Γράφει ο:
Καστρινός
-Κοίτα μη δε κατέβ’ς θα να σαι προυδότ’ς!!
- Έλεγε η φωνή επιτακτικά στο ακουστικό του τηλεφώνου φερμένη απ’ τα πάτρια εδάφη.
-Μη με βάζεις σε μπελάδες αδερφέ. Πάλι κάτω; Πριν δέκα μέρες δεν είμουνα εκεί για το Πάσχα...
-Γιατί τώρα τι είναι; Δεν είναι Λαμπρή. Αναστένηται ο Παναιτουλικός μιτα από τόσα χρόνια κι μ’λές κι κβέντες.
-Καλά - καλά μη φωνάζεις. Ξέρεις πως θέλω να έρθω. Τριαντατέσσερα ολόκληρα χρόνια περιμέναμε αυτή τη μεγάλη στιγμή.
-Τότι τι μ’ τσαμπνάς. Του Σάββατου του προυί να ρουβουλάς τ’ Παλιουβούνα.
- Καλά. Θα κάνω ότι μπορώ. Θα ‘χει τίποτα καλό, καμιά μάσα καλή τουλάχιστον;
- Τι λες ουρέ λιβέντ. Μέχρι από κειές τσούπις με τα κουντά τα φστάνια π’ χουρέβνε μη τς φούντις στα χέρια θα να ’χει. Οσου α που μάσα, Αρνιά να ιδούν τα μάτιας. Θα φτάς η τσίκνα στ’ Κυραβγαίνα...
Καστρινός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο