Το «Νέο σχολείο» και η κατάσταση στην εκπαίδευση

Γράφει ο:

Κούστας Κων/νος

εκπαιδευτικός

Η παιδεία αποτελεί ίσως το ουσιαστικότερο αγαθό κάθε κοινωνίας και συνεπώς οι τοπικές κοινωνίες όπως και η δικιά μας βιώνουν καθημερινά τα αποτελέσματα της υποβάθμισης και των αντι εκπαιδευτικών...

 πολιτικών που ακολουθήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια στην εκπαίδευση .

Οι οικονομικά ασθενέστεροι εγκαταλείπουν το σχολείο αυξάνοντας έτσι την μαθητική διαρροή. Ένα μεγάλο ποσοστό μαθητών οδηγείτε στις σχολές κατάρτισης από μικρή ηλικία με αμφίβολα αποτελέσματα αφού η ποιότητα των σχολών υποβαθμίζεται δραματικά συγκριτικά και με τα Τεχνικά λύκεια .

Πρόσφατες έρευνες αναδείχνουν την μαθητική διαρροή που κινείται στο επίπεδο των 37.500 μαθητών για εφέτος στα σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, κι αυτό είναι συνάρτηση της φτωχοποίησης και διεύρυνσης του ταξικού χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Υπολογίζεται επίσης ότι υπάρχει αύξηση στις δαπάνες που πληρώνει η Ελληνική οικογένεια για την εκπαίδευση των παιδιών της, φτάνει στο αστρονομικό ποσοστό των 5,2 δις το χρόνο.(Κέντρο Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής, ΚΑΝΕΠ/ΓΣΕΕ ).

Προφανώς αντιλαμβάνεστε ότι είναι εκλεκτό φιλέτο για τον ιδιωτικό τομέα.

Η πολιτική της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ δια ονόματος της υπουργού Διαμαντοπούλου είναι συνυφασμένη με την πλήρη αποδόμηση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης.

Ενώ προεκλογικά η Κυβέρνηση δεσμευόταν την αύξηση των κονδυλίων για την παιδεία στο 5% του Α.Ε.Π , η υπουργός υλοποιώντας «το Νέο σχολείο» μειώνει παραπέρα τις δαπάνες από 3%, στο 2,76%. Αποκαλύπτεται έτσι η πρόθεσή της για συρρίκνωση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης.

Η λογική των εντολοδόχων της Τρόικας, Δ.Ν.Τ είναι

 «λιγότερο κόστος» που σημαίνει μικρότερη συμμετοχή του δημόσιου κορβανά , περισσότερη εμπορευματοποίηση και βορά των γονιών και μαθητών στους ιδιώτες. Εάν προσθέσουμε και το προγκρόμ των «Καλλικρατικών συγχωνεύσεων» των σχολικών μονάδων, την μείωση έως 66% των επιχορηγήσεων των σχολικών επιτροπών , την σχεδιαζόμενη αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών, καθώς και το «νέο σχολείο» της αμάθειας και των διαδραστικών τερτιπιών που ψάχνει χορηγίες από φιλεύσπλαχνους χορηγούς για να επιβιώσει , δηλαδή το φθηνό σχολείο της αγοράς που δημιουργήθηκε στα πρότυπα των αγγλοσαξονικών μοντέλων, γίνεται ολοφάνερο ότι η σχολική πραγματικότητα που θα βρεθούν μαθητές , γονείς και εκπαιδευτικοί από Σεπτέμβρη είναι το λιγότερο εφιαλτική. Ο δημόσιος χαρακτήρας της εκπαίδευσης ο οποίος έχει καταργηθεί προ πολλού μεθοδικά, σταδιακά σε όφελος του σχολείου της αγοράς πνέει τα λοίσθια. Την πορεία απαξίωσης ακολουθεί και η Τριτοβάθμια εκπαίδευση η οποία με την σειρά της θα οδηγηθεί σε μια αναποτελεσματική επαγγελματική κατάρτιση, που θα απαξιωθεί σύντομα. Μια τέτοια καταστροφική περιοριστική εκπαιδευτική πολιτική δεν θα προωθεί την ανάπτυξη της γνώσης, της επιστήμης, της έρευνας, της τεχνολογίας και της καινοτομίας, της οικονομίας της κοινωνίας μας που το έχει ανάγκη.

