Τα παλλόμενα πέη, τα πολιτικά αιδοία κι η μεγάλη αηδία!

του Δημήτρη Αρβανίτη

       Πάει πολύς καιρός που από τη μία, σοβαρό πρόβλημα υγείας προσφιλούς μου προσώπου και από την άλλη η αποστροφή μου για το πολιτικό σύστημα και τις επιλογές του "πάνσοφου" ελληνικού λαού, με έχουν μεταφέρει  στη σφαίρα του μη πραγματικού, ζώντας σχεδόν μοναχικά.

    Είχα την επιλογή, να μείνω εκεί και να παρακολουθώ τη καταστροφή, την οποία είχα προβλέψει και είχα επωνύμως, από το 2012, περιγράψει στο κείμενο μου: "Η μοναξιά του σχοινοβάτη". Έγραφα τότε:

   "Ο Τσίπρας προτείνει τη μέθοδο σχοινοβασίας του ''τρελού'' Pierre Chauffour, ο  οποίος χρησιμοποιεί μόνο  τα χέρια του σε στιλ ζεμπέκικου, προσπαθώντας να κρατηθεί από  το θείο. Ο Αλέξης μάλιστα δεν προτείνει  ούτε καν  ιμάντα ασφαλείας.  Πρόγραμμα στο πόδι, συγκρούσεις με όλους, θράσος, αμετροέπεια και άγνοια κινδύνου. Δηλαδή αν πέσεις δεν υπάρχει περίπτωση να κρατηθείς στο μετέωρο, αλλά έφυγες στην απεραντοσύνη, τελείωσες... Εάν ο Έλληνας επιλέξει τη μέθοδο Chauffour  του Τσίπρα αναλαμβάνει τις ευθύνες και το κίνδυνο του χάους που καιροφυλακτεί’’

       Σ’ αυτό το κείμενο αναφερόμουν στο σημερινό κόμμα που μας κυβερνά, σε άλλα κείμενα, στηλίτευα τους χαρισματικούς απατεώνες του ΠΑΣΟΚ που διέλυσαν και λήστεψαν τη χώρα αλλά και την αδυναμία, ανικανότητα και συνενοχή της Νέας Δημοκρατίας.............

       Όμως η συνέχεια της ιστορίας ξεπέρασε κάθε φαντασία. Κάθε επόμενο, ήταν τρισχειρότερο κι ενώ σκεφτόσουν ότι τώρα πιάσαμε πάτο, η εξέλιξη σε διέψευδε.

      Είχα την επιλογή να μείνω εκεί στο μικρόκοσμο μου και να παρακολουθώ τη καταστροφή.  Δεν μπόρεσα, δεν άντεξα και παρότι το προσωπικό μου πρόβλημα εξακολουθεί, αποφάσισα με μικρά κείμενα μου να τα βγάλω από μέσα μου. 

    Όχι πως πιστεύω ότι κάτι θ’ αλλάξω, αλλά  για τη δική μου ηρεμία. Αν εξακολουθώ να τα κρατάω μέσα μου κινδυνεύει η ψυχική μου ισορροπία. Κι από εκεί και πέρα, αν κάποιον βοηθήσουν οι σκέψεις μου ακόμα καλύτερα…

     Με αυτό το κείμενο της επιστροφής,  θα αναφερθώ στην επικαιρότητα και στο θέμα του διευθυντή του Φεστιβάλ Αθηνών.

      Με θλίβει που ο καλλιτεχνικός κόσμος, τώρα αντιλήφθηκε τις ιδέες του ΣΥΡΙΖΑ.

      Αφού με συνέπεια τους υποστήριξε, να θυμίσω τον επίτιμο υπουργό προπαγάνδας Λάκη Λαζόπουλο, τους βουλευτές Σκουρολιάκο – Πανούλη δεν ακούσαμε τη λαλιά σου, τι γίνεται την έχασες; -την  Βαγενά που με στυλ κυράτσας γιουχάριζε στο Κιλελέρ και πλήθος άλλων που τους αποθέωνε, τώρα που θίχτηκαν απ’ την απόφαση ενός, στη κυριολεξία μαλάκα Βέλγου, επαναστατούν.

       Μα τι λέτε; Είστε, άνθρωποι του πνεύματος. Δεν είχατε διαβάσει το πρόγραμμα τους, δεν είστε κοινωνοί των απόψεων τους,  περί διεθνισμού και εθνομηδενισμού; "Εν αγαρναπαύσει", αγαπητοί μου καλλιτέχνες;

       Οι εξαιρετικοί αυτοί άνθρωποι, υλοποιούν τις ιδέες τους. Μουσείο Μπενάκη: ΓΑΛΛΟΣ, Ελληνικό κέντρο κινηματογράφου: ΓΕΡΜΑΝΟΣ, Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: ΓΑΛΛΙΔΑ, Ελληνικό Φεστιβάλ: ΒΕΛΓΟΣ.

       Είναι συνεπείς στις ιδέες τους αυτές. Γιατί τους παίρνει, γιατί έχουν ν’ αντιμετωπίσουν έναν Έλληνα, κουρασμένο, παραιτημένο, προδομένο απ’ τους πολιτικάντες της μεταπολίτευσης και παραδομένο στα νηστικά πιράνχας του μπάχαλου και του τίποτα.

Εσείς λοιπόν;

Σαν τους κροκόδειλους σ’ άπνοα σώματα, δάκρυα χύστε,

λευκούς ασφόδελους σε νέα πτώματα, τώρα αφήστε.

Φτηνοί μαλάκες, δεν τη γουστάρω την επιείκεια,