Κώστας Πιέτας, ο Πρεβεζάνος γλύπτης στο μέγαρο του ΟΤΕ Θεσσαλονίκης

   Ο εικαστικός Κωνσταντίνος Πιέτας από την Πρέβεζα, με την εξειδικευμένη γλυπτική του μετάλλου, παρουσιάζει την εργασία του «Γατιά στο αστικό τοπίο». Από τις 22 Ιουνίου "ποζάρουν" στις Βιτρίνες Τέχνης του ΟΤΕ στην οδό Καρόλου Ντηλ στη Θεσσαλονίκη.

Ο Κώστας Πιέτας είναι αυτοδίδακτος, έχει κερδίσει την αποδοχή του κόσμου, ενώ πολλά από τα γλυπτά του βρίσκονται τοποθετημένα σε δημόσιους χώρους.

Σε συνέντευξη του παλαιότερα είχε αναφέρει ότι, είναι αλήθεια, ότι το υλικό που χρησιμοποιώ είναι το γυμνό σίδερο. Νοιώθω πως ο σίδηρος με την υφή του και τα χρώματα του, μου μοιάζει,  εκφράζει τον εσωτερικό μου κόσμο.  Δουλεύοντας με τον σίδηρο σαν πρώτη ύλη, αξιοποιώντας σωλήνες, γρανάζια, βίδες και κάθε είδους σιδερένια στοιχεία και αντικείμενα μπορώ να  απελευθερώσω και να εξωτερικεύσω σκέψεις και αισθήματα, που υπάρχουν μέσα μου.

Η Maria Rosa CARACAUSI καθηγήτρια Ελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας Πανεπιστήμιο του Παλέρμο γράφει:

Γατιά στο αστικό τοπίο
Γάτα; γάτος; ή γατί;
Μια φορά κι ένα καιρό, όταν κάποιος ήθελε να αναφερθεί σε αυτά τα τόσο γοητευτικά αιλουροειδή, χρησιμοποιούσε τη λέξη “γάτα”. 'Αραγε ήταν αρσενικά ή θηλυκά πλάσματα οι σεφερικές γάτες του Αη-Νικόλα; Kαι οι τολμηρές γάτες των φορτηγών του Νίκου Καββαδία τι γένους ήταν; … Αν τα ζητήματα gender αφορούν πλέον και τα αιλουροειδή θα επιλέξω τη λέξη “γατί” ως όρο αναφοράς.
 

Γατιά λοιπόν τα εικαστικά έργα του Κώστα Πιέτα. Γατιά που δεν συχνάζουν μόνο σε εύφορα ή χέρσα αγροτικά τοπία, αλλά κατοικούν σε κάθε είδος πόλης, μεγάλης και μικρής. 

Παντού παρόντα: σε λιμάνια, αεροδρόμια, σιδηροδρομικούς σταθμούς, σε αγορές και μαγαζιά, σε σχολεία και γραφεία, σε νοσοκομεία και νεκροταφεία, αλλά και σε αλάνες. Μια σύμμαχοι μια ανταγωνιστές τους, εκπροσωπεύουν σε κάθε περίπτωση το μυστηριώδη alter ego των ανθρώπων, αποτυπώνοντας παντού το στίγμα της γατίσιας ουσίας τους. 

Τόσα χρόνια, ούτε μια λάθος στιγμή, όπως γράφει ο Νίκος Δήμου και μετουσιώνει ο Κώστας Πιέτας.