Αποχαιρετιστήρια επιστολή του Εκπαιδευτικού Κώστα Κορδάτου του ΕΠΑΛ Καινούργιου

Τελευταία επικοινωνία με την Επαγγελματική - Συνδικαλιστική - Συναδελφικήνσχέση που είχαμε όλα αυτά τα χρόνια στο χώρο του Δημόσιου Σχολείου....

44 Χρόνια Μάχιμης Παρουσίας στα Δημόσια Σχολεία της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης

23 Χρόνια χωρίς Οξυγόνο!ΤΕΕ-ΕΠΑΛ Καινούργιου Αιτωλ/νίας

(Υπάρχει διαφορά μεταξύ του «είναι» και του φαίνεσθαι)

Συναδέλφισσες / συνάδελφοι

Περπάτησα, όρθιος σχεδόν 44 χρόνια στο χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης. Γνώρισα πολλούς και πολλά. Προσπάθησα να λειτουργήσω ως «συλλογικός» άνθρωπος υποστηρίζοντας και παλεύοντας με την ιδέα και την άποψη πως αυτή η εκπαίδευση, αυτός ο κόσμος πρέπει και μπορούν να αλλάξουν.

Ένα ταξίδι φτάνει στο τέλος του. Μετά από 44 χρόνια συμμετοχής και συνδικαλιστικής

παρέμβασης, στην ΕΛΜΕ Πειραιά, στον Σύλλογο Εκτάκτων Εκπ/κων Σιβιτανιδείου

Ιδρύματος (ΣΕΠΣΙ) ως Προέδρου, στη Γ’ Αθήνας - Γκράβα (Πρόεδρος) καθώς και στα

πέτρινα χρόνια της εκπαιδευτικής Αιτωλ/νίας, Προέδρου της Β’ Αιτωλ/νίας & Αιρετός

στο ΠΥΣΔΕ 2000-2002, σύνεδρος σε ΟΛΜΕ και ΑΔΕΔΥ και τη ΝΕΠ Αιτωλ/νίας, όπου

συμμετείχα.

Σκέφτομαι ότι δεκαετίες ολόκληρες παλέψαμε άνισα. Μόνοι μας, με τα θηρία και το

αστικό κράτος, γνωρίζοντας ότι μπορεί και να χάσουμε.

Ζήσαμε μικρές νίκες (1988-89), που έφεραν μεγάλες χαρές. Μάθαμε να

ξεχωρίζουμε το παλιό από το νέο… Η αντίσταση στην κατάργηση της επετηρίδας

διορισμών, η μάχη που δόθηκε στο εξεταστικό στο Αγρίνιο το 1998, ήταν τελικά η

εποχή εκείνη που τα συμπύκνωσε όλα!

Υπερασπιστήκαμε με συνέπεια τις αξίες, την αξιοπρέπειά μας, απέναντι στο

αυταρχικό ταξικό σύστημα της κατανεμητικής εργασίας. Σταθήκαμε ενάντια

στο σάπιο κατεστημένο μιας διαβρωμένης, υποτακτικής και κακόψυχης

διοικητικής ιεραρχίας (υπήρξαν και φωτεινά παραδείγματα), όπου επικρατεί η

υποκρισία, ο ατομισμός, η κολακείες και ο καριερισμός των δήθεν προσοντούχων…

Αντιμετωπίσαμε τους χυδαίους αυλικούς του συστήματος που κάθε φορά με τους

Μέντορές τους σφετερίζονται την εξουσία και ενοχοποιούν τους μη αρεστούς.

Γνωριστήκαμε όλα αυτά τα χρόνια της κοινής πορείας στα εκπαιδευτικά και

συνδικαλιστικά πράγματα. Κοντά σε όλους/όλες αυτούς/ες που ελπίζουν, επιμένουν και

πιστεύουν πως «ο συλλογικός άνθρωπος» είναι η απάντηση, όποια κι αν είναι η

ερώτηση.

Συγκρούστηκα τελευταία με το Υπουργείο Παιδείας για μια ακόμη φορά, για

την κοροϊδία της τηλεκπαίδευσης στα εργαστήρια, κάτι που ο τότε διορισμένος

ΔΙΔΕ Αιτωλ/νίας, έκανε την περιβόητη περικοπή των 5.699 ευρώ, γιατί… απουσίαζα

από το μάθημα της γελοιοποίησης μου (!), Εκκρεμεί και αυτή η απόφαση σε

προσφυγή μου, για την ακύρωσή της, για ηθικούς λόγους πλέον.

Αυτή η στάση ζωής έχει και ατομικές συνέπειες.

Από τη δική μου πλευρά αυτό που θέλω να σας εκμυστηρευτώ είναι ότι φεύγω με

ανάμικτα συναισθήματα, για όλα αυτά που έζησα. Είμαι η μοναδική περίπτωση

δημοσίου υπαλλήλου που τέθηκε τρείς φορές σε «αργία». Η δύο περιπτώσεις

ακυρώθηκαν ή Τρίτη (πρόσφατη) πριν τη σύνταξη θα κριθεί. Την αγωνία τώρα

την έχουν οι διώκτες μου.

Δίωξη νέου τύπου

Είναι λοιπόν η περίπτωσή μου ΔΙΩΞΗ ΝΕΟΥ ΤΥΠΟΥ (για όσους το κατάλαβαν),

πρωτόγνωρη δίωξη πολιτικού υπαλλήλου στην μεταπολίτευση για την ένταση και τη

πομπώδη διάρκειά της. Πέρα και έξω από τις γνωστές πρακτικές δίωξης των

κουμουνιστών…, όπου ορισμένοι συνδικαλιστικοί κύκλοι δεν μπόρεσαν να

διακρίνουν το βάθος και τις αιτίες της πολιτικής δίωξής μου. Μια δίωξη νέου

τύπου συγκαλυμμένη με υπηρεσιακές δήθεν τυπικές «παραλήψεις» αλλά με ανοιχτά

όλα τα ενδεχόμενα, με μπόλικη λάσπη και ομηρία! Εδώ ισχύει το λαϊκό γνωμικό «τον

τύλιξαν σε μια κόλλα χαρτί…»

Αιτία της δίωξης κυρίως στάθηκε το γεγονός ότι απεκάλυψα το 2000-2002, ως

αιρετός στο ΠΥΣΔΕ Αιτωλ/νίας τον «ΟΠΕΚΕΠΕ» της εκπαίδευσης και η

εμπλοκή μου στις εκλογές της ίδιας περιόδου στο δήμο Αγρινίου, απέναντι

στον τότε «Καίσαρα»!!!

Επιπλέον λόγος της δίωξης, εκτός των άλλων, ήταν ότι συνέβαλα καθοριστικά να

υπάρξει διδακτήριο ΤΕΕ - ΕΠΑΛ στο χωριό μου – κόντρα στα εργοληπτικά

συμφέροντα και στην «μίζα» που θα χανόταν.

Οι τότε διοικούντες, γνωρίζοντας ως παλιές (χουντικές) καραβάνες, ότι το κουβάρι της

εμπλεκόμενες γραφειοκρατίας θα πάρει χρόνια να ξετυλιχθεί, άρα ο στόχος της

αδρανοποίησής μου (με τις χιλιάδες σελίδες και τα δικόγραφα) από το κοινωνικό

γίγνεσθαι, έχει εν μέρη επιτευχθεί.

Δυστυχώς στη δύσκολη φάση της δίωξης μου οι τοπικοί «εκπρόσωποι» των

καθηγητών, έρημοι κι’ απρόσωποι, κρύφτηκαν, έλαμψαν δια της απουσίας τους,

βάζοντας πλάτη ουσιαστικά στη δίωξη!!! Παραβιάζοντας, όμως αποφάσεις των

προηγουμένων Δ.Σ. των ΕΛΜΕ, που ήταν ξεκάθαρες κατά της δίωξης και στήριξαν τον

αγώνα μου, πριν προκύψουν οι μαθητευόμενοι μάγοι του κλάδου!

Οι θεσμοί απονομής πειθαρχικής (επίκαιρο) δικαιοσύνης

αντικειμενικοί δεν υπάρχουν. Δοκιμάστηκαν στην περίπτωση της

σκευωρίας - δίωξης - ενοχοποίησης μου. Έδειξαν ότι δεν λειτουργούν

ανεξάρτητα από την κρατούσα εξουσία. Πρόταξαν περισσότερο την

υπαλληλική τους σταδιοδρομία, παρά την διακρίβωση της αλήθειας ως

όφειλαν εκ του λειτουργήματός τους!!!!!

Τα όργανα αυτά επικυρώνουν πάντα την δύναμη της ιεραρχίας και

προπαντός την πολιτική γραμμή της κάθε φορά κυβερνητικής εξουσίας και

τίποτε άλλο. Δείτε τι έγινε χθες στο Διοικητικό Εφετείο Πειραιά με τη

συνάδελφο Χρύσα Χοτζόγλου, όπου ακύρωσαν προηγούμενη απόφασή και

την έθεσαν ξανά σε αργία – όπως διέταξε το Μαξίμου. Ξεπέρασαν και τα

στρατοδικεία….

Έλεος! Υπάρχει Δημοκρατία; Που είναι η Αριστερά;

Δύσκολες αποφάσεις όλο αυτό το διάστημα και μάλιστα χωρίς οξυγόνο. Ήταν

αποφάσεις ζωής, χωρίς προσωπικές βλέψεις, ατομικά συμφέροντα και φιλοδοξίες αλλά

με πολλά τραύματα, που επουλώνω ακόμα.

Δεν συγχωρώ ούτε ξεχνώ τους διώκτες μου. Τοπικά ερείπια.

Κεντρικοί δεινόσαυροι, πολιτικοί υπηρέτες του 4 ου Ράιχ, εντολοδόχοι

επιβουλής του «άκρου του τάφου σιωπής».

Δεν το πράττω από «τιμωτέραν έξιν» ή αδυναμία. Εάν τους έδινα

άφεση αμαρτιών, η όμοιοί τους ίσως να πράξουν τα ίδια σε άλλους.

Γι’ αυτό δεν τους συγχωρώ…

«Αυτός που συγχωρεί το έγκλημα γίνεται συνένοχος». Βολταίρος

Για την προσφορά και το εκπαιδευτικό μου έργο όλα αυτά τα χρόνια, μπορούν να

πουν κάτι από το υπουργείο παιδείας όλοι αυτοί οι καλαμαράδες, που υπογράφουν

ελαφρά τη καρδία παράνομες αποφάσεις, ικανοποιώντας πάντα τους ανωτέρους τους,

καθώς και οι ειδικοί επί των παιδαγωγικών και άλλων επιστημών;

Σήμερα Δευτέρα 30-06-2025, αποχωρώ από την υπηρεσία λόγω αυτοδίκαιης

συνταξιοδότησης. Τη ζωή μου θα συνεχίσω να τη ζω. Να μην είμαι θεατής σ’

αυτήν. Όμως… όχι μόνος. Μαζί με όλους/ες αυτούς, που βρεθήκαμε συλλογικά στους

εκπαιδευτικούς και κοινωνικούς αγώνες όλα αυτά τα χρόνια, τοπικά και πανελλαδικά.

Μπορεί αυτός ο «κύκλος με την κιμωλία» να κλείνει ηλικιακά στην υπηρεσία,

αλλά από άλλο μετερίζι θα συνεχίσω να είμαι παρών.

Θα συνεχίσω να πορεύομαι στους ίδιους δρόμους, ως συνταξιούχος εκπαιδευτικός και

ενεργός πολίτης.

Συναδέλφισσες – συνάδελφοι.

Πιο ώριμος, πιο αποφασιστικός, θα διαθέσουμε ότι δυνάμεις έχουμε για να μην

περάσει η πολιτική του ολοκληρωτισμού και του πειθαναγκασμού - μέσου του

πειθαρχικού νομού, που προωθούν οι επικίνδυνοι «ουδέτεροι» τεχνοκράτες, της

νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη. Τηρούν κατά γράμμα τις αρχές και

την προτεσταντική ηθική, ότι «είσαι ένοχος μέχρι να αποδείξεις την αθωότητά σου»!!!

Η ατμομηχανή όλης αυτής της δράσης μου ήταν η δική ΜΑΣ Αριστερά, μετά

την απεργία του 1988, όπου φτιάξαμε τις ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Δ.Ε.

αρκετοί συναγωνιστές από διαφορετικά ανένταχτα ρεύμα και οργανώσεις.

Ήταν καταλύτης στη συνεχή συλλογική μου δράση.

Σας ευχαριστώ για τα χρόνια που περάσαμε μαζί, την υποστήριξή σας,

προσωπικά και συλλογικά, την εκτίμηση και την φιλία που μου δείξατε τόσα χρόνια.

Με πολλούς Ζήσαμε και κάναμε πολλά. Κοντά στους/στις συναδέλφους/ισσες του

αδέσμευτου Ριζοσπαστικού ρεύματος της κοινωνικής και εκπαιδευτικής

απελευθέρωσης.

Οφείλουμε να ξαναπιάσουμε την σπασμένη κλωστή των αγώνων, με μια νέα

αυτοπεποίθηση, με σιγουριά, με σχέδιο και όραμα. Ένα νέο ρωμαλέο πολιτιστικό

μορφωτικό ρεύμα στην αντίπερα όχθη της πόλης του δικαιωματισμού, της αμάθειας και

των «λούμπεν» κοινωνικών προτύπων, είναι ανάγκη να φτιαχτεί.

Εμπρός στον Παλλαϊκό ξεσηκωμό ενάντια στη διάλυση - ιδιωτικοποίηση των

Δημόσιων Αγαθών και στην φτωχοποίηση της Ελληνικής Κοινωνίας.

Η Εκπαίδευση να γίνει το Φωτεινό Μονοπάτι. Μαζί με τους συνταξιούχους

του νομού για την ανατροπή της κυβερνητικής τυραννίας, για την

απελευθέρωση από τα δεσμά του άκρατου νεοφιλελευθερισμού των εμπόρων

των Εθνών.

Είμαστε η συνέχεια των αγώνων μας…

Κόντρα στους δυνατούς αέρηδες και ας φυσάει από παντού!

Τέλος ζητώ συγνώμη από την οικογένειά μου για όσα τους στέρησα.

Υ.Γ: 1. Θέλω να ευχαριστήσω όλες τις ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ της χώρας, που στέκονται ακόμα

δίπλα μου και με την έμπρακτη αλληλεγγύη τους, μου έδωσαν κουράγιο να φτάσω μέχρι το

τέλος όρθιος. Επίσης την ΟΛΜΕ και ΑΔΕΔΥ για την οικονομική ενίσχυσή τους, για το παράβολο

στον Α.Π.

Υ.Γ: 2. Περισσότερα και αναλυτικότερα για το επίδικο θέμα της μακροχρόνιας δίωξης μου,

θα γραφτούν στο υπό έκδοση βιβλίο, που σχεδιάζεται στο άμεσο μέλλον.

Υ.Γ: 3. Το ταξίδι της πλήρους δικαίωσής μου, υπηρεσιακά, αστικά και πολιτικά

μόλις άρχισε ….

εκ βαθέων!

Καινούργιο, 30 Ιουνίου 2025

Κώστας Διον. Κορδάτος

Μηχανολόγος ΤΕ / ΣΕΛΕΤΕ