 2024 συμμετέχει στη διεθνή έκθεση φωτογραφίας UTOPIA QUIETA (ήσυχη ουτοπία) στη Φλωρεντία. Από τις αρχές τού 2024 αρθρογραφεί για τα περιοδικά «Ζητήματα Μαρξισμού», «Κριτική» και «Σπορά».

ΑΠΕΡΑΝΤΕΣ ΣΥΝΟΙΚΙΕΣ

Γεράσιμος Δενδρινός

1968-1970. Τόποι αφήγησης: Μάνδρα, Ελευσίνα, Χαϊ­δάρι, Αιγάλεω, Μεγάλο Πεύκο, κέντρο Πειραιά και Αθή­νας. Ο κόσμος των μεγάλων στα μάτια ενός παιδιού, και αργότερα έφηβου, του Μάκη, στυφός από την πίκρα τής ζωής, στα χρόνια τού στυγνού καθεστώτος των συ­νταγ­­­μα­ταρχών, περνάει από μπροστά μας σαν ταινία τής επταετίας 1967-1974. Οι ίντριγκες και οι συγκρού­σεις ανθρώπων, το φευγαλέο κυνήγι τής χαράς, ο πόνος τής αγάπης, η αναζήτηση της αληθινής φιλίας, οι σιω­πη­ρές αγωνίες και οι αναπάντεχες λαχτάρες, νομίζεις πως αναζητούν καταφύγιο στην παγερή ερημιά τού Θριά­σιου Πεδίου, με τους λασπωμένους χωματόδρο­μους, τα καπνισμένα εργοστάσια και τις θλιβερές χωματερές, στο αναλλοίωτο, μέχρι σήμερα, απόκοσμο και αφιλόξενο τοπίο, με τους σποραδικούς συνοικισμούς, όπου ο νεαρός ήρωας, βασισμένος στην πλαστή μνήμη, πασχίζει να καταγράψει την προσωπική του ιστορία.

Ο Γεράσιμος Δενδρινός (1955) σπούδασε ελληνική φιλολογία. Από το 2004 είναι μέλος τής Εταιρείας Συγγραφέων. Έργα του: «Ένα πακέτο Άρωμα», διηγήματα, Κέδρος 1995, «Απέραντες συνοικίες», μυθιστόρημα, Κέδρος 2001, «Χαιρετίσματα από τον νό­το», μυθιστόρημα, Οδυσσέας 1994 και Κέδρος 2003, στο οποίο βασίστηκε η ταινία του Δημήτρη Μακρή, Χαιρέτα μας τον πλάτανο, (ξένος τίτλος: E Tanti Saluti), που διαγω­νί­στηκε το 2004 στο 54ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου τής Θεσσαλονίκης, «Άλκης», νου­βέ­λα, Μεταίχμιο 2003, «Ματίας ντελ Ρίος - Ημερολόγια», ταξιδιωτικό κείμενο, Οδυσ­σέας 1995 και Κέδρος 2006, «Φραγή εισερχομένων κλήσεων», μυθιστόρημα, Μεταίχμιο 2006, «Άβατοι Τόποι», ποιήματα, (.poema..) 2015, «Βήματα σε λιθόστρωτο», Διά­πλα­ση, 2018 και «Απέ­ρα­ντες συνοικίες» μυθιστόρημα, Α΄ τόμος, (αποτελεί ανανεωμένη έκ­δοση του μυθιστορήματος «Χαιρετί­σματα από τον νότο» και ενός μέρους από «Απέ­ραντες συνοικίες»), εκδόσεις Υψικάμινος, 2024.

ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ

Φιλολογικός Όμιλος Ελλάδος

τεύχος 2ο, Σεπτέμβρης 2024

Το «Παράθυρο στην τέχνη» αποτελεί τόμο ετήσιας επιθεώρησης με επίκεντρο τον κινηματογράφο, το θέατρο, τη ζωγραφική, τη φωτογραφία, τη μουσική. Μέσω αυτού επιδιώκουμε την ανατομική έκφραση απόψεων με προοπτική τη δημιουργία μίας ενιαίας εκδοχής δημόσιου χώρου. Ορίζουμε το έντυπο ως το πεδίο αναφοράς τού δημόσιου χώρου μέσα από το οποίο αποκτά υπόβαθρο η κινητικότητα των ιδεών και η διαλεκτική σύνδεση με τις αιτιακές σχέσεις που διέπουν την ανθρώπινη δραστηριότητα. Επιδιώκουμε όπως μετατρέψουμε την έντυπη έκδοση σε διαρκές περιβάλλον εναλλαγών και μεταβολών, καταγράφοντας, αποτυπώνοντας και προσδίδοντας την απαραίτητη εξειδίκευση των πλαισίων τού λόγου, αναλύοντας τις συντεταγμένες από τις οποίες προκύπτει η ιδεολογική και κοινωνική ζύμωση στις καθημερινές επεκτάσεις τής ανθρώπινης συμμετοχής. Θεωρούμε τον λόγο και δη τη θεωρητικά επεξεργασμένη θέση τού/τής εκάστοτε συντάκτη/συντάκτριας ως θεμελιώδες προβάδισμα στην αναγκαιότητα κατασκευής μιας νέας πνευματικής παράδοσης.

Τα κείμενα συνεργατών και μελών συμμετέχουν σε έναν κοινό παρονομαστή, αυτόν της διαμόρφωσης ενιαίου βηματισμού έναντι των προβλημάτων και των ζητημάτων που οι ρυθμοί ζωής επιβάλλουν στην καλλιτεχνική έκφραση. Γι’ αυτόν τον λόγο και θεωρούμε υψίστης σημασίας τη συντεταγμένη, συγκροτημένη, και πλαισιωμένη από θεωρητικό πλέγμα αντιλήψεων, δημοσίευση των κειμένων, ώστε από τα πρώτα τεύχη να εκδηλωθούν καθαρά στον δημόσιο διάλογο τα συνθετικά κριτήρια μέσα από τα οποία η σύγχρονη πνευματική παρουσία επιδιώκει ν’ απαντήσει σε ερωτήματα και προβλήματα που η, πολυεπίπεδη οικονομική, πολιτική και πολιτιστική, δομή τής κοινωνίας θέτει. Οι αντιφάσεις ενός συστήματος αξιών με ορίζοντα την εκμηδένιση της ανθρώπινης αξίας, όπως αυτό το οποίο βιώνεται ως ιδεολογικό αφήγημα του 21ου αιώνα, αυτό ‒δηλαδή‒ της μη ύπαρξης εναλλακτικής οδού στην ατομοκεντρική-εγωκεντρική ανάγνωση της ζωής, για εμάς, στον Φιλολογικό Όμιλο, αποτελεί πρόκληση ανατροπής· συνειδησιακής ανατροπής ενός πλέγματος υποχωρήσεων και περιορισμών που ερμηνεύουν τον άνθρωπο ως εξάρτημα του οικονομικού πολλαπλασιασμού των αριθμών, αγνοώντας εσκεμμένα την ανθρώπινη αξία, υποσκελίζοντας τον ανθρώπινο παράγοντα σε αριθμημένους δείκτες χρηματιστηριακής αντιστοιχίας.

Επιδιώκουμε να κατασκευάσουμε μία νέα δομή τού λόγου, των εννοιών, των γλωσσικών σχημάτων και των φιλολογικών προϋποθέσεων, μέσα από την επανερμηνεία κι επανεξέταση των παραδεδεγμένων αληθειών στην τέχνη, επαναφέροντας στο προσκήνιο πρώτα τον δημιουργό, ως αυτόνομη παρουσία στον δημόσιο χώρο, κατευθύνοντας, εν τέλει, την προέκταση του λόγου ως προμετωπίδα μίας νέας ηθικής έκφρασης και εξέτασης των δεδομένων, με τον άνθρωπο στο επίκεντρο και τις αιτίες που γεννούν τις αντιφάσεις τού κοινωνικού συστήματος στο στόχαστρο. Επιδιώκουμε την κατασκευή μιας μόνιμης οδού έκφρασης, επεκτείνοντας τα τεχνοτροπικά εκφραστικά μέσα στο ύψος των πνευματικών αναζητήσεων και προβληματισμών, επενδύοντας στη ρεαλιστική καταγραφή των συσχετισμών δύναμης ανάμεσα στη θεωρητική και στην πρακτική αποτύπωση του λόγου και των συνεπειών του.

Η τέχνη είναι το μέσο για να πετύχουμε την εμβάθυνση στην αντι-πρόταση, στην εναλλακτική, για μία νέα πραγματικότητα, για τον σχεδιασμό τής αφετηρίας στην έκφραση και στη δομή τού λόγου, ως προέκταση της ελευθερίας και της συνειδητοποίησης αυτής.