ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: ΝΩΝΤΑΣ ΝΙΚΑΚΗΣ
ΠΗΓΗ: ΜΑΪΣΤΡΟΣ
Αύριο Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2017 και ώρα 11:30 στον ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Αμαρουσίου, θα τελεστεί η εξόδιος ακολουθία του Θωμά Στ. Χούτα που έφυγε προχθές από τη ζωή σε ηλικία 78 ετών.
Η ταφή θα γίνει την ίδια μέρα το απόγευμα (16:00) αφού προηγηθεί επιμνημόσυνη δέηση στο κοιμητήριο της Αμφιλοχίας.............
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε ο ανιψιός του εκλιπόντος Νικόλαος Χούτας Αντιδήμαρχος Δήμου Αμφιλοχίας, στον προσωπικό του λογαριασμό σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης όπου αναφέρει συγκεκριμένα:
Μνήμη Θωμά Χούτα (1939 – 2017)
Έφυγε χθές από τη ζωή ο Θ. Χούτας, δικηγόρος και τ. Βουλευτής του Ν. Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Πέραν των συγγενικών μας δεσμών, με τον Θωμά είχαμε διαμορφώσει μια ειδική σχέση θείου – ανιψιού που προέκυψε με κύρια αιχμή το κοινό μας πάθος για την Ιστορία.
Δεινός αφηγητής ιστορικών γεγονότων -μπορούσε να εξιστορήσει με χαρακτηριστική άνεση όλες τις μάχες της ναπολεόντειας περιόδου- μου τόνιζε κατ’ επανάληψιν την σημασία της λεπτομέρειας στην τελική έκβαση των πραγμάτων. Η σκέψη του ήταν σαφώς επηρεασμένη από τις νομικές του σπουδές ενώ σχεδόν καταλυτική επίδραση στο χαρακτήρα του είχε ο πατέρας του Στυλιανός Χούτας -βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας για τριάντα χρόνια και υπουργός των κυβερνήσεων του Κέντρου (1950-1951, 1963-1965)- με την επιβλητική του παρουσία.
Εν τούτοις οι επί μακρόν διηγήσεις για την προσωπική του διαδρομή -που γνώρισε αρκετές μεταβολές- μου προξενούσαν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Ο Θωμάς ήταν ακόμη τριών χρονών όταν βρέθηκε στα βουνά του Βάλτου όπου ο πατέρας του ξεκίνησε και ανέπτυξε αντιστασιακή δράση -την παρουσία του στην έδρα του Αρχηγείου των ΕΟΕΑ-ΕΔΕΣ στο Τρίκλινο μαρτυρεί ο Θέμης Μαρίνος, μέλος της Βρετανικής Συμμαχικής Αποστολής.
Από την Αμφιλοχία όπου και γεννήθηκε ο Θωμάς το 1939 βρέθηκε το 1945 στην Αθήνα των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων. Μου πήρε καιρό να καταλάβω πόσο κομβικές για τη μετέπειτα πορεία του υπήρξαν οι αλλαγές αυτές σ’ αυτήν την ηλικία. Αργότερα στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στα μέσα της δεκαετίας του 1950, εντάχθηκε στο φοιτητικό κίνημα. Το αίτημα του εκδημοκρατισμού στα Πανεπιστήμια –τότε που τα μαθήματα στα αμφιθέατρα γίνονταν παρουσία της αστυνομίας τον βρήκε παρόντα. Σε συνέδριο που οργάνωσε πριν κάποια χρόνια το Ίδρυμα Ανδρέα Λεντάκη ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης μνημονεύει την παρουσία του Θωμά στις προσπάθειες απομάκρυνσης αστυνομικών από τους χώρους των Πανεπιστημίων. Στα χρόνια αυτά ο Θωμάς γνωρίζεται με πολλούς από τους μετέπειτα γνώριμους του στην πολιτική και τη δικηγορία. Ο ίδιος ξεχώριζε τον Λευτέρη Βερυβάκη με τον οποίο διατήρησε φιλία μέχρι το τέλος της ζωής του. Μαζί θα βρεθούν στο Διοικητικό Συμβούλιο του Δημοκρατικού Συνδέσμου Νέων Επιστημόνων και Διανοουμένων (1965-1967) αλλά και σε άλλες οργανώσεις.
Με ιδιαίτερο τρόπο ο Θωμάς αναφερόταν στην εμπειρία της Αμερικής όταν το φθινόπωρο του 1963 βρέθηκε για μερικούς μήνες στις ΗΠΑ έπειτα από πρόσκληση του υπουργείου Εξωτερικών (υποτροφία) που δινόταν σε νέους επιστήμονες με σκοπό τη μελέτη των ηθών και εθίμων του αμερικανικού λαού. Θυμόταν μάλιστα το πάνδημο πένθος σε όλες τις Πολιτείες όταν το Νοέμβριο του ’63 δολοφονήθηκε ο Τ. Κένεντι.
Τα χρόνια 1964-1966 ο Θωμάς υπήρξε βοηθός καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας στην ΑΣΟΕΕ. Ξεχώριζε στις αφηγήσεις του η γνωριμία του με τον Τακτικό Καθηγητή του Διοικητικού Δικαίου Στρατή Ανδρεάδη. Ο Θωμάς δήλωνε -σπάνιο αυτό- εντυπωσιασμένος από την ευρύτητα των γνώσεων και τους τρόπους συμπεριφοράς του κραταιού οικονομικού παράγοντα της μεταπολεμικής Ελλάδας.
Από την ΑΣΟΕΕ ο Θωμάς θα βρεθεί το 1967 υποψήφιος βουλευτής με την Ένωση Κέντρου στην Β’ Αθηνών…μια εκλογική αναμέτρηση όμως που δεν έγινε γιατί την πρόλαβε το πραξικόπημα. Σ’ αυτή την περίοδο ο Θωμάς αναφερόταν συχνά πυκνά– κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στα γεγονότα του Ιουλίου του 1965 καθώς και στις προσπάθειες συμβιβασμού των κυμαινόμενων σχέσεων μεταξύ Γεωργίου και Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Θωμάς άλλωστε υπήρξε άτυπος συνήγορος του Ανδρέα στη Δίκη του ΑΣΠΙΔΑ στην οποία ήταν πολιτικός κατηγορούμενος και ο πατέρας του μαζί με τους Παύλο Βαρδινογιάννη και Μιχάλη Παπακωνσταντίνου.
Μεταπολιτευτικά ο Θωμάς διετέλεσε μέλος της Κ.Ε. ΕΔΗΚ (1979-1980) ενώ το 1980 εντάχθηκε στη Νέα Δημοκρατία αναλαμβάνοντας γενικός γραμματέας του υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών (1980-1981) στην κυβέρνηση Ράλλη. Θεωρούσε τον Γεώργιο Ράλλη τον πιο ηθικό πολιτικό της γενιάς του μιλώντας γι’ αυτόν μόνο με λόγια βαθιάς εκτίμησης.
Η κοινοβουλευτική του θητεία υπήρξε σύντομη (Απρ. 1982-Δεκ. 1985) αλλά εργώδης. Από την ενασχόλησή του με την πολιτική πολύ καλός του φίλος ήταν ο Παναγιώτης Δελημήτσος. Τα επόμενα χρόνια άσκησε τη δικηγορία με μεγάλη προσήλωση και υπήρξε αρθρογράφος και υπεύθυνος ύλης νομολογίας εργατικού -κοινωνικού ασφαλιστικού δικαίου (1992-2002) και θεμάτων Ελεγκτικού Συνεδρίου (1995-2002) της μηνιαίας φορολογικής – εργατικής – κοινωνικοασφαλιστικής δικαστηριακής νομολογίας Ελεύθερος Επαγγελματίας (1991-2003).
Με την πολιτική δεν έπαψε να ασχολείται σχεδόν μέχρι το τέλος ενώ αρθρογραφούσε μανιωδώς. Εξέδωσε αρκετές μελέτες με κυριότερες: Χρίστος Ν. Αγαλλόπουλος (1897-1959), ο πρώτος γεν. διευθυντής του ΙΚΑ’ (1999), Η εκτροπή του Αχελώου Ποταμού προς την Θεσσαλία (1995), Η θέση και η προσφορά του Παναγιώτη Κ. Κανελλόπουλου (1902-1986) στις Ελληνικές Κοινωνικές Ασφαλίσεις (1987), Η κατάργηση της Νομισματικής Επιτροπής-Η Επιστήμη της Εργασίας (1983), Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλάδος και Σοσιαλιστικών Κρατών για το κοινωνικοασφαλιστικό πρόβλημα των Ελλήνων Πολιτικών Προσφύγων, (1982), Η Αναίμακτος Απελευθέρωσις της Ελλάδος (Οκτώβριος 1944) (1979).
Παρά τις πολιτικές διαφωνίες μας ο Θωμάς έδειχνε συγκαταβατικότητα, υπογραμμίζοντάς μου παράλληλα τη σημασία στον σεβασμό της αντίθετης άποψης ως προϋπόθεση της δημοκρατίας.
Όταν εκδόθηκε το πρώτο μου βιβλίο το 2011 τον είχα ρωτήσει με κάποια αγωνία να μου πει τις εντυπώσεις του. Η απάντησή του αφοπλιστική: «Θα δημοσιευθεί σχετική βιβλιοκριτική μου στην παρουσία» (περιοδικό της Ένωσης Αιτωλοακαρνάνων Λογοτεχνών).
Μερικά χρόνια μετά, το 2014, όταν εκλέχθηκα δημοτικός σύμβουλος, ανέσυρε από το αρχείο του μελέτη του 1960 για το φράγμα των Κρεμαστών τονίζοντάς μου ότι είναι απαραίτητο να τη διαβάσω – μαζί με μια έκδοση της Φιλοσοφίας του Δικαίου του Hegel την οποία μου χάρισε. Με αυτούς τους τρόπους ο Θωμάς έδειχνε το ενδιαφέρον του συγκρατώντας πάντα τα συναισθήματά του.
Σε όλη αυτή την πορεία η σύζυγός του Δάφνη στάθηκε ακλόνητα δίπλα του – παραδίδοντας μαθήματα συντροφικότητας.
Τον αποχαιρετώ με συγκίνηση και με το ρητό του Ηράκλειτου που τόσο συχνά επαναλάμβανε:
«Ήθος ανθρώπω δαίμων»
(ο χαρακτήρας του ανθρώπου καθορίζει τη ζωή του, είναι η μοίρα του).
Καλό κατευόδιο
Πηγή: http://e-maistros.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο