Γράφει ο: Πολ Γραμμένος*
Ο
ερχομός διαφόρων οικονομικών μεταναστών στη μικρή
ελλαδίτσα μας τα τελευταία χρόνια, έχει δημιουργήσει διάφορες αντιδράσεις στους
περήφανους γηγενείς. Η λέξη
"Αλβανός" πέρα από την υποδήλωση μιας
εθνικότητας, είναι
συνώνυμα πολλών άλλων πραγμάτων, εννοιών και αντιλήψεων.
Ο
κλασικός ελληνάρας σήμερα αντιμετωπίζει τον
Αλβανό, τον Κινέζο, τον Ινδό, τον Πακιστανό ως κάτι κατώτερο, κάτι ξένο, κάτι μη ελληνικό. Ο κλασικός ελληναράς σήμερα είναι
ο τύπος που δεν ανέχεται κάτι διαφορετικό απ’ αυτόν. Δεν
θέλει τους ξένους γιατί στην πραγματικότητα δεν έχει ιδέα γιατί φέρεται έτσι, επειδή
βρίσκεται χαμηλά στη νοητική και κοινωνική κλίμακα και ψάχνει εναγωνίως κάποιον που ελπίζει να βρίσκεται πιο κάτω απ’ αυτόν.
Υπάρχει όμως κι ο άλλος
έλληνας ο επαγγελματίας, ο
ιδεαλιστής Έλληνας που
στο αίμα του κυλάει σταγόνες του Μέγα Αλέξανδρου, του Περικλή, του Λεωνίδα γιατί νοιώθει απόγονος αυτών. Ο Έλληνας αυτός
δεν θέλει τους ξένους, επειδή τους θεωρεί κατώτερους, εθνικά και φυλετικά. Θεωρεί ότι νοθεύουν
τη φυλή μας. Συνήθως, είναι άνθρωποι
σχετικά μορφωμένοι και πιστεύουν σε μια δικιά τους ανωτερότητα, προφανώς να καλύψουν άλλες ατομικές τους
αδυναμίες.
Έχουμε επίσης και τους
συμφεροντολόγους.
Αυτοί δίνουν δουλειά στους αλλοδαπούς, όχι γιατί τους αγαπάνε ιδιαίτερα, αλλά γιατί ξέρουν ότι θα πληρώσουν πολύ λιγότερα από έναν ειδικευμένο Έλληνα μπογιατζή ή υδραυλικό. Το θέμα είναι κυρίως οικονομικό. Τους βάζουν στα σπίτια τους, τους
τρατάρουν καφέ ή οτιδήποτε άλλο και παραδέχονται ότι έκαναν σωστά τη δουλειά τους σε αντιστοιχία με τον έλληνα, δεν συμμερίζονται με την ιστορία τους, πως ξεκίνησε και από ποια χώρα ήρθε, δεν δίνει σημασία
αρκεί να γίνει η δουλειά του φτηνά σίγουρα και γρήγορα και ας είναι και από το Κουρδιστάν. Αυτοί οι τύποι Ελληναράδες γελούν με
ρατσιστικά ανέκδοτα μ’ ένα αθώο μειδίαμα, γιατί νοιώθουν ασφαλείς ότι από τη στιγμή που
έδωσαν λεφτά σ’ έναν ξένο τον έχουν υποτάξει στο μεγαλείο του οικοδεσπότη.
Αμ οι άλλο, οι άνετοι, που το παίζουν Ευρωπαίοι και πολιτισμένοι. Που μιλάνε σαν να βρίσκονται στη Χάγη και παλεύουν για μια
δυτική ζωή με δυτικές αντιλήψεις. Ισχυρίζονται ότι όλα τα ρατσιστικά ανήκουν πλέον στο παρελθόν και ότι τελείωσαν
οι μεσαίωνες και τα κυνηγητά. Αλλά όλα καλά, μέχρι τη στιγμή που η άνεσή τους λήγει όταν έρχονται
σε επαφή με το ξένο στοιχείο. Δεν κάθονται στο λεωφορείο δίπλα τους με το σκεπτικό
ότι βρωμάνε ή μην τους κλέψουν το πορτοφόλι. Υπάρχει προκατάληψη καλά κρυμμένη μέσα τους.
Αν ο μη γένοιτο
η κόρη τους φέρει στο σπίτι κανένα γαμπρό Αλβανό , τότε σίγουρα θα έχουμε λιποθυμίες μέχρι και εγκεφαλικά κι όλα θα ξεχαστούν τα ρατσιστικά και οι μεσαίωνες. Τότε σκέφτονται ότι οι ξένοι ήρθαν να μας πάρουν τις δουλειές και τα κορίτσια μας.
Παναγία βόηθα....
Κάποιοι άλλοι φοβούνται τα πάντα και για όλα
τα δεινά φταίνε οι ξένοι. Φοβούνται ότι θ’ αλλοιωθεί η
εθνική μας συνείδηση. Θα χαθεί η έννοια της χώρας με την υπάρχουσα δομή στα Βαλκάνια και ότι όλοι,
Αφρικανοί, Ασιάτες θα μπαινοβγαίνουν ανενόχλητοι στα σπίτια τους. Άσε που ανησυχούν που μπορεί
οι ξένοι να φέρουν αρρώστιες που θα κολλήσουν τα υγιή δικά μας ελληνάκια.
Όταν ακούν για μια ληστεία ή δολοφονία ρωτούν
Αλβανός ή Ρώσος τόκανε; Δεν περνάει από το μυαλό τους ότι μπορεί νάναι και δικός μας.
Εμείς είμαστε άγιοι.
Συχνά μέσα απ’ αυτά τα χρόνια και την επαφή των λαών μέσα στη χώρα μας έχει προκύψει και μια ακόμα
ομάδα αυτή των ερωτευμένων. Αυτοί οι άνθρωποι, άντρες ή γυναίκες, έτυχε να ερωτευτούν
κάποιο ξένο με αποτέλεσμα να το αντιμετωπίσουν το θέμα κάπως ρομαντικά. Σε αυτούς ισχύει το
"όλοι είμαστε ίδιοι". Αρκετοί δε απ’ αυτούς φτάνουν σε σημείο και
να παντρευτούν, οπότε το θέμα αποκτά μια ρεαλιστική τροπή. Υπάρχουν επίσης και οι
70άρηδες που ερωτεύονται παράφορα μια 30χρονη Ρωσίδα και κάνει όλη την οικογένεια να τρέμει με την ιδέα ότι
ο παππούς θα της γράψει το σπίτι και το εξοχικό στη Λούτσα που τώρα τελευταία έριξε και τα μπετά. Από τη πλευρά όμως του
παππού που έχει 15 χρόνια χήρος δεν τον σκέφτηκε κανείς πως περνάει και είναι απόλυτα θεμιτό ν’ αγάπησε ένα νεαρό κορίτσι και σκασίλα του αν αυτή γεννήθηκε στα Τίρανα , στο Μίνσκ, στη Σόφια ή στο Κακοσάλεσι. Αυτός να περνάει καλά. Από τη πλευρά όμως της 30χρονης
……ο θεός κι η ψυχή της.
Τώρα εσείς δεν ξέρω σε ποια
κατηγορία ελληναράδων ανήκετε αλλά ένα έχει σημασία.
Παντού υπάρχουν άνθρωποι καλοί και κακοί, ψιλοί και κοντοί, ωραίοι και άσχημοι. Για φανταστείτε την εποχή της
συγκομιδής των αγροτικών προϊόντων μας να μην υπήρχαν αυτοί οι άνθρωποι ποιος θα
μάζευε τις ελιές, τα πορτοκάλια, ποιος θα έκτιζε τα σπίτια μας, ποιος θα πρόσεχε τους γέρους και ανήμπορους; Τα δικά μας παιδιά βλέπεις, τα θέλουμε
σπουδαγμένα με τα πτυχία κορνιζαρισμένα και κρεμασμένα στο σαλόνι που τα περισσότερα να είναι
άνεργα ή μερικά σε stage με 500 ευρώ το μήνα και ανασφάλιστα για να είμαστε στο κλίμα της εποχής.
Αθάνατε Ελληνάρα.!!! Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει.
Σε καμιά περίπτωση δεν πιστεύει κανείς ότι
αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να γίνουν Έλληνες. Θα δουλεύουν όσο το επιτρέπουν οι συνθήκες και μετά φεύγοντας για τη χώρα τους ίσως έχουν
εισπράξει μερικά στοιχεία από τον πολιτισμό μας και την πολύχρονη ελληνική φιλοξενία με
εμπειρίες και μερικοί ίσως με γεμάτο το πορτοφόλι .
(* Κατάγεται από τη Ρίγανη Ξηρομέρου και είναι υπεύθυνος έκδοσης στο περιοδικό «Αρχαία Μητρόπολις» που εκδίδει ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ρίγανης). 
Ένας από τους τελευταίους που ασχολείται ακόμα με την λαϊκή ξυλογλυπτική στο Ξηρόμερο είναι ο Mπάρμπας-Αχιλλέας Παλούκης (Λάκιας Βλάχος). Γεννήθηκε στο χωριό Δερσοβά (Σπαρτοχώρι ) του Δήμου Ανακτορίου το 1936 και σήμερα κατοικεί στο Δρυμό. Έμαθε την τέχνη από τον πατέρα του και αφού ήταν εργατικός και ευσυνείδητος γρήγορα έμαθε την τέχνη και άρχισε να κατασκευάζει χειροποίητα ξύλινα είδη δουλεμένα με μεράκι από ξύλο. Η ξυλογλυπτική είναι η τέχνη και η τεχνική της επί του ξύλου ανάγλυφης απεικόνισης διαφόρων μορφών ή καλλιτεχνικών σχεδίων. Ο Mπάρμπας-Αχιλλέας Παλούκης ήταν βοσκός και για τις ανάγκες πρώτα του κοπαδιού και του σπιτιού άρχισε να φτιάχνει και να σκαλίζει γκλίτσες, ρόκες, στεφάνια για τα κουδούνια, αδράχτια, σκαφίδες, κάδρα, κουτάλια, σφραγίδες για άρτους και πρόσφορα, πιρούνια κ.ά. Ακόμα και σήμερα ο Mπάρμπας-Αχιλλέας Παλούκης αν και η όραση του δεν είναι καλή, διατηρεί ζωντανή την παράδοση και δουλεύει με μεράκι το ξύλο και φτιάχνει πολλών λογιών έργα τέχνης από ξύλο. Με υπομονή και αγάπη σκαλίζει το ξύλο και δημιουργεί είδη με κεντίδια όλα αυθεντικά φτιαγμένα με παραδοσιακή τεχνική και αγάπη για τη λαϊκή τέχνη. Ο Αχιλλέας Παλούκης ο λαϊκός τεχνίτης μας έδωσε μια σειρά θαυμάσιων έργων, σπουδαία έργα που σίγουρα θα κατορθώσουν να επιζήσουν στο πέρασμα του χρόνου.
Η τελική σύσκεψη για την συμμετοχή της Αιτωλοακαρνανίας
Μια από τις μεγαλύτερες επενδύσεις για την ανάπτυξη μονάδας ηλεκτροπαραγωγής με τη χρήση βιομάζας είναι στα σχέδια της εταιρείας Engal Ενεργειακή. Η μονάδα αυτή θα δημιουργηθεί σε συνεργασία με τις αμερικανικές εταιρείες Resco και Dupont. Η εν λόγω αίτηση κατατέθηκε στη ΡΑΕ στις 12 Οκτωβρίου και σύμφωνα με αυτή η μονάδα προβλέπεται να έχει ισχύ 200MW και θα αναπτυχθεί στη ΝΑΒΙΠΕ Αστακού. Το ύψος της επένδυσης φτάνει τα 240 εκατ. ευρώ και στην πλήρη ανάπτυξή τους οι δύο μονάδες στον Αστακό και στο Βόλο (εκεί έγινε η πρώτη αίτηση της εν λόγω εταιρείας) θα παράγουν 2.483.322 MWh. Για όσους δεν γνωρίζουν οι μονάδες ηλεκτροπαραγωγής με χρήση βιομάζας παράγουν ηλεκτρικό ρεύμα ουσιαστικά από οποιοδήποτε υλικό παράγεται από ζωντανούς οργανισμούς, φυτά και ζώα και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως καύσιμο. Για να λειτουργήσει πάντως η εν λόγω μονάδα χρειάζεται χιλιάδες τόνους βιομάζας, οι οποίοι αναγκαστικά πρέπει να εισαχθούν, κάτι που φέρεται να έχει φροντίσει η εν λόγω εταιρεία.
Κυκλοφορεί το νέο φύλλο της εφημερίδας «Τα νέα της Κωνωπίνας», τεύχος 57, με τη φροντίδα του πολιτιστικού Συλλόγου Κωνωπινιωτών Ξηρομέρου «Οι Δώδεκα Απόστολοι». Στις 16 σελίδες της καλαίσθητης εφημερίδας, οι αναγνώστες μπορούν να διαβάσουν μία μεγάλη ποικιλία θεμάτων που αφορούν τη δράση του πολιτιστικού Συλλόγου Κωνωπινιωτών, το Δήμο Μεδεώνος, τα νέα από την Κωνωπίνα, το Ξηρόμερο, το νομό καθώς και μια πλούσια θεματολογία με αρκετό ενδιαφέρον για όλους τους ανθρώπους.
Η Νομαρχιακή Επιτροπή Λαϊκής Επιμόρφωσης (ΝΕΛΕ) στα πλαίσια του προγραμματισμού της για τη υλοποίηση επιμορφωτικών προγραμμάτων το έτος 2010, γνωστοποιεί το θεματολόγιο των επιμορφωτικών προγραμμάτων που υλοποιεί σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της Γενικής Γραμματείας Δια Βίου Μάθησης και τις τοπικές ανάγκες του Νομού.
Στο Αγράμπελο θα τελεσθεί (ανήμερα της εορτής) την Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009, στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών πανηγυρική αρχιερατική Θεία Λειτουργία όπου θα χοροστατήσει ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. Κοσμάς.
Επικεφαλής του ΚΤΕ Παιδείας εξελέγη η Βουλευτής Σοφία Γιαννακά. Κατά τη διάρκεια ψηφοφορίας, στα γραφεία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κυβερνώντος κόμματος στη Βουλή. Η κα Γιαννακά ευχαρίστησε τους συναδέλφους της αλλά και τον Γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, κ. Χρήστο Παπουτσή, για την τιμητική εκλογή και δήλωσε ότι θα καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε σε συνεργασία με την Υπουργό Παιδείας, κα Άννα Διαμαντοπούλου και τους Υφυπουργούς κα Εύη Χριστοφιλοπούλου και κ. Ιωάννη Πανάρετο, να προωθήσουν τα φλέγοντα θέματα της παιδείας, κατάρτισης και δια βίου μάθησης στη σωστή κατεύθυνση και να συμβάλλουν στην επίλυσή τους.
Η προγραμματισμένη ημερίδα με θέμα: «Μαθησιακές Δυσκολίες – Μύθοι και Πραγματικότητα» που θα πραγματοποιούνταν αύριο (Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2009) στις 11:30 το πρωί στο αμφιθέατρο της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αιτωλοακαρνανίας (Διοικητήριο, Μεσολόγγι), αναβάλλεται.
Κυκλοφόρησε το τεύχος 34 της εφημερίδας «Εν Μπαμπίνη», που εκδίδει ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μπαμπίνης «Χριστόδουλος Παμπλέκης». Ανάμεσα στα άλλα μπορείτε να διαβάσετε για τις καταπληκτικές εκδηλώσεις του Αυγούστου στη Μπαμπίνη, για το Αντάμωμα Μπαμπινιωτών που διοργανώνουν στις 5 Δεκεμβρίου στο Αγρίνιο, τις τελευταίες δραστηριότητες του Συλλόγου, τις «διαδρομές» του Απόστολου Κομπλίτση (για το χαμένο παπούτσι), τη Νεολαία του Σπύρου Γρίνου, το ποίημα του Άρη Μπιτσώρη, απορίες για το δρόμο Γουριώτισα-Πρόδρομος, τη παρουσίαση του βιβλίου «Μπαμπίνη: αρχαίαι Φοιτίαι» του Γ. Μπαρμπαρούση στις 20 Νοεμβρίου στη στοά βιβλίου, Πεσμαζόγλου 5 Αθήνα, κ.α. 
Με πλούσια ύλη 12 σελίδων κυκλοφόρησε το νέο φύλλο της τριμηνιαίας εφημερίδας «Φυτειώτικα Νέα», αρ. 99, που εκδίδει ο πολιτιστικός Σύλλογος Φυτειωτών «Το Λιγοβίτσι». Η αλήθεια είναι ότι η εφημερίδα είναι δροσερή, ευκολοδιάβαστη, με πολλές φωτογραφίες και πιο πλούσια ύλη. Στο φύλλο της εφημερίδας που κυκλοφορεί αρ. 99, πέρα από το κεντρικό άρθρο «από τις Σουφραζέτες…μέχρι σήμερα» που αναφέρεται στην ιστορική διαδρομή της γυναικείας ψήφου, υπάρχουν τα ενδιαφέροντα θέματα: συνέντευξη του κτηνοτροφικού συνεταιρισμού «ΤΟ ΞΗΡΟΜΕΡΟ», ανακοίνωση για εκλογές στο σύλλογο στις 15 Νοεμβρίου, εργασίες συντήρησης στο δημοτικό σχολείο Ρίβιου, ενδιαφέροντα άρθρα για το χωριό και γενικότερα, επιτυχόντες πανελλήνιων εξετάσεων, ο Μαχαλάς στη δημοτική ποίηση και στα δημώδη άσματα (ιστορικό κείμενο), φρίκη με πινακίδες που διαφημίζουν αλυσοπρίονα και οι οποίες έχουν τοποθετηθεί εντός των διοικητικών και γεωγραφικών ορίων του Δήμου Φυτειών, όσα φέρνει ο ανεμόμυλος, Νεανικός Φυτειώτικος Παλμός, Γιώργος Παληγεώργος: ο ταλαντούχος ποδοσφαιριστής που κατάγεται από τις Φυτείες, η Μαθήτρια Ειρήνη Παπαδημητρίου του Λυκείου Φυτειών επιλέχθηκε ως έφηβος βουλευτής, ο Ακαρνανικός, κ.α.
.JPG)
.JPG)
Αναβαθμισμένο ρόλο σε θέματα οικονομίας, αναλαμβάνει ο βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας Ανδρέας Μακρυπίδης μετά την εκλογή του ως Γραμματέας του Κοινοβουλευτικού Τομέα Εργασίας (Κ.Τ.Ε) Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ κατά την συνεδρίαση την Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009 της Διαρκούς Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Οικονομικών.
Τη Δευτέρα 26 Οκτωβρίου ο Παναγιώτης Κουρουμπλής πραγματοποίησε, με πρωτοβουλία του συνάντηση με το Διοικητικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας Εμποροβιοτεχνών Ναυπάκτου. Οι εκπρόσωποι της Ομοσπονδίας ανέπτυξαν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν με το τραπεζικό σύστημα, το ασφαλιστικό καθώς και το οικιστικό πρόβλημα της Ναυπάκτου. Επιπρόσθετα συζητήθηκε και το ζήτημα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης των ασφαλισμένων στο Ταμείο Εμπόρων και στο Τ.Ε.Β.Ε.. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας ο Παναγιώτης Κουρουμπλής συναντήθηκε με τον Εμπορικό Σύλλογο Αγρινίου. Τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου ανέφεραν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στον κλάδο τους και ειδικότερα θέματα σχετικά με το ωράριο λειτουργίας των πολυκαταστημάτων και το ενδεχόμενο να παραμένουν ανοικτά και τις Κυριακές. Στη συνάντηση αυτή συζητήθηκαν επίσης ζητήματα σχετικά με τον ΤΕΙΡΕΣΙΑ καθώς και ασφαλιστικά θέματα.
Γράφει ο: Πολ Γραμμένος*
Αμ οι άλλο, οι άνετοι, που το παίζουν Ευρωπαίοι και πολιτισμένοι. Που μιλάνε σαν να βρίσκονται στη Χάγη και παλεύουν για μια δυτική ζωή με δυτικές αντιλήψεις. Ισχυρίζονται ότι όλα τα ρατσιστικά ανήκουν πλέον στο παρελθόν και ότι τελείωσαν οι μεσαίωνες και τα κυνηγητά. Αλλά όλα καλά, μέχρι τη στιγμή που η άνεσή τους λήγει όταν έρχονται σε επαφή με το ξένο στοιχείο. Δεν κάθονται στο λεωφορείο δίπλα τους με το σκεπτικό ότι βρωμάνε ή μην τους κλέψουν το πορτοφόλι. Υπάρχει προκατάληψη καλά κρυμμένη μέσα τους.
Συχνά μέσα απ’ αυτά τα χρόνια και την επαφή των λαών μέσα στη χώρα μας έχει προκύψει και μια ακόμα ομάδα αυτή των ερωτευμένων. Αυτοί οι άνθρωποι, άντρες ή γυναίκες, έτυχε να ερωτευτούν κάποιο ξένο με αποτέλεσμα να το αντιμετωπίσουν το θέμα κάπως ρομαντικά. Σε αυτούς ισχύει το "όλοι είμαστε ίδιοι". Αρκετοί δε απ’ αυτούς φτάνουν σε σημείο και να παντρευτούν, οπότε το θέμα αποκτά μια ρεαλιστική τροπή. Υπάρχουν επίσης και οι 70άρηδες που ερωτεύονται παράφορα μια 30χρονη Ρωσίδα και κάνει όλη την οικογένεια να τρέμει με την ιδέα ότι ο παππούς θα της γράψει το σπίτι και το εξοχικό στη Λούτσα που τώρα τελευταία έριξε και τα μπετά. Από τη πλευρά όμως του παππού που έχει 15 χρόνια χήρος δεν τον σκέφτηκε κανείς πως περνάει και είναι απόλυτα θεμιτό ν’ αγάπησε ένα νεαρό κορίτσι και σκασίλα του αν αυτή γεννήθηκε στα Τίρανα , στο Μίνσκ, στη Σόφια ή στο Κακοσάλεσι. Αυτός να περνάει καλά. Από τη πλευρά όμως της 30χρονης ……ο θεός κι η ψυχή της.
Τώρα εσείς δεν ξέρω σε ποια κατηγορία ελληναράδων ανήκετε αλλά ένα έχει σημασία. Παντού υπάρχουν άνθρωποι καλοί και κακοί, ψιλοί και κοντοί, ωραίοι και άσχημοι. Για φανταστείτε την εποχή της συγκομιδής των αγροτικών προϊόντων μας να μην υπήρχαν αυτοί οι άνθρωποι ποιος θα μάζευε τις ελιές, τα πορτοκάλια, ποιος θα έκτιζε τα σπίτια μας, ποιος θα πρόσεχε τους γέρους και ανήμπορους; Τα δικά μας παιδιά βλέπεις, τα θέλουμε σπουδαγμένα με τα πτυχία κορνιζαρισμένα και κρεμασμένα στο σαλόνι που τα περισσότερα να είναι άνεργα ή μερικά σε stage με 500 ευρώ το μήνα και ανασφάλιστα για να είμαστε στο κλίμα της εποχής.
