Χαλβάς: η γλύκα του απλού…

Γράφει η Μαρία Ν. Αγγέλη

Ήταν μεσάνυχτα, όλοι κοιμόντουσαν, φώτα σβηστά

κι εγώ σηκώθηκα απ’ το κρεββάτι μου να φάω χαλβά,

χαλβά στο πιάτο μου, κουτάλι δίπλα μου, τρώω γλυκό…

Γλυκό που χόρευε μες στο στομάχι μου και δεν μπορώ..

Παιδικό τραγούδι

  Αρκετές φορές νοσταλγώ τον αλευρίσιο χαλβά της μάνας μου.

   Απλός στα υλικά του. Απλός και στο σερβίρισμά του!

  Δυο τρία υλικά ήταν τα απαιτούμενα για την παρασκευή του: λάδι, αλεύρι, ζάχαρη και νερό. Σε αναλογία: 1,2,3,4.

      Θυμάμαι τα βράδυα εκεί που καθόμαστε γύρω στο τζάκι,η μάνα έπιανε το τηγάνι και στο άψε σβήσε «κούρντιζε» ένα χαλβά! Έβαζε το τηγάνι με το λάδι να ζεσταθεί  στο τζάκι ή στο πετρογκάζ και μετά έριχνε και το αλεύρι το οποίο ανακάτευε μέχρι να ροδίσει…

   Μοσχοβολούσε το σπίτι καβουρδισμένο αλεύρι…Ύστερα πρόσθετε το νερό με τη ζάχαρη και ανακάτευε τα υλικά ώσπου να γίνει ένα παχύ μείγμα............

      Έβγαζε τότε το τηγάνι από τη φωτιά. Έπαιρνε ένα κουτάλι της σούπας για να δώσει σχήμα στα κομματάκια του χαλβά.Έτσι απλά, χωρίς κάθε λογής φορμάκια. Κουταλιές κουταλιές τις έβαζε σε ένα ρηχό πιάτο, πασπάλιζε με ζάχαρη και κανέλα και μας σέρβιρε με αγάπη…

        Θυμάμαι επίσης, ότι η γειτόνισσά μας η θεια Μυγδάλω, έφτιαχνε χαλβά με το φρέσκο λάδι που έβγαζε από το λιοτρίβι. Εμείς τότε της ευχόμαστε «καλοφάγωτο το λάδι»!

         Θυμάμαι ακόμα, ότι χαλβά έκαναν οι γυναίκες στο χωριό για να γιορτάσουν κάποιο χαρούμενο γεγονός  π.χ. γενέθλια!

      Ήταν ένα απλό και εύκολο γλύκισμα που άρεσε σε μικρούς και μεγάλους.

      Εκτός από τον αλευρίσιο χαλβά, γλύκισμα συνδεδεμένο με τα παιδικά μου χρόνια, αργότερα γεύτηκα και το σιμιγδαλένιο χαλβά, που μοιάζει με τη ζύμη της παραδοσιακής ξηρομερίτικης «ραβανής».

      Γεύτηκα και το χαλβά φαρσάλων στα πανηγύρια… Και «εξελιγμένους» χαλβάδες με αμύγδαλα, σταφίδες κλπ.

     Μ’ αρέσει η εξέλιξη κάποιων παραδοσιακών συνταγών που εμπλουτίζονται και παρασκευάζονται μέχρι σήμερα.

   Μ’ αρέσει επίσης και η εξέλιξη του σερβιρίσματός τους: λογής λογής πιάτα και πιατέλες, φόρμες και φορμάκια εντυπωσιακά!

Να χορταίνει το μάτι και το  στομάχι!

    Ο χαλβάς είναι ένα παραδοσιακό γλύκισμα που εξελίσσεται.Προχτές μια φίλη  μου σέρβιρε χαλβαδάκια σιμιγδαλένια: καρδούλες, πεταλούδες, αστεράκια κλπ. Όλα εξαιρετικά! Τα απόλαυσα.

Ωστόσο, αρκετές φορές νοσταλγώ τον απλό χαλβά της μάνας μου!

Έχει τη γοητεία της απλότητας!

     Δεν ξέρω αν τον έκανε τόσο νόστιμο η έλλειψη γλυκών και λιχουδιών τότε ή η μάνα που αναψοκοκκίνιζε ανακατεύοντάς τον με την ξύλινη κουτάλα εκεί στο τζάκι…

    Όπως και νάχει ο χαλβάς είναι ένα απλό γλύκισμα και προτείνω να τον γευτείτε! Και ιδιαίτερα τώρα που είμαστε στη νηστεία για τα Χριστούγεννα…

      Αναρωτιέμαι αλήθεια, πώς η λέξη  χαλβάς, ονομασία ενός παραδοσιακού γλυκού, χρησιμοποιείται  ως χαρακτηρισμός ενός ανθρώπου που δεν παίρνει πρωτοβουλίες, είναι άβουλος!

Θεία Μάρω, καλέ θεία Μάρω, αύριο,

Φύλαξε και για μας λίγο χαλβά.

Θεία Μάρω, στην ποδιά σου αύριο,

Θα γείρουμε σαν ορφανά…

Διονύσης Σαββόπουλος