του Δημήτρη Αρβανίτη
Πάει πολύς καιρός που από τη μία, σοβαρό πρόβλημα υγείας προσφιλούς μου προσώπου και από την άλλη η αποστροφή μου για το πολιτικό σύστημα και τις επιλογές του "πάνσοφου" ελληνικού λαού, με έχουν μεταφέρει στη σφαίρα του μη πραγματικού, ζώντας σχεδόν μοναχικά.
Είχα την επιλογή, να μείνω εκεί και να παρακολουθώ τη καταστροφή, την οποία είχα προβλέψει και είχα επωνύμως, από το 2012, περιγράψει στο κείμενο μου: "Η μοναξιά του σχοινοβάτη". Έγραφα τότε:
"Ο Τσίπρας προτείνει τη μέθοδο σχοινοβασίας του ''τρελού'' Pierre Chauffour, ο οποίος χρησιμοποιεί μόνο τα χέρια του σε στιλ ζεμπέκικου, προσπαθώντας να κρατηθεί από το θείο. Ο Αλέξης μάλιστα δεν προτείνει ούτε καν ιμάντα ασφαλείας. Πρόγραμμα στο πόδι, συγκρούσεις με όλους, θράσος, αμετροέπεια και άγνοια κινδύνου. Δηλαδή αν πέσεις δεν υπάρχει περίπτωση να κρατηθείς στο μετέωρο, αλλά έφυγες στην απεραντοσύνη, τελείωσες... Εάν ο Έλληνας επιλέξει τη μέθοδο Chauffour του Τσίπρα αναλαμβάνει τις ευθύνες και το κίνδυνο του χάους που καιροφυλακτεί’’
Σ’ αυτό το κείμενο αναφερόμουν στο σημερινό κόμμα που μας κυβερνά, σε άλλα κείμενα, στηλίτευα τους χαρισματικούς απατεώνες του ΠΑΣΟΚ που διέλυσαν και λήστεψαν τη χώρα αλλά και την αδυναμία, ανικανότητα και συνενοχή της Νέας Δημοκρατίας.............