Παναγιώτης Μιχαλάτος: Να δώσουμε πίσω στον αγώνα την πραγματική του έννοια

Σας έχει τύχει ποτέ να είστε τόσο αφοσιωμένοι σε ένα στόχο, που στην προσπάθειά σας να τον πετύχετε να μην δίνετε τόση σημασία στο τι συμβαίνει γύρω σας…;

Σας έχει τύχει να ανακαλύπτετε, πως “συναγωνιστές” σας, ενώ θεωρητικά θα έπρεπε και αυτοί να έχουν τον ίδιο στόχο, πολεμάνε για άλλα πράγματα…; 

Το τελευταίο διάστημα, επέλεξα συνειδητά να απέχω από κάθε κομματική δραστηριότητα κάνοντας ένα βήμα πίσω, σε μια προσπάθεια να κρίνω και να αξιολογήσω καταστάσεις και θέλοντας να δώσω μια απάντηση στο ερώτημα τι είναι η πολιτική και για τι αξίζει να παλεύει κανείς τελικά…..

Η πολιτική για μένα είναι υποχρέωση, από τη στιγμή που αυτή επηρεάζει σε τόσο κρίσιμο βαθμό το μέλλον μας και τις ζωές μας. Η κρίση άλλωστε το απέδειξε με τον πιο τραγικό τρόπο. Όταν αφήνεις ανίκανους να σε κυβερνήσουν δεν μπορείς να ελπίζεις σε πολλά περισσότερα πράγματα πέρα από εξαθλίωση και απογοήτευση.

Αυτός ήταν και ο λόγος που για την δική μου γενιά ειδικότερα, αδυνατούσα να καταλάβω, τουλάχιστον μέχρι πρότινος, πως είναι δυνατόν να είναι τόσο αποστασιοποιημένη.

Σκεφτόμουν πώς είναι δυνατόν η γενιά της κρίσης, η γενιά που το μέλλον της χτυπήθηκε όσο καμιάς άλλης από τα αδιέξοδα της πολιτικής, σε καιρό ειρήνης, πώς είναι δυνατόν αυτή η γενιά να μένει απαθής…;

Αυτό το βήμα πίσω όμως, μου έδωσε πολλές περισσότερες απαντήσεις από όσο ερωτήσεις εγώ έβαλα, βλέποντας ανθρώπους να έχουν περιτυλίξει έντεχνα με τις έννοιες αγώνας & διεκδίκηση, τις προσωπικές τους φιλοδοξίες και την κακώς εννοούμενη επαγγελματική τους αποκατάσταση.

Και αν για μένα η πολιτική είναι αποστολή τέτοια, που αξίζει να την υπηρετείς, η αλήθεια είναι πως για τους περισσότερους που ασχολούνται, είναι δουλειά. Δουλειά που πληρώνει καλά και που δεν είναι διατεθειμένοι με τίποτα να αφήσουν.

Αυτοί ακριβώς είναι και η αιτία της αηδίας που νιώθει η γενιά μου για την πολιτική. Αυτοί είναι που έκαναν την έννοια πολιτική συνώνυμο του βολέματος, της αδιαφάνειας, της διαφθοράς και των κάθε είδους εξυπηρετήσεων.

Αυτοί είναι και οι κύριοι υπεύθυνοι που οι συνομήλικοι μου είναι αηδιασμένοι από το πολιτικό σύστημα, σε τέτοιο βαθμό ώστε να θεωρούν την ενασχόληση με αυτή ανούσια και όσους ασχολούνται εαυτούληδες, που κοιτάζουν μόνο το προσωπικό συμφέρον.

Από την αρχή της πολιτικής μου διαδρομής, έχω επιλέξει να είμαι ξεκάθαρος και πάνω από όλα συνεπής στα οράματά μου και στις προσωπικές μου αξίες.

Για αυτό και με τις παραπάνω σκέψεις σαν γνώμονα επιλέγω να διαχωρίσω πλήρως τη θέση μου, από ανθρώπους που με την έννοια αγώνα εννοούν τον αγώνα για προσωπική καταξίωση και αποκατάσταση, καθιστώντας τη λέξη κενή περιεχομένου.

Με αυτό το άρθρο, θέλω να καταθέσω την προσωπική μου άποψη για το πως οραματίζομαι τη λειτουργία ενός πολιτικού φορέα, που ευαγγελίζεται την αλλαγή και το καινούργιο, ενός φορέα που θα επαναπροσδιορίσει την έννοια πολιτική, θέλοντας να μπορώ να κοιτώ τους συνομήλικούς μου στα μάτια και να τους πω πως για αυτή την πολιτική αξίζει να παλέψεις, συμπυκνώνοντας την σκέψη μου σε τέσσερις βασικούς άξονες:

Παραίτηση των βουλευτών του από την βουλευτική αποζημίωση και χρήση  μόνο των απαραίτητων για την εξυπηρέτηση της αποστολής τους.

Πλήρη διαφάνεια στα οικονομικά του και μηνιαία ανάρτηση κατάστασης εσόδων - εξόδων στην ιστοσελίδα του. Άμεση κατάργηση της κρατικής χρηματοδότησης και εφαρμογή μοντέλου ιδιωτικής ενίσχυσης σε εθελοντική βάση με δημόσια αναφορά του ονόματος του καταθέτη.

Κατάργηση της δυνατότητας για απασχόληση αποσπασμένων δημοσίων υπαλλήλων. Οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν να επιτελέσουν σημαντικό έργο στις υπηρεσίες τους και αν επιθυμούν να οργανωθούν κομματικά μπορούν να το κάνουν σε εθελοντική και ισότιμη βάση με όλους τους υπόλοιπους στον ελεύθερό τους χρόνο. Πρέπει επιτέλους να κοπεί ο ομφάλιος λώρος των κομμάτων με το δημόσιο.

Πρέπει να απομακρύνουμε τους επαγγελματίες της πολιτικής και η θέσπιση δύο το πολύ θητειών σε κάθε δημόσια θέση είναι ένα ακόμα βήμα προς αυτό. Αν το καταφέρουμε αυτό, θα δώσουμε τον απαραίτητο χώρο σε όλο και περισσότερους ανθρώπους να ασχοληθούν με την πολιτική, καταθέτοντας τις δικές τους προτάσεις, γνωρίζοντας οτι συνδιαμορφώνουν το μέλλον τους, ανθρώπους που σήμερα αρνούνται να συμμετέχουν απωθούμενοι από τη δυσοσμία που αναδύουν πολλοί “επαΐοντες” πολιτικάντηδες. 

Ένας πολιτικός φορέας ανοιχτός στους ανθρώπους, είναι αυτό που αποτελεί επιταγή και της κοινωνίας σήμερα. Μιας κοινωνίας που επαναπροσδιορίζει αρχές και αξίες και που μοιάζει να αδυνατεί να πιστέψει σε όσα τις προσφέρουν οι υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις. Μιας κοινωνίας που τα μέλη της πρέπει επιτέλους να αντιληφθούν ότι ο αγώνας τους για αλλαγή δεν θα δικαιωθεί ποτέ, αν δεν γίνουμε εμείς πρώτα η αλλαγή που θέλουμε να έρθει.

Μπορούμε…;

Μπορούμε να δώσουμε ξανά περιεχόμενο στην έννοια πολιτική και στις αξίες της…;

Η ευθύνη μας είναι τεράστια και ο χρόνος δράσης μας λίγος. Δεν έχουμε δικαίωμα να αποτύχουμε και αν αυτό συμβεί αποκλειστικοί υπεύθυνοι θα είμαστε εμείς.

ΥΓ. Προς τους ανθρώπους της γενιάς μου, απευθυνόμενος θέλω να πω πως η ελπίδα για αλλαγή βρίσκεται μέσα μας. Δεν μπορούμε να αφήσουμε άλλους να ορίζουν τις ζωές μας. Σας καλώ να παλέψουμε από κοινού, ανεξάρτητα από σύμβολα και παρατάξεις να πετύχουμε αυτά που μας αξίζουν, στο μέλλον που από κοινού θα ζήσουμε.