ΤΣΟΠΑΝΟΣΚΥΛΟ ΚΑΙ ΛΥΚΟΣ.
«Φίλοι ποτέ δε γίνονται μαντρόσκυλα και λύκοι»
Γράφει η δρ Μαρία Ν. Αγγέλη
e-mail:agelimaria@yahoo.gr
Α) Tσοπανόσκυλο. Απαραίτητος φύλακας του κοπαδιού και πιστός σύντροφος του τσοπάνη.
Αποκοιμήθ’ ο πιστικός
Αποκοιμήθ’ ο πιστικός μες στο ραβδί τ’ απάνω
Και χάνει χίλια πρόβατα και δυο χιλιάδες γίδια
Και πήρε μια ’ρημόστρατα, ’να έρμο μονοπάτι
Γερόλυκον απάντησε, στέκει και τον ρωτάει:
-Λύκο, μην είδες πρόβατα, λύκο μην είδες γίδια;....
-Εκεί, στο πέρα το βουνό, στο πέρα και στο δώθε,
Στο πέρα βόσκουν πρόβατα, στο δώθε βόσκουν γίδια.
Πήγα κι εγώ να φάγ’ αρνί και τρυφερό κατσίκι,
Με παίρν’ η σκύλα η κολοβή και το σκυλί το ζάβο,
Μου τσάκισαν τα δυο πλευρά και την τρανή κοκκάλα.
(Ι.Ν.Κουφού, Τα Ελληνικά Δημοτικά Τραγούδια,
Αθήνα 1970,σελίδα 228).
Το τσοπανόσκυλο στην παραδοσιακή κτηνοτροφία
ήταν μόνιμος φύλακας του κοπαδιού. Είναι ιδιαίτερη
ράτσα, γερό, μεγαλόσωμο, μαλλιαρό, με αστραφτερά μάτια και γοργά πόδια. Ικανό
να κινείται όλη μέρα σε αντίξοες συνθήκες και δύσβατες περιοχές. Η παρουσία του
στο κοπάδι δεν ενοχλoύσε τα ζώα. Αναπτύσσει σχέσεις αρμονικής
συμβίωσης και ένστικτο προστασίας. Γνωρίζει τα ζώα του κοπαδιού και τα φυλάει
με αφοσίωση. Από πολύ μικρό συνηθίζει
κοντά στο κοπάδι και εκπαιδεύεται να κυνηγάει ζουλάπια… Περιμένει άγρυπνο κάθε
ύποπτη κίνηση και αγριμιού πέρασμα. Με το αλύχτημα και το ουρλιαχτό του
μεταφέρει ανάλογα μηνύματα στον τσοπάνη.