Η επιθετική επιλογή αυτής της νεοφιλελεύθερης πολιτικής στην εκπαίδευση, εκφράζεται με την προκρούστεια αντίληψη εφαρμογής ενός μαζικού σχεδίου στοχευμένης απορρύθμισης και αποδόμησης της εκπαίδευσης. Ενός προγράμματος συγχωνεύσεων - καταργήσεων σχολείων, συνολικά (1.933) τo 14% σε πρώτη φάση των σχολείων με οδυνηρές κοινωνικές, εκπαιδευτικές και παιδαγωγικές συνέπειες.

Η κατάργηση και συγχώνευση σχολικών μονάδων αποτελεί την συνέχεια των προαναφερθέντων πολιτικών που έχουν ως στόχο την αποδόμηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Προηγήθηκε η δραματική μείωση των κονδυλίων για τα λειτουργικά έξοδα και τη συντήρηση των σχολείων, οι σχεδόν μηδενικοί διορισμοί εκπαιδευτικών (ενώ οι αποχωρήσεις ήταν τριπλάσιες από τις κανονικές), η κατάργηση ή υποβάθμιση του θεσμού των αθλητικών σχολείων, το κλείσιμο του Οργανισμού Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, η άρνηση όλο και περισσότερων ιδιοκτητών σχολικών πούλμαν να μεταφέρουν μαθητές, λόγω των συσσωρευμένων χρεών του δημοσίου.

Οι συγχωνεύσεις ή καταργήσεις σχολείων έχουν κοινωνικές και εκπαιδευτικές συνέπειες που σύντομα θα φανούν στην ήδη φτωχοποιημένη κοινωνία των πολλών πλέον αναγκών, που δικαίως θα διεκδικεί την επιστροφή από το δρόμο της απάθειας και αδιαφορίας στους δρόμους των αγώνων.

Οι κοινωνικές επιπτώσεις εστιάζονται στην αύξηση της εγκατάλειψης του σχολείου, στην γιγάντωση και δημιουργία πολυπληθών και απρόσωπων σχολικών μονάδων, στην όξυνση των φαινομένων βίας και παραβατικότητας, στην αύξηση της εσωτερικής μετανάστευσης και άλλων φαινομένων κοινωνικής παθογένειας.

Αναιρούνται βασικοί κανόνες εύρυθμης λειτουργίας της σχολικής κοινότητας, όπως η υγιής επικοινωνία γονέων και εκπαιδευτικών, η αποξένωση των μαθητών, ενισχύονται τα πολυπληθή τμήματα και παγιώνεται η ανισότητα στην εκπαιδευτική διαδικασία. Τέλος, αγνοούνται εκπαιδευτικές προσεγγίσεις, όπως το σχολείο της γειτονιάς, η κοινοτική εκπαίδευση, η συνεκτική σχέση γονέων, μαθητών και εκπαιδευτικών και η προσωπική αναγνώριση και ασφάλεια στη μαθησιακή διαδικασία.

Όταν η γνώση προσφέρεται στο σύνολο της κοινωνίας, τότε επιτελείται άνοδος του μορφωτικού της επιπέδου και εξυπηρετείται έτσι μια αναγκαιότητα για την κοινωνία και την χώρα. Ο περιορισμός της παιδείας στη παράλογη αντίληψη της ωφελιμότητας, της σκοπιμότητας, της εμπορευματοποίησης και του φτηνού επαγγελματισμού αλλοτριώνει τη φύση της. Η παιδεία έχει ως κύρια αποστολή της να πλάσει ανθρώπους, να δημιουργήσει έναν καλύτερο κόσμο. Η παιδεία πρέπει να είναι ουμανιστική.

Η παρεχόμενη γνώση, για τη γνώση με τα χαρακτηριστικά του τεχνοκρατισμού, του ατομικισμού, ωφελιμισμού, της υποκρισίας του φαίνεσθε,της αναποτελεσματικότητας, διαπλάθει ανθρώπους καταναλωτικά εργαλεία, εξαρτημένα υποκείμενα με ακρωτηριασμένη σκέψη οδηγεί σε αποτυχία κάθε κοινωνία.

Είναι αποτυχημένη, αφού δημιουργεί ανθρώπους εγωκεντρικούς, ανταγωνιστικούς, αναίσθητους και κυνικούς, και εδώ εστιάζεται η ανθρώπινη πλευρά της αποτυχίας του σημερινού σχολείου.

Στην κατεύθυνση αυτή οι τοπικές κοινωνίες και η Τ. Α είναι υποχρεωμένοι αντισταθούν σε αυτές τις επιλογές, και στον αντίποδα να σχεδιάζουν εκείνα τα σχολεία που θα διοχετεύουν τη χαρά της ζωής και θα απομακρύνουν τη μιζέρια. Σχολεία που θα εκπαιδεύουν ελεύθερους ανθρώπους, που παράγουν σκεπτόμενους και υπεύθυνους πολίτες, ικανούς να αντιμετωπίσουν με επιτυχία το σήμερα και την πρόκληση του αύριο. Σε κάθε δημοτική αρχή (Τ. Α) είναι αυτονόητη η υποχρέωση της υπεράσπισης του δημόσιου και δημοκρατικού χαρακτήρα της εκπαίδευσης, και επιβάλλετε, να υπερασπίζετε το δικαίωμα αυτό των δημοτών της, κόντρα στην στείρα συγκεντρωτική λογιστική λογική της κεντρικής εξουσίας.

Με την σειρά της τοπική κοινωνία που βιώνει άμεσα το κάθε πρόβλημα οφείλει να συμβάλλει στη διαμόρφωση μιας μάχιμης συλλογικής στάσης και πολιτισμικής αντίληψης, που να αντιλαμβάνεται τη μόρφωση ως δημόσιο αγαθό και κοινωνικό δικαίωμα, για κάθε άνθρωπο προσωπικά και για την κοινωνία στο σύνολό της.

Επιβάλλεται πριν είναι αργά να βρεθούμε όλοι στο πλευρό της εκπαιδευτικής κοινότητας και των εκπαιδευτικών, που έχουν κάθε λόγο να αντισταθούν στην αποδόμηση του χαρακτήρα της δημόσιας εκπαίδευσης.

Στο μέτρο των δυνατοτήτων μας η Αντίσταση Πολιτών Δυτικής Ελλάδας ως αυτοδιοικητική περιφερειακή μαχητική δύναμη Αντίστασης, είναι ριζικά αντίθετη με αυτή την επιλογή της Κυβέρνησης και του υπουργείου Παιδείας. Θεωρεί ότι οι επιπτώσεις του «Νέου σχολείου» για την κοινωνία αλλά και την εκπαιδευτική κοινότητα θα είναι καταστροφικές, ενώ θα αποτελέσει το «κύκνειο άσμα» του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης.

Διεκδικούμε ανθρώπινα βιωματικά σχολεία που θα έλκουν και θα ευχαριστούν τη σχολική κοινότητα, καθώς ο σχολικός αύλειος χώρος θα λειτουργεί και ως χώρος συνεύρεσης των μαθητών, όπου θα μπορούν να σχεδιάσουν, να υλοποιούν εκπαιδευτικά προγράμματα ( Αθλητικές συναντήσεις , περιβαλλοντικής εκπαίδευσης - θεατρικό παιχνίδι, μουσική αγωγή, επισκέψεις – ξεναγήσεις σε αρχαιολογικούς χώρους, και Μουσεία κ.ο.κ).

Διεκδικούμε και σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο την ενδυνάμωση της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης και στη δημιουργία των συνθηκών εκείνων που αναδεικνύουν το ύψιστο αγαθό της εκπαίδευσης για όλους ανεξαιρέτως- φύλου, κοινωνικής ή οικονομικής κατάστασης. Να απαιτήσουμε ούτε ένα σχολείο λιγότερο να λειτουργήσει από τη νέα σχολική χρονιά. Να ιδρυθούν νέα σύγχρονα σχολεία όπου χρειάζεται, ώστε να ληφθούν μέτρα για τον περιορισμό της μαθητικής διαρροής. Ούτε ένας μαθητής λιγότερος από Σεπτέμβρη στις σχολικές αίθουσες.

Να κάνουμε τώρα την οργή μας αγώνες και το δίκιο μας ενότητα, γιατί με την αδικία είτε θα πολεμάς είτε θα συμπράττεις.

Κούστας Κων/νος

εκπαιδευτικός