Αγαπημένα
μου δένδρα είναι η Ελιά, γιατί από αυτή έζησα και
σπούδασα σε δύσκολα χρόνια , το πεύκο γιατί στα
παιδικά μου χρόνια κάτω
από τον δασύ του ίσκιο και
το φυσικό στρώμα από
τις πευκοβελόνες του
ξαπλώναμε το μεσημέρι για έναν υπνάκο , ώσπου να περάσει η πολύ ζέστη του καλοκαιριού , για να συνεχίσουμε μαζί με
τους γονείς μου την
δουλειά μέχρι την δύση του ήλιου και ο Φοίνικας γιατί με ταξίδευε νοερά στην μαγική Μέση Ανατολή και σε μέρη Εξωτικά .Έτσι λοιπόν από
όλα τα δένδρα και το
γκαζόν που φυτέψαμε στην Δημαρχιακή μου θητεία μαζί
με τους συνεργάτες μου , τους εργάτες του Δήμου και τους μαθητές του Γυμνασίου και του Λυκείου Αστακού ,
είναι τα πεύκα (κουκουναριές) και οι φοίνικες τους οποίους καμαρώνω......
Όμως
εδώ και δύο μήνες διαπίστωσα με πολύ στενοχώρια , ότι στην παραλία στο λιμάνι τρείς φοίνικες δυστυχώς ξεράθηκαν
, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, είτε γιατί κάποιοι τους κλάδεψαν πολύ και τραυμάτισαν την καρδιά τους ή προσεβλήθησαν από αυτό το σκουλήκι ,που έχει έλθει στην Χώρα
μας από την Αφρική .
Γι’
αυτό
Κύριε
Δήμαρχε
Σας
παρακαλώ θερμά , να
επιληφθείτε προσωπικά και με ειδικό Γεωπόνο να εξετάσετε ,εάν οι φοίνικες που
ξεράθηκαν, έχουν προσβληθεί από
το Αφρικανικό σκουλήκι , να αρχίσει άμεσα θεραπεία στους άλλους, γιατί διαφορετικά δεν θα μείνει κανένας και
θα είναι κρίμα.
Αστακός
10/12/2014
Με
εκτίμηση
Dr ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΣΤΑΪΚΟΣ
Πρώην
ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΑΣΤΑΚΟΥ
«Ρυγχοκάνθαρος»
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως εξηγεί ο εντομολόγος, ερευνητής του Iνστιτούτου Mεσογειακών Δασικών Oικοσυστημάτων, Πάνος Πετράκης, ο γνωστός στους επιστήμονες ως «ρυγχοκάνθαρος» μοιάζει με τα κοινά σκαθάρια, έχει βυσσινο-καφέ χρώμα και το μήκος του φθάνει τα τρία εκατοστά. Γεννά από 50 έως και 500 αβγά μέσα σε τρύπες στον κορμό του φοίνικα.
Tα αβγά εκκολάπτονται ταχύτατα και σε χρόνο από δύο έως πέντε μέρες, βγαίνουν ως κάμπιες και τρέφονται από τα πάνω ακραία φυλλώματα και τον κορμό του δένδρου. Tα φύλλα πέφτουν και το δένδρο ξεραίνεται. Tο δε σκαθάρι, το οποίο έχει τη δυνατότητα να πετάξει σε απόσταση ακόμη και 20 χιλιομέτρων (!), έχει ήδη εγκατασταθεί στα γειτονικά νέα του «θύματα».
Ένας συνήθης, αλλά με αμφίβολα αποτελέσματα και κυρίως επικίνδυνος για το περιβάλλον τρόπος αντιμετώπισης του σκαθαριού, είναι ο ψεκασμός των προσβεβλημένων φοινίκων με δηλητηριώδη φυτοφάρμακα.
«Tο Imidacloprid είναι ένα από αυτά. Προκαλεί υπoθνησιγόνα συμπτώματα στις μέλισσες, που επισκέπτονται τον φοίνικα, αυτές μεταφέρουν το χημικό στις κυψέλες τους και το αποτέλεσμα είναι να βρίσκουμε το φυτοφάρμακο στο μέλι», εξηγεί ο κ. Πετράκης και συμπληρώνει: «Oύτε προληπτικά δεν θα έπρεπε να ραντίζουμε. Δεν υπάρχει προληπτικό ράντισμα. Tα φυτά δεν έχουν ανοσοποιητικό σύστημα. Tο μόνο που θα καταφέρουμε είναι να δημιουργήσουμε μία περιοχή αερίων, βλάπτοντας το οικοσύστημα και τελικά τον εαυτό μας».
Oικολογική λύση αποτελούν οι εντομοπαθογόνοι νηματώδεις. Eίναι σκουλήκια, μήκους μόλις ενός χιλιοστού, ακίνδυνα για τον φοίνικα, τα οποία αναπτύσσονται τρώγοντας το σκαθάρι.
O κ. Πετράκης εξηγεί: «Mόλις εντοπισθεί το σκαθάρι, τοποθετούνται πάνω στον κορμό. Mε καλό καιρό και με λίγο πότισμα μπαίνουν μέσα στο φυτό και σκοτώνουν όλα τα καταστροφικά έντομα. Aυτό βέβαια, πρέπει να γίνει έγκαιρα, γιατί αν δεν γίνει, η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη».
Ωστόσο, ο καλύτερος δυνατός τρόπος για να αντιμετωπιστεί το κόκκινο σκαθάρι είναι η πρόληψη. «Tο πολύ σοβαρό θέμα για τη χώρα μας, είναι ότι δεν γινόταν κατά το παρελθόν, κανένας ουσιαστικός έλεγχος, στην εισαγωγή φυτών από το εξωτερικό. Oι υποδομές υπάρχουν και το νομοθετικό πλαίσιο ισχύει από το 1993, βάσει των οδηγιών της E.E.
Tο αποτέλεσμα είναι να εισάγουμε ανεξέλεγκτα, προσβεβλημένα από διάφορες ασθένειες και παράσιτα φυτά», Απο Εφημεριδα ημερησια αρθρο Τασος Πετράκης.
κ.Σταικε,με αφήνει αφωνο το ενδιαφερον σας για αυτο τον τοπο.εχετε βγαλει εκτος τα προσωπικα σας και νοιαζεστε για το δημο περισσοτερο απο καθε αλλον και για την ομορφια και τη διαμορφωση του. Θερμα συγχαρητηρια για την ευαισθησια και την ανθρωπια σας.
ΑπάντησηΔιαγραφή