«Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σού μοιάζω»
Γαλάτεια Καζαντζάκη
Γράφει ο Γιώργος Παληγεώργος
Κάποιες φορές- όχι σπάνια- που η ιστορία εξελίσσεται με ασυνήθιστους, για τους πολλούς, τρόπους (και ρυθμούς), μένουν οι άνθρωποι μετέωροι, ανάμεσα στο συνηθισμένο, που χάθηκε, και στην καινούρια κατάσταση-απορία.
Η Ελληνική κοινωνία, δυστυχώς, δεν μπόρεσε έγκαιρα να ξυπνήσει απ’ τ’ αφιόνι της μεταπολίτευσης, αν και δέχτηκε πολλά και δυνατά ταρακουνήματα. Σκάνδαλα επί σκανδάλων (Κοσκωτάς, ΟΤΕ, Αρχαιοκαπηλίες, χρηματιστήριο, Ολυμπιάδα, Ασφαλιστικά ταμεία, Βατοπέδι, εξοπλιστικά, μερικά από τα πιο μεγάλα αλλά και «λαϊκής» κατανάλωσης, όπως Σταματελάτου, Ζαχόπουλου κτλ, κτλ., που να τα θυμηθεί όλα άνθρωπος).
Είναι αυταπόδεικτο ότι όλα αυτά τα χρόνια το πολιτικό σύστημα φάνηκε ή μάλλον σκόπιμα ήταν τρωτό και μελετημένα ευάλωτο σε καιροσκοπισμούς, διαφθορά, ατασθαλίες, άνομα οικονομικά συμφέροντα… Μάλλον είναι στη «φύση» του πολιτικού συστήματος έτσι να λειτουργεί, λένε πολλοί, είναι ο καπιταλισμός… Κι ανάλογα με τις συνθήκες και τις περιστάσεις διαβρώνεται, σε βάρος της κοινωνίας και κύρια των αδύναμων στρωμάτων......