Πριν από 30 χρόνια περίπου ανέβαινα προς τον Εμπεσό. Φθάνοντας στο Μπαμπαλιό είδα δύο ηλικιωμένους ιερείς να στεγανοποιούν με μόλυβδο τον τρούλο της εκκλησίας του χωριού (Κοιμήσεως της Θεοτόκου). Μου έκανε εντύπωση που σε αυτή την ηλικία τόλμησαν να ανεβοκατεβαίνουν στη σκαλωσιά σε αυτό το ύψος.
Ο ένας ήταν ο ιερέας του χωριού πατέρας Νεόφυτος Θεοδωρίδης και ο άλλος ένας Αγιορείτης μοναχός ειδικός στη στεγανοποίηση των τρούλων εκκλησιών. Πενιχρά τα έσοδα της εκκλησίας δεν επέτρεπαν την ανάθεση του έργου σε εργολάβο και η προσωπική εργασία για το έργο ήταν μονόδρομος.
Τότε έμαθα από τον π. Νεόφυτο την ιστορία του χωριού που δημιουργήθηκε από πρόσφυγες του Πόντου που έφθασαν στη περιοχή το 1922. Η περιοχή ήταν θαμνώδης γεμάτη από λυκοφωλιές, όπως μου είπε χαρακτηριστικά, αλλά τα κατάφεραν και δημιούργησαν το χωριό τους. Επιβίωσαν καλλιεργώντας τη γη στην εύφορη κοιλάδα του Αχελώου. Αλλά και εδώ το χωριό δεν στέργιωσε.
Την δεκαετία του 1960 η ΔΕΗ κατασκεύασε το υδροηλεκτρικό έργο του Καστρακίου και το μεγαλύτερο τμήμα του Μπαμπαλιού με τις καλλιεργούμενες εκτάσεις σκεπάστηκε από τα νερά της λίμνης. Οι περισσότεροι κάτοικοι έφυγαν και εγκαταστάθηκαν σε άλλες περιοχές με τις αποζημιώσεις που πήραν. Παρέμειναν πολλοί λίγοι σε ένα υπερυψωμένο τμήμα του χωριού.
Δεν υπάρχουν λόγια για να χαρακτηρίσεις τους Ιερείς αυτούς. Είναι απλά σεβάσμιοι και ας κρίνει ο Θεός και αυτούς και τους σημερινούς Ιερείς (στην πλειοψηφία τους), αλλά και εμάς τους λαϊκούς ανθρώπους.
ΑπάντησηΔιαγραφή