"Δεν ψωνίζουμε τις Κυριακές. Είναι θέμα αξιών και δικαιωμάτων"

Γράφει ο Βασίλειος - Γεώργιος Τσούνης Φοιτητής Διοίκησης Επιχειρήσεων ΤΕΙ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ - ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ

Τον τελευταίο καιρό πολύς λόγος γίνεται για την ανοιχτή αγορά την Κυριακή άρα και την εργασία αυτήν την ημέρα.

Δυο κόσμοι θα έλεγα ότι συγκρούονται. Ο κόσμος που θεωρεί πως μια παραπάνω μέρα εργασίας μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη και στην μείωση της ανεργίας και ο κόσμος που υπερασπίζεται πως η Κυριακάτικη αργία είναι κεκτημένο του εργατικού κινήματος όπως αυτό αναπτύσσετε και πως πρέπει να διαφυλάξουμε αυτά τα εργασιακά δικαιώματα καλώντας τους πολίτες να μην ψωνίζουν Κυριακή καθώς αυτό σημαίνει αυτομάτως δουλειά την Κυριακή.

Εξετάζοντας την κατάσταση λίγο πιο σφαιρικά είναι αναγκαίο να δούμε το τι έχει συμβεί στην χώρα μας τα προηγούμενα χρόνια και τι επιπτώσεις είχαν αυτά στον εργασιακό τομέα για τον οποίο γίνεται και λόγος.

Τα χρόνια της ευημερίας λοιπόν (όσο μπορούμε να τα ορίσουμε έτσι) η ανεργία ήταν ένα πρόβλημα που απασχολούσε λίγους καθώς οι θέσεις εργασίας ήταν συνεχώς αυξανόμενες, οι μισθοί και το λεγόμενο μεροκάματο μεσουρανούσαν, και η ρευστότητα στην αγορά ήταν τέτοια που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι εξασφάλιζε ένα βιοτικό επίπεδο με όρους αξιοπρέπειας.

Όλα αυτά όμως μέχρι την είσοδό μας στην δεκαετία του 2010. Από εκεί και πέρα η φούσκα έσκασε. Και έσκασε όχι τόσο γιατί το χρέος έφτασε στα κόκκινα αλλά γιατί το σχέδιο του καπιταλισμού λέει πως μέσα από ένα χρέος μπορείς να υποδουλώσεις έναν ολόκληρο λαό ρίχνοντας το βιοτικό του επίπεδο και κάνοντας τον να ‘’παρακαλάει΄΄ να εξυπηρετήσει το κεφάλαιο για να μπορεί έστω και δύσκολα να εξασφαλίσει τα προς το ζην. Αξίζει να σημειωθεί πως αυτό το σχέδιο το υπερασπίστηκαν συγκεκριμένες πολιτικές με όνομα, επώνυμο, λογότυπο και παρουσία στα κοινά ακόμη και σήμερα.

Η ώρα της Ελλάδας λοιπόν είχε φτάσει. Τα 7 τελευταία χρόνια χάσαμε πολλά. Έγιναν μαζικές απολύσεις, έκλεισε ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό μικρό-μεσαίων επιχειρήσεων, μειώθηκαν μισθοί και συντάξεις, αυξήθηκε η ανεργία κυρίως στις τάξεις της νεολαίας , μειώθηκε σημαντικά το βιοτικό επίπεδο, χάσαμε συλλογικές συμβάσεις εργασίας και βάση της οικονομικής αστάθειας που κυριάρχησε έγινε όνειρο θερινής νυκτός οποιαδήποτε σκέψη για να αρχίσουν οι νέοι και οι νέες αυτού του τόπου να επιχειρούν.    

