Ο ταλαντούχος Βαγγέλης Παντιώρας καθηλώνει με το κλαρίνο του. Είναι το νέο αστέρι του κλαρίνου, που καταφέρνει να καθηλώνει το κοινό των πανηγυριών, των γάμων, αλλά και της λαϊκής διασκέδασης σε ανοιχτούς χώρους, σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνο, με τον ιδιαίτερο τρόπο παιξίματός του.
Ο Βαγγέλης Παντιώρας με καταγωγή απ’ το Μενίδι της Αιτωλοακαρνανίας, έζησε και μεγάλωσε μέχρι τα 18 του χρόνια στη Μονεμβασιά της Λακωνίας όντας αυτοδίδακτος στο κλαρίνο. Λίγο αργότερα οι σπουδές του, τον οδήγησαν στην πρωτεύουσα, όπου και αποφάσισε να κυνηγήσει τα όνειρα στο χώρο της δημοτικής παραδοσιακής μουσικής.
Στο «δρόμο» του, είχε την τύχη να συναντήσει, δύο σημαντικούς δασκάλους και μουσικούς του χώρου που επέλεξε να υπηρετήσει, τον Μάκη Βασιλάρη και τον Αλέξανδρο Αρκαδόπουλο. Υπογράφοντας τελικώς, την μέχρι τώρα πορεία και καριέρα του στην Ελλάδα και Εξωτερικό στο πλευρό καταξιωμένων καλλιτεχνών.
-Ποια στιγμή σου θα χαρακτήριζες ως: «πρώτη επαφή» με τη μουσική;
Νομίζω πως η μουσική διέθετε πάντα μεγάλο χώρο στη ζωή μου, αν σκεφτεί κανείς πως ο πατέρας μου υπήρξε λάτρης της δημοτικής μουσικής η μύηση μου στο είδος έγινε σε πολύ μικρή ακόμη ηλικία. Θυμάμαι, ήμουν περίπου 8 χρονών, όταν μου αγόρασε το πρώτο μου κλαρίνο. Η αγάπη του προς το αντικείμενο και η σταδιακή μου αυτοδίδακτη ενασχόληση στάθηκαν αφορμές να αφοσιωθώ πλήρως στο αντικείμενο.............
-Γνωρίζω πως διαθέτεις πτυχίο πολιτικού μηχανικού. Υπήρξε ποτέ δίλημμα κατεύθυνσης επαγγέλματος ανάμεσα σε επιστήμη και τέχνη;
Σαφώς! Αλλά θα έλεγα πως ήταν κυρίως αποτέλεσμα εξωτερικών παραγόντων, όπως η κρίση της οικονομίας που παρουσιάζει η Χώρα μας. Το να ακολουθήσει κάποιος το αντικείμενο των σπουδών του, προϋποθέτει τόσο «σκληρό στομάχι» όσο και αρκετή ποσότητα τύχης. Εμένα η μουσική, θα έλεγε κανείς πως αποτέλεσε, τη «σωσίβια λέμβο» μου.
Φυσικά και όχι. Υπάρχει μια λανθασμένη αντίληψη γύρω από το συγκεκριμένο μουσικό όργανο. Διαθέτει μεγάλο μουσικό εύρος, που ποικίλει τόσο σε κλασσική μουσική, όσο και σε ακούσματα ανατολικών χωρών. Αν ο κόσμος ήταν σε θέση να γνωρίζει την ποικιλία της μουσικής μας, θα είχε εκπλαγεί πολύ νωρίτερα ακόμη, απ’ το ακουστικό αποτέλεσμα.
-Θα έλεγες πως το είδος της μουσικής που «υπηρετείς» έχει την ανάλογη απήχηση στο κοινό;
Η αλήθεια δυστυχώς είναι πως σαν είδος δεν γνώρισε την ίδια απήχηση που σημείωσαν διαφορετικών ειδών «ακούσματα». Τα τελευταία όμως χρόνια έχει υπάρξει μια τάση επιστροφής των νεώτερων ανθρώπων στη παραδοσιακή μουσική, μουσική που επιδεικνύει μια χαλαρή αυτοπεποίθηση και που είναι ισχυρή, γεμάτη ζωντάνια. Όλοι επιστρέφουμε σταδιακά στις ρίζες μας, που είναι η δημοτική παράδοση!
Αρχικά χρειάζεται αγάπη γι΄αυτό που κάνεις, δεύτερον απαιτεί υπομονή για να καταφέρει τον στόχο που έχει ο καθένας αντίστοιχα ενώ παράλληλα πρέπει να αφιερώσεις πάρα πολύ χρόνο για την μελέτη ώστε να φτάσεις στο επιθυμητό αποτέλεσμα και να έχεις συνεχής εξέλιξη.
-Θα έλεγες πως έχουν παρουσιαστεί εμπόδια στη μέχρι τώρα πορεία σου;
Νομίζω πως όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως φύσεως δουλειάς ή προσωπικής πείρας ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι με μορφές ποικίλων προβλημάτων. Αυτό όμως που μας ξεχωρίζει, ως προσωπικότητες είναι ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε μια δυσκολία και καλούμαστε να την ξεπεράσουμε. Σε επαγγελματικό επίπεδο, σαφώς και μου έχουν παρουσιαστεί δυσχερές καταστάσεις. Είναι ένας χώρος που χαρακτηρίζεται από τη συνεχή επαφή με τον κόσμο, αλλά και υπερβολική μορφή ανταγωνιστικότητας. Πιστεύω πως αν από νωρίς είσαι σε θέση να αντιληφθείς τους κινδύνους που «παραμονεύουν», θα βρεθείς και με πλεόνασμα ως προς την άμεση αντιμετώπιση τους.
ΔΕΙΤΕ ΤΟΝ........
ΔΕΙΤΕ ΤΟΝ........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο