Η ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑ ΑΚΑΡΝΑΝΩΝ συμμετείχε για 6η συνεχόμενη χρονιά, στον εορτασμό για την ανάμνηση των μαχών 1897 και 1912, στο Γρίμποβο της Αρτας.
Οι Ακαρνάνες τίμησαν την επέτειο της ανάμνησης των μαχών, απέδωσαν τιμές στους πεσόντες της μάχης, τοποθέτησαν επιτύμβια στήλη στο χώρο του μνημείου των πεσόντων στις μάχες του Γριμπόβου, με στίχους από τον Βονιτσιάνο ποιητή Φιλοκτήτη Λαμπράκη και ο Αντιπρόεδρος της Αμφικτιονίας Ακαρνάνων κ. Στέλιος Ντίνος εκφώνησε τον πανηγυρικό της ημέρας.
Ο Πανηγυρικός της ημέρας που ακολουθεί, εκφωνήθηκε απο τον κ. Στέλιο Ντίνο κατά την Δοξολογία στις εορταστικές εκδηλώσεις για τις μάχες στο Γρίμποβο, Κυριακή 14 Mαΐου 2017.
ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑ ΑΚΑΡΝΑΝΩΝ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Στις αρχές Απριλίου του 1897 τα Τουρκικά πυροβολεία της Πρέβεζας, κτυπούν το επιβατικό πλοίο Μακεδονία, όταν αυτό είχε αποπλεύσει από την Βόνιτσα.
Τα πολεμικά γεγονότα από την 1η Μαιου μέχρι και την 4η Μαίου 1897, του παλαιού ημερολογίου, περιέχονται στην έκθεση του Μερέου, ενός γηραιού γαριβαλδηνού, ο οποίος με την λεγεώνα του βρέθηκε στην Αρτα στις 30 Απριλίου 1897. Οι γαριβαλδηνοί ήλθαν στην Ελλάδα με τέσσερες λεγεώνες του Μπερτιέ, του Μερέου, του Κυπριάνι και του στρατηγού Ριτσιώτη Γαριβάλδη.....
Ηλθαν στην Ελλάδα και πολέμησαν στο πλευρό των Ελλήνων, αφήνοντας πολλούς νεκρούς στα πεδία των μαχών, εκτός του πλήθους των τραυματιών.
Τα ιταλικά πανεπιστήμια άδειασαν από φοιτητές, πολλοί νεαροί ιταλοί με μεγάλες δυσκολίες βρέθηκαν στα Ελληνικά παράλια της Ζαβέρδας.
Για την λεγεώνα του Μπερτιέ, σε μια από τις εκφωνήσεις μας πανηγυρικών από τον Λυκειάρχη Επ. Νικάκη, δόθηκαν οι άγνωστες πληροφορίες για την πολεμική τους δράση στα βουνά της Ηπείρου και την μάχη του Γρίμποβου.
Οι γαριβαλδηνοί ήρωες με τις κόκκινες μπέρτες ξεσήκωσαν την Αθηναϊκή νεολαία, η οποία με μικρές πολεμικές ομάδες ή με την συμμετοχή τους σε συγκροτημένο στρατό, δημιουργώντας μεγάλη αναστάτωση στην αστική κοινωνία της Αθήνας, η οποία μέχρι εκείνη την στιγμή έβλεπε ένα πόλεμο μακριά από αυτούς και τις οικογένειές τους.
Τώρα τα παιδιά της αστικής τάξης ήταν στην πρώτη γραμμή της μάχης. Αντώνης Μπενάκης η Ελένη Κωσταντοπούλου, η Ζαν Νταρκ της Ηπείρου
Η μάχη του δικού μας Γρίμποβου, έγινε συνώνυμη με την βιβλική καταστροφή. Εκείνες τις δύο μέρες τα στοιχεία της φύσης έδωσαν τις ακραίες τάσεις τους, συνοδεύοντα τον χαλασμό από τα όπλα. Μια σύγκρουση που άρχισε από την προσπάθεια μιας μικρής ομάδας ελλήνων στρατιωτών, στο να σταματήσει τους βομβαρδισμούς της πόλης της Αρτας από το σημείο Ιμαρέτ, όπου εκεί οι Τούρκοι είχαν τοποθετήσει πυροβολείο.
