Αναζητούνται κοινωνικές δυνάμεις …

Του Γιώργου Μπούρχα

Δικηγόρου

«Αν δεν υπάρξει εθνική συνεννόηση και συναίνεση μεταξύ των κομμάτων, προκειμένου να ληφθούν γενναίες αποφάσεις, έτσι όπως απαιτεί η κρίσιμη συγκυρία την οποία διέρχεται...

 σήμερα η χώρα, η προσφυγή στις κάλπες θα είναι η τελευταία και μόνη επιλογή που θα έχουμε. Ώστε να πάρει ο λαός την ευθύνη των αποφάσεων και των επιλογών», δήλωσε ο Χάρης Παμπούκης στη «Real News».

Διαβάζοντας τις πιο πάνω δηλώσεις του Χάρη Παμπούκη, θυμήθηκα την παραστατικότατη περιγραφή του ελληνικού οικονομικού προβλήματος, που έκανε ο καθηγητής Γιάννης Βαρουφάκης σε πρόσφατο άρθρο του στο «Protagon», http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=6114  με την οποία συμφωνώ απόλυτα:

«Ό,τι και να κάνουμε εμείς, δεσμευμένοι όπως είμαστε στην ευρωζώνη, αν η ευρωζώνη δεν λύσει τα δομικά της προβλήματα, η μικρή Ελλαδίτσα, ο αδύναμος κρίκος της ευρωζώνης, όσο και να αυτο-μαστιγώνεται, δεν μπορεί να βγει από την Κρίση με τις δικές της δυνάμεις. Αντίθετα με αυτά που λέει ο πρωθυπουργός μετά την τελευταία Σύνοδο Κορυφής (εν συντομία, ότι η Ευρώπη έπραξε το καθήκον της απέναντί μας, τώρα η τύχη μας είναι στα δικά μας χέρια), θυμίζουμε έναν αδύναμο κολυμβητή που βλέπει το τσουνάμι να έρχεται: Ό,τι και να κάνει, όσο σκληρά και να προπονηθεί μέχρι να τον χτυπήσει το επερχόμενο τείχος του νερού, αν δεν γίνει κάτι για να κοπάσει το τσουνάμι, η τραγική τύχη του είναι προδιαγεγραμμένη».

O ίδιος θεωρώ, σε αντίθεση με τον καθηγητή Γιάννη Βαρουφάκη, ότι δεν υπάρχει τρόπος, η κυρίαρχη καθεστωτική ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, που δημιούργησε τον υφιστάμενο τεράστιο δημόσιο τομέα στην Ευρώπη, να λύσει τα δομικά προβλήματα της ευρωζώνης.

Ο νομπελίστας λιμπεραλιστής οικονομολόγος Milton Friedman πολύ πιο πριν και από τον Ιούνιο του 2003 δήλωνε στους Financial Times: http://www.polyconomics.com/ssu/ssu-030613.htm  «… I think within the next 10 to 15 years the eurozone will split apart».

Ήδη δε ο Irwin Stelzer σε πρόσφατο άρθρο του στην εφημερίδα WSJ http://online.wsj.com/article/SB10001424052748704433904576212331884145752.html   προβλέπει τη διάσπασή της σε δύο μέρη.

Μετά ταύτα, θεωρώντας αναπόδραστο το χτύπημα του οικονομικού τσουνάμι στην Ελλάδα, οι πιο πάνω εκκλήσεις του κ. Χάρη Παμπούκη δεν έχουν απολύτως κανένα νόημα. Ούτε οι «γενναίες αποφάσεις», ούτε η «εθνική συνεννόηση και συναίνεση μεταξύ των κομμάτων» μπορούν, να αποτρέψουν την επερχόμενη οικονομική καταστροφή και κατάρρευση της χώρας. Είναι πλέον πολύ αργά.

Ο δε κ. Παμπούκης, αλλά και γενικότερα οι κομματικές νομενκλατούρες του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας τα γνωρίζουν όλα αυτά. Από την ημέρα που κατέφτασε η τρόικα, απλώς παίζουν το σικέ παιγνίδι του «καλού με τον κακό μπάτσο». Πρόκειται για δύο άοπλες, γκαιμπελίστικες, πολιτικές συμμορίες, οι αρχηγοί των οποίων, δεν αποτελούν παρά πιστά αντίγραφα αντιστοίχως του Τρικούπη και του Δηλιγιάννη. Απώτατος και υπέρτατος στόχος τους είναι η επιβίωσή τους, έστω και επί ερειπίων. Επιθυμούν, να διαιωνιστεί το ισχύον ανέκαθεν και όχι απλώς από την μεταπολίτευση παρασιτικό και κλεπτοκρατικό σύστημα των πολιτικών, των γραφειοκρατών και των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών της Ελλάδας. Τι κι αν φτωχύνει η Ελλάδα κατά 60-70%. Το υπόλοιπο τους αρκεί και τους περισσεύει. Ανέκαθεν τους αρκούσε και τους περίσσευε.

Κατά τα άλλα η χώρα, πιθανότατα τον προσεχή Μάιο, οδηγείται σε εκλογές και οι δύο πολιτικές συμμορίες του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας ετοιμάζονται, «να δώσουν τα ρέστα» τους, παίζοντας και πάλι το ρόλο τους στο σικέ παιγνίδι του «καλού με τον κακό μπάτσο» κι έχοντας ανέκαθεν ως σκηνοθέτη το μιντιακό παρακράτος.

Οι δε πιθανότητες να επιβιώσει και να διαιωνιστεί ακόμα και μετά την επερχόμενη πλήρη οικονομική κατάρρευση το παρασιτικό και κλεπτοκρατικό σύστημα των πολιτικών, των γραφειοκρατών και των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών της Ελλάδας είναι πολύ μεγάλες.

Κι αυτό γιατί εξακολουθούν, να αναζητούνται κοινωνικές δυνάμεις ανέγγιχτες και ανεπηρέαστες από το πιο πάνω σύστημα, που θα μπορούσαν, να το ανατρέψουν, δίνοντας προοπτική διεξόδου.

Όπως έγραφε χαρακτηριστικά ο Ελευθέριος Βενιζέλος το 1912:

«Προ της επαναστάσεως (Σημ. εννοεί το 1909), οι έχοντες σχέσιν με την στήλην των εξόδων (=οι τρόφιμοι) του προϋπολογισμού διηύθυνον κυρίως την Ελλάδα. Ήδη αι τύχαι αυτής διευθύνονται κυρίως παρ' εκείνων οίτινες τροφοδοτούν την στήλην των εσόδων του προϋπολογισμού».