ΕΙΡΗΝΗ ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ: Ποιητική αφιέρωση για την βραδιά παρουσίασης του Βονιτσιάνου ποιητή Φιλοκτήτη Λαμπράκη!

ΠΟΙΗΣΗ: Ειρήνη Βασιλάκου 

Ένα ποίημα για την  υπέροχη, μυσταγωγική, βραδιά που έγινε στο Borgo της Ενετικής Βόνιτσας, απο την Αμφικτινονία Ακαρνάνων για τον Βονιτσιάνο στοχαστή ποιητή Φιλοκτήτη Λαμπράκη.

Η βραδιά του Ιουλίου, το έτος 2016

είχε μια βουβή, θεσπέσια ομορφιά,

μια κι ήταν αφιερωμένη σε σένα Φιλοκτήτη, ποιητά.

Η ένωση των Αμφικτιόνων Ακαρνάνων, οργανωτών,

μεταβλήθηκε άριστα σε οικοδεσπότη των συνδαιτημονών.

Ο υποκριτής, σε άλλη διάσταση μετελθών

μετέφερε το καθάριο φως των ουρανών.

Μέσα στην υποβλητική ατμόσφαιρα 

του τρίστρατου της πόλης , της παλιάς, 

θαρρείς κρατούσε τον κλάδο της ελιάς.

Με άριστη την τέχνη του, την υποκριτική,

στεφάνωνε επάξια το σεμνό, μεγάλο ποιητή......

Το λόγο του, τον υποβλητικό, συνόδευε

της μούσας κόρης ήχος από τον αυλό.

Θαύμαζα τους ακροατές, γιατί μεταμορφώνονταν

σε ώριμους της γνώσης μαθητές.

Αυτής της γνώσης που ΄χει ανάγκη 

τόση ετούτος ο καιρός, που λες φωνάζει

δεν αντέχω άλλο μιαρός.

Ο Φιλοκτήτης, ο τιμώμενος ο ποιητής, 

στο χώρο το νυχτερινό, φάνταζε αρχαίος

θεραπευτής.

Είχε κατέβη απ΄τα Ηλύσια Πεδία 

τη ματαιότητα να φανερώσει για

τα γήινα τα μεγαλεία.

Αυτά που η μοίρα απλόχερα του χάρισε

κι ύστερα ξαφνικά μέσα απ΄αυτά 

την καρδιά του ράγισε.

Ανάκατα αισθήματα συνείχαν 

την  ψυχή μου,

 στο χρόνο που διήρκεσε η βραδινή

ποιητική συμμετοχή μου.

Από την πατρική μου τη γενιά

μ΄έδεναν συγγενικά δεσμά

με την ποιητική μορφή που δέχονταν

την υψηλή τιμή.

Οι τραγικές μορφές της οικογένειάς του

περνούσανε σκιές κοντά στη γειτονιά του.

 Κι ενώ ο πόνος της ατομικής ζωής του

ήταν το μαύρο το πουλί της γέννησής του,

μεταμορφώνονταν σε περήφανο αετό

στης κοινωνικής του της ζωής το χορό.

Χοράρχης ποιητών, φαρμακευτής 

υπηρέτης των φτωχών,

γενναίος ως στρατιώτης την πατρίδα

υπηρετών.

Βαθύ το συναίσθημα της εκλεπτυσμένης 

του ψυχής

πρόβαλλε τις αξίες της ελληνικής 

φυλής,

αυτές που έρχονται ξανά αργά αργά.

Θα τα ταράξουν τα θολά 

της δόλιας της πατρίδας τα νερά.

Μορφές σαν τούτη, την αποψινή,

είναι οι αόρατοι οι οδηγοί

για τη μύησή μας στη χώρα

του Φωτός,

αφού περάσουμε απ΄τη δοκιμασία 

της Στυγός.

Ενώνουμε, λοιπόν, ευχαριστήρια

προσευχή

στη θαρραλέα σου ψυχή,

του δρόμου μας οδηγητή,

αδαμάντινε, Φιλοκτήτη, ποιητή.

Βόνιτσα 30.07.2016, Βασιλάκου Μαρία Ειρήνη.

Την παραπάνω ποιητική γραφή αφιερώνω:

  με βαθύ το σεβασμό της ψυχής μου στο Φιλοκτήτη Λαμπράκη, ποιητή, από την πατρική μου γενιά.
   και εξαιρετικά αφιερώνω στην ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑ ΑΚΑΡΝΑΝΩΝ, που σαν πολιτιστικός δημιουργικός στρόβιλος, μοχθεί να κρατήσει άσβηστη τη μνήμη της ιστορίας και της λαϊκής μας παράδοσης στη γενέτειρά μας Βόνιτσα.