Η σύγκρουση οδήγησε τους Τούρκους στην Ρεματιά κάτω από το Γρίμποβο, όπου εκεί οι δύο μικρές ομάδες πάλευαν όχι μόνο μεταξύ τους αλλά και την ακατάπαυστη βροχή και κεραυνούς. Μπορεί τις μεγάλες βράδυνες ώρες η μάχη να περιορίστηκε αλλά σε αυτό τον χρόνο άρχισαν οι επικουρίες και από τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές.
Στο πρωινό η κακοκαιρία δεν είχε κοπάσει. Η μάχη πλέον είχε μεταφερθεί στα υψώματα του Γρίμποβου, αφήνοντας σε κάθε πλευρά πολλούς νεκρούς στις θέσεις μάχης.
Το σούρουπο βρήκε την Ελληνική πλευρά να κρατά ακόμα τις θέσεις της, παρά τις μεγάλες απώλειες, κυρίως αξιωματικών. Από τα ημερολόγια των γαρηβαλδηνών, λαμβάνουμε τις πληροφορίες ότι οι πυροβολισμοί και τα βόλια δεν έρχονταν μόνο από τα υψώματα του Γρίμποβου αλλά και από την πίσω πλευρά. Παρά τις σημαντικές απώλειες, παρά την διήμερη φονική μάχη, με το σούρουπο, δόθηκε η εντολή της υποχώρησης.
Για την υποχώρηση ο πρωθυπουργός Ράλλης το 1898, σε προεκλογική επίσκεψή του στην Βόνιτσα και στην Ζαβέρδα, ενημέρωσε τους πολίτες ότι πρίν την έναρξη της μάχης η δική του εντολή ήταν «όχι εχθροπραξίες». Μαζί με αυτή την δήλωση πρέπει να προσθέσουμε και το γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός Ράλλης είχε κληθεί από τους πρεσβευτές των ξένων δυνάμεων στην Αθήνα, για να του γίνει η παρατήρηση περί των εχθροπραξιών και την επιστροφή των ελληνικών δυνάμεων στα σύνορα του 1880, δηλ. τον ποταμό Αραχθο.
Το 1912, οι Ελληνικές δυνάμεις, άρχισαν την επίθεση για την απελευθέρωση της Ηπείρου με πρώτες μάχες στα υψώματα του Γρίμποβου. Και εκεί οι Γαριβαλδηνοί με την Λεγεώνα του στρατηγού Ριτσιώτη Γαριβάλδη, συμμετείχαν στις μάχες.
Σε αυτές τις μάχες ένας δικός μας Βονιτσιάνος, Ο Φιλοκτήτης Λαμπράκης, βρίσκεται στην ιατρική υποστήριξη και αντικρίζει τον θάνατο πολλών στρατιωτών.
Ο Φιλοκτήτης στη ποιητική συλλογή του ¨σαν όνειρα και σαν πόθοι», που εκδόθηκε το 1923, καταγράφει το αίσθημα των απωλειών , την είδηση του θανάτου τόσων νέων πολεμιστών.
Εμείς θα κλείσουμε τον φετινό και για 6η συνεχή χρονιά χαιρετισμό μας στο Γρίμποβο με λίγους στίχους του Φιλοκτήτη Λαμπράκη για τους νεκρούς του Γρίμποβου:
Πότισε μαύρε ουρανέ
Τα πλάγια τ’ ανθισμένα
Πότισε τ’ άγριο βουνό
Έχουν ανάγκη για νερό
Τόσα κορμιά θαμμένα.
Η Αμφικτιονία σε ανάμνηση των μαχών στο Γρίμποβο θα καταθέσει επιτύμβια στήλη με τους στίχους του Φιλοκτήτη Λαμπράκη στο χώρο του μνημείου.
Γριμποβο, Μάιος του 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο