ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Β. ΖΩΓΑΣ, ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΜΟΥ - ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Η ΟΨΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

 

Βλέπω τον κόσμο σήμερα απ΄ την δικιά μου όψη

μου φαίνεται να βρίσκεται στου  ξυραφιού την κόψη...

Λες νάταν έτσι και παλιά αναρωτιέμαι πάλι

άλλοι να ζούνε φτωχικά και άλλοι στην κραιπάλη

και πήρα την απάντηση,  πως έτσι ήταν και πρώτα

αν πιο πολλά να μάθεις θες, τους πιο μεγάλους ρώτα

Ηταν και τότε οι άνθρωποι σκληροί, άπονοι κι υποκριτές

στο χρήμα πίστευαν τόσο πολύ, ήταν υλιστές΄?

Δεν είχαν αξίες ηθικές,  πάθαν τόσο μεγάλη πτώση

δεν είχαν κάποιους με ιδανικά, κάποιους  για να τους σώσει;

Για όλα που ειπώθηκαν, μεγάλη ειν΄ η απορία

τις απαντήσεις θα της βρεις με σιγουριά στην ιστορία

δεν άλλαξε πια τίποτε, δεν γίναν εφευρέσεις

συστήματα κοινωνικά δεν κάνανε, ποιο λίγο να πονέσεις?  

Μεγάλο βήμα έγινε και στην τεχνολογία

σε σύγκριση μ΄αλλους τομείς μικρή ειν΄αναλογία

Και πάλι παρατήρησα , έτσι ήταν και πρώτα

αν τώρα αμφιβάλεις, τους ειδικούς για ρώτα.

Μα κάποια πρόοδος έγινε, σε μερικούς της επιστήμης χώρους 

και θετικά αλλάξανε κάποιους από της ζωής μας πόρους

Δεν αντιλέγω , αυτό όμως ισχύει για χώρες προηγμένες

για κοίτα όμως τι τρέχει σ΄ Αφρική, Ασία πούνε στην φτώχια βουτηγμένες

Αυτό είναι βέβαια άδικο, κι αυτή είναι η αλήθεια

μα έτσι κάπως ήταν και παλιά, αφού οι πλούσιοι είχαν την συνήθεια

τους άλλους να υποτάσσουν, να τους  εκμεταλεύουν

και γι ένα μεροκάματο γι αυτούς για να δουλεύουν

Ο κόσμος είναι σύνθετος, γεμάτος  ποικιλία

απ΄ την μια ο πόλεμος, η φτώχια απ΄ την άλλη μεγαλεία

Κι ύστερα απ΄ όλα αυτά μια συμβουλή μας μένει

μ΄ αγάπη,  ελπίδα και σκέψη θετική, βλέπε την οικουμένη.

 

Πάνος Ζώγας, 11. Μαίου 2001 

 

 

ΕΙΝ’ ΑΥΤΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ;

 

Κατανάλωση, υλισμός

είν’ αυτός πολιτισμός;

 

ανισότητα, αδικία,

άγχος, μίσος και κακία,

 

κάθε μέρα αγωνία,

ανεργία και ανία,

 

κάθε λίγο και λιγάκι

να και ένα καυγαδάκι,

 

κρέμα θέλει το παιδάκι,

δεν φθάνει το παραδάκι,

 

δίνουν παίρνουν τα διαζύγια,

γίναν οι άνθρωποι υποζύγια,

 

τα παιδάκια την πληρώνουν,

οι μεγάλοι τα πληγώνουν,

 

για προβλήματα μιλάμε,

όλοι πια παραμιλάμε,

 

τον εαυτό σου λίγο σώσε,

απ’ το δώσε, πάρε-δώσε,

 

τι σενάρια , τι πλοκή,

δεν λείπει η διαπλοκή,

 

από ψέμα και απάτη,

όλοι είμαστε χορτάτοι,

 

 

κι έγινε η ζωή ηλίθια,

αφού λείπει η αλήθεια,

 

φύγαν πια τα ιδανικά ,

ζούμε και  με δανεικά,

 

πάσχει αυτή η κοινωνία

 κι από επικοινωνία,

 

 και μια δίκαια πολιτεία

θέλει κι αξιοκρατία,

 

τι θα γίνει , ποιος να ξέρει,

ο θεός να βάλει το χέρι.

 

Παναγιώτης Β. Ζώγας

05.12.2004

 

«Ο ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΣ»

ΕΙΠΑ –ΞΕΙΠΑ

Είπα-ξείπα ξαναλέω

όλα εγώ τα παραλέω,

 

πάντα ράβω και ξηλώνω

μετά πάλι τα μπαλώνω,

 

ότι λέγω τ’ αναιρώ

γι’ αυτό κάνω ότι μπορώ,

 

νάμαι όλο υποθέσεις

όλο θα και υποσχέσεις.

 

Είν’ αλήθεια είπα –ξείπα

στο νερό κάνω μια τρύπα,

 

όλοι γύρω τριγυρίζουν

με χαρά πανηγυρίζουν,

 

πολιτεύομαι στα συν

πάλι βρίσκομαι στα πλην,

 

πολιτεύομαι στα αντί

δεν ανήκω σε μαντρί,

 

οι «τσομπάνοι»  είναι φίλοι

τρώω μαζί τους το σταφύλι,

 

η δική μου η αβάντα

κερδισμένος νάμαι πάντα,

 

μία είναι η ουσία

δύναμή μου η υποκρισία

 

έχω μάσκες στο τσεπάκι

να σκεπάζω προσωπάκι

 

είπα –ξείπα και το λέω

έτσι είμαι εγώ δεν φταίω…

 

Πάνος Β. Ζώγας, Αθήνα, 2010