Με απέραντη οδύνη, αφιερωμένο στην πολυαγαπημένη μου φιλενάδα, την Αγνούλα, που "...Το είχε φιλοσοφήσει. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή είχε γιορτή. Γιόρταζε άλλη μια ανάσα, άλλη μια λέξη άλλο ένα βήμα...", αλλά έφυγε ξαφνικά και τόσο άδικα, αφήνοντας μας για παρηγοριά την πολύτιμη ανάμνηση της γλυκιάς της παρουσίας και της αστείρευτης αγάπης της για τους ανθρώπους και τη ζωή.
ΛΕΝΑ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ .....
(Από το βιβλίο μου ΒΑΓΟΝΙΑ ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ):
Κάθε μέρα γιορτή
Τ’ όνομά της, όμορφο και ασυνήθιστο, χάνεται μέσα στο βαρυφορτωμένο εορτολόγιο. Δύσκολο να προσέξεις κι εύκολο να ξεχάσεις την ονομαστική της γιορτή. Αν είχε facebook, οι διαδικτυακοί τουλάχιστον «φίλοι» της δεν θα λάθευαν ποτέ. Αλλά απορρίπτει αυτού του είδους τις διαπροσωπικές σχέσεις. Έτσι, τα λάθη είναι αναμενόμενα.
Φέτος, καθώς ξεφύλλιζα το ημερολόγιο, εντόπισα τυχαία τη γιορτή της και της έδωσα τις ευχές μου στη σωστή μέρα. Μια άλλη φίλη της όμως, που κακώς εμπιστεύτηκε τη μνήμη της, της ευχήθηκε τα «Χρόνια Πολλά» σε άσχετη ημερομηνία. Καλοδέχτηκε και τις δικές της ευχές χωρίς να της επισημάνει το λάθος, σαν να ήταν πράγματι η μέρα της γιορτής της. Όχι μόνον απ’ την έμφυτη ευγένεια και καλοσύνη της. Στον προθάλαμο της τρίτης ηλικίας, με την αρρώστια και τον θάνατο να χτυπούν προσφιλή της πρόσωπα και να πολιορκούν και την ίδια, οι ευχές για υγεία και μακροζωία, όποτε κι αν ειπωθούν, είναι ευπρόσδεκτες και μακάρι να βγουν αληθινές.
Το έχει φιλοσοφήσει, μου είπε. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή έχει γιορτή. Γιορτάζει άλλη μια ανάσα, άλλη μια λέξη, άλλο ένα βήμα... Τι να την κάνει μια μόνο μέρα τον χρόνο, κι αυτή κρυμμένη στο ημερολόγιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο