ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ: Παρίσι - Βόνιτσα με ένα ευρώ! Η Θεία Δημήτρω ξανάρχεται….

Παρίσι - Βόνιτσα με ένα ευρώ! Η Θεία Δημήτρω ξανάρχεται….

-Κυρ΄δημοσιογράφε, μ' αστόχισες.

Περίμενα να ξεκαμπίσης, αλλά που. Τα' μπλεξες τσι΄εκλογές. Αλλά χαλάλισ.

-Ακ' τώρα τι έπαθα.

Τύραγα τηλεόρασ', αυτές τσ' εκπομπές μ' τ' φαγητά. Κάμωσα ένα κι με βάρεσε παρά λίγο κόλπος. Να... η πίεση. Ηθελα κι κρέμα γάλακτος.

-Ηλθε και μι πήρε ο Τακούλας. Με πήγε στο Νοσοκομείο. Όπως ήμνα δεν πήρα χαμπάρ' σε πιο μι πήγε. Αγρίνιο, Πρέβεζα, Λευκάδα, δε ξέρω.

-Μ' κάνανε και τι δε μ'κανανε. Μι κλίσμα άρχιζαν, μι κλίσμα τέλιωναν. Κάτ' πρέπ' να παρανόησανε. Η προισταμένη έλεε  «δότς ένα» κι η νοσοκόμα μουσφηνε ένα κλίσμα. Μουρ' κοπέλλαμ' , τσίλεγα, μήπως σλέει για ένα χάπ. Τίποτα αυτή, του κλίσματσ'. Αν είχα αφράτο πισνό, θάχα κι υποψίες.

-Τ'άλληνε  τ'μέρα, το βράδ' ήρτε ο Τακούλας να μι πάρ'. Πρί φτάσουμε στ' Βόντσα, μέσα σε βροχή κι' αστραπές, χάλασι τ' αυτοκίνητο.  Ο Τακούλας έβαζε πάλι μπρός, γκρ γκρ το σκασμένο, αλλά πού. Μι βλέπ, να χαμογιλάω κι πράχτκε. Τακούλα μ' , τλέω μθύμσε το σχορεμένο μ'. Ετσ  έκλανε....

-Είδαμι κι απόιδαμι, ο Τακούλας μ' μι πήρε  μεβγαλε κι μι πήγε σ' ένα μαγαζί πούτανε πιο πέρα. ο κόλπος. Ξανα σγώνω στου νοσουκουμίο;

-Τι βλέπω, Παρίσ' δημοσιογράφε, Παρίσ.

-Μέσα ήτανε ου Λεφτέρς  τσ λενιώς, ου Πανους τσ Δέσπους, ου Γιανς τσ Μαριώς, ου, ουουου, τι βλέπνε τα μάτια μ.

-Ητανε κι κάτ κοπελάρες, δυό μίτρα. Τι δύο μίτρα,  κι βάλε. Μι τόσα μίτρα πώς να μη τα βγάλνε πέρα. Ανέβα να φλίσης, κατέβα να μλίσης, νύχτωσε κι ξμέρωσε.

-Πάω σμά στου Λεφτέρ. Φόραε ένα πκαμσο, μετάξ'. Ητανε τλουπουμένος μι ένα παλτό. Ξυρισμένος, φρεκολουσμένος, μυροδουμένος. Τράω τα παπούτσια τ΄λουστρίν.

-Πάω λίγο σαπέρα στου Πάνου. Ούτι στο γάμουτ΄δε τανε έτς. Κιλεγα το προηγούμενο μήνα πούβλεπα τι΄γνέκα τ΄ν' απλώνει τα βδομαδιάτκα.  Επτά τα σόβρακα τ΄Πάν΄. Να πουτάλαζε τα σόβρακα ου Πάνους.  Δέσπωωωωωωω, άλλη ταπλέν' άλλη ταγδέρν........

-Πάω σαπέρα πούτανε ο Γιούργους. Είχι ένα σακάκ΄μούρλια. Πάου κουντά, κρέμουνταν ακόμα του ταμπελάκι απ΄του σακάκ'. Στ΄Ανάστασ΄ου Γιούργος είχε έρτι με ένα Παλιό-ξεμάνικο πούγραφε Escape κι μια λαμπάδα από πέρσ'  . Τώρα όμως σακάκ΄καινούργιου.

-Κυρ΄δημοσιουργάφε, πέρασα καλά. Νασπώ και πως έφγα.

-Κάποια ώρα σκώθκε ο Πιρικλής. Τλέι ο Τακούλας μ' να μι πάρ' μέχρι τη κλησία. Βγαίνουμε όξ κι τι να δού. Ου Πιρικλής ανοίγ' τ΄πόρτα απ΄τ΄αυτουκίνητου στ΄κοπέλα κι παέι να μπεί η κοπέλα. Τι πόδι κυρ΄δημοσιογράφε. Τι μάτ΄ο Πιρικλής. Κόλισε στο μπουτ. Ειδες πλένε πήρε τα μάτια κι έφγε. Καμμιά σχέση, εδώ ο Πιρικλής δεν είχε μάτια, ιγού τούλεγα από πού δεν έχει χαντάκι.....

-Κυρ' Δημοσιογράφε, πάρε ένα γιούρο να μ' παίξεις τζόκερ. Αν μ' στρέξει κι κερδίσω, θα κάνω τ' Βόντσα Παρίσ. Θα τ' γεμίσου μαγαζιά, μι δίμιτρις, τρίμιτρις, μι πλούσια αισθήματα. Ολοι στ΄Βόντσα το βράδ' θανε παρισιάνοι. Ας είνε κι νύχτα. Παρίς θανε.

Ο ΠΑΛΙΑΚΟΣ ΒΟΝΙΤΣΑΝΟΣ