ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑ ΑΚΑΡΝΑΝΩΝ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
BORGO Ενετικής Βόνιτσας
29 Ιουλίου 2016, στην συμβολή των αρχοντικών Αρνή-Γρίβα(Γράψα)-Γιαννέλου-Γεωργίου
ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ
Ενας Βονιτσιάνος ποιητής
Ο ηθοποιός και συμπατριώτης μας, Δημήτριος Βερύκιος, στον ρόλο του ποιητή Φιλοκτήτη Λαμπράκη:
«Προσπαθώ να φωνάξω
Που πάτε, μείνετε εδώ, όχι μη φύγετε. Η φωνή μου σπάει τα μελίγγια μου από την δύναμή της, αλλά δεν φτάνει στην οικογένειά μου, αυτή είναι η μοίρα του νεκρού.
Τρέχω, μπαίνω μπροστά τους, όχι, περνούν από μέσα μου.
Φεύγουν και αισθάνομαι το ίδιο σύγκρυο όπως παλιά, όπως παιδί.
Κοιτάζω αριστερά και δεξιά να δώ την μοίρα μου, να την παρακαλέσω να μην αρχίσει πάλι η τραγωδία. Τρέχω αλλά δεν προχωρώ, κάνω βήματα μεγάλα αλλά μένω στον ίδιο τόπο, τώρα θέλω να φωνάξω αλλά πνίγομαι, η φωνή μου δεν βγαίνει. Θέλω να πετάξω πάνω από το πλοίο, να είμαι εκεί για κάθε τι, αλλά τα πόδια μου είναι μαρμαρωμένα.
Θέλω να κλάψω, αλλά δεν μπορώ.
Θέλω να κλάψω ………….. αλλά δεν μπορώ!!!!!!!!!!!!!!».....
-«Με βλέπεις στα όνειρά σου, της είχα πεί, και προσπαθούσα να την κοιτάξω με μια ματιά που να την κρατήσει ολόκληρη μέσα και να μην μου φύγει.
-Εχω μια θέση στα όνειρά σου;
-Με κοίταξες με αυτό το βλέμμα που είχες όταν χωρίσαμε τότε στα φοιτητικά μας χρόνια. Δεν έχω πιά άλλα δάκρυα, μου είπες. Θέλω να κλάψω αλλά δεν μπορώ.....
Ο Φιλοκτήτης αφιέρωσε την ποιητική του συλλογή σε ένα υπέρτατο θεσμό, στη μάνα του ("στη σκιά της μητέρας μου").
Έδωσε το στίγμα ότι τα αγαπημένα πρόσωπα
ποτέ δεν φεύγουν από τη ζωή.
Μένει η σκιά τους."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο