Κραμποκούκι ένα Φαγητό με Ιστορία | Κρυφές Γεύσεις και Αναμνήσεις.

 

     Στο βάθος των ορεινών αγκαλιών, όπου οι ανεμοδαρμένες κορυφές στα Όρη του Βάλτου αγγίζουν τα σύννεφα βρίσκεται το χωριό Γιαννιώτι, στην περιοχή της Άρτας. Σε αυτή τη μαγευτική τοποθεσία, με υψόμετρο που φτάνει τα 909 μέτρα, έζησε μια ξεχωριστή προσωπικότητα, η γιαγιά Κωνσταντίνα, η οποία έχει ξεπεράσει τα 90 της χρόνια. 

 Η ζωή της γιαγιάς Κωνσταντίνας, είναι ένα ανάγλυφο της ανθρώπινης αντοχής. 

Από την ηλικία των 4 ετών έμεινε ορφανή από τους γονείς της, αναγκασμένη να βαδίσει το δρόμο της ζωής με τη στήριξη της θείας της. Εκείνη την εποχή, η ζωή στο χωριό ήταν σκληρή και γεμάτη προκλήσεις, με πολλές στερήσεις και αντίξοες συνθήκες. Η γιαγιά Κωνσταντίνα όμως, δεν αφήνει τις δυσκολίες να κυριαρχήσουν. Μας ανοίγει την πόρτα του παρελθόντος της και μας μεταφέρει σε μια εποχή όπου η απλότητα και η αλληλεγγύη ήταν οι βασικοί πυλώνες της καθημερινής ζωής. 

Με ένα χαμόγελο που φωτίζει το πρόσωπό της, μας μιλά για το φαγητό που αποτέλεσε τη σωτηρία της κατά τη διάρκεια των δύσκολων καιρών - το κραμποκούκι. Ένα παραδοσιακό φαγητό που φτιάχνεται με αγάπη και απλότητα. 

Τα υλικά είναι ελάχιστα: αλεύρι από καλαμπόκι, λίγο αλάτι και ζεστό νερό. 

Η παρασκευή του είναι εξίσου απλή: ανακατεύετε το αλεύρι με το ζεστό νερό, προσθέτετε λίγο αλάτι και ψήνετε στα κάρβουνα. 

Αυτό το πρόχειρο φτιαγμένο ψωμί, ήταν η επιβίωση σε μια εποχή που ο κόσμος αγωνιζόταν να βρει την τροφή του. Καθώς απολαμβάνουμε το κραμποκούκι που μας προσφέρει η γιαγιά Κωνσταντίνα, νιώθουμε όχι μόνο τη ζεστασιά του φαγητού αλλά και τη θερμότητα της ανθρώπινης πνοής που μοιράζεται μαζί μας. 

Είναι μια ιστορία απλότητας, ανθρωπιάς και αντοχής που μας υπενθυμίζει ότι, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές, η αγάπη και η αλληλεγγύη μπορούν να φέρουν φως στο σκοτάδι της ζωής.