Ξαφνικά μάθαμε να ζούμε με ένα χρέος και κυρίως η νέα γενιά κλήθηκε και καλείτε ακόμη και σήμερα να ωριμάσει, να σπουδάσει και να αναζητήσει εργασία κάτω από μια οικονομική ασφυξία. Αυτό το γεγονός μπορεί να κρύβει δυσκολίες αλλά το σημαντικότερο είναι πως χτίζει την συνείδηση που λέει πως ως νέος πρέπει να εργαστώ ανασφάλιστος με μεγάλα ωράρια και υποκατώτατους μισθούς λέγοντας ευχαριστώ και νιώθοντας ευνοημένος αφού το μεγαλύτερο ποσοστό των νέων δεν εργάζονται η αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την χώρα για να μπορέσουν να ξεκινήσουν να ζουν με όρους αξιοπρέπειας.

Όλα αυτά δεν ήρθαν όμως μόνο με ευθύνη εξωγενών παραγόντων. Φυσικά όμως δεν ήρθαν ούτε απ την φοροδιαφυγή της τυρόπιτας και σαφώς δεν τα φάγαμε όλοι μαζί.

Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα ενός εντελώς λάθους παραγωγικού μοντέλου ανάπτυξης. Η κουλτούρα που κυριάρχησε ήταν αυτή που έφερε την κατάσταση στο σήμερα. Στο δύσκολο σήμερα.

Και πάλι όμως το βάρος κάπου πρέπει να πέσει. Και οι καλύτερες πλάτες αυτήν την στιγμή είναι οι πλάτες της νεολαίας. Των νέων επιστημών, των νέων ανθρώπων που θέλουν να μείνουν εδώ να εργαστούν και να χτίσουν όλα αυτά που γκρεμίστηκαν με τόση μαεστρία.

Περνάμε λοιπόν σε μια λογική που λέει πως την αλλαγή την φέρνουν οι ίδιοι οι άνθρωποι. Και είναι ώρα να μιλήσουμε ξεκάθαρα για το ποια ανάπτυξη θέλουμε.

Πρέπει να μιλήσουμε συγκεκριμένα για τα βήματα που πρέπει να ακολουθηθούν για να φτάσουμε στον στόχο αφού όμως πρώτα ορίσουμε τον στόχο.

Πρέπει να μιλήσουμε για Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία

Πρέπει να μιλήσουμε για αγροτική ανασυγκρότηση με όρους που θα ευνοούν την ενασχόληση με αυτό

Πρέπει να αναδείξουμε εναλλακτικούς τρόπους τουρισμού

Πρέπει να βάλουμε την ενέργεια μπροστά. Να δώσουμε βάση στην πανεπιστημιακή μας εκπαίδευση και να θέσουμε εμείς τους όρους που θα έρθει αυτή η ανάπτυξη που όλοι λένε αλλά ταυτόχρονα όλη την περιμένουν εξ ουρανού. Δεν θα έρθει αν δεν την φέρουμε και αυτό πρέπει να γίνει ξεκάθαρο

Πάνω σε όλα αυτά όμως έγκειται και το θέμα της συνείδησης. Με ποια συνείδηση οι νέοι άνθρωπου αυτού του τόπου θα βάλουν πλάτη;

Σίγουρα ΟΧΙ με αυτή που ορίζουν όσοι θέλουν να βλέπουν την ανάπτυξη ως κάτι που μπορούν να το φέρουν οι μεγάλες επενδύσεις προσφέροντας εργασία με συνθήκες υποδούλωσης και κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων που μέρος αυτών είναι και η Κυριακάτικη αργία.

Και σε αυτό δεν μπορούμε να διαπραγματευτούμε πως θα χάσουμε και κάτι ακόμη. Πως θα χάσουμε την Κυριακάτική αργία.

Καταλήγουμε λοιπόν πως το ΠΟΤΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ είναι κάτι βαθύτερο από ένα απλό αίτημα. Είναι θέμα αξιών, είναι θέμα δικαιωμάτων.

Και πρέπει να το υπερασπιστούμε με κάθε τρόπο.

Δεν ψωνίζουμε τις Κυριακές γιατί ψώνια την Κυριακή σημαίνει δουλειά την Κυριακή και αυτό είναι κόντρα σε όλο αυτό που θέλουμε να οικοδομήσουμε.

http://www.aixmi-news.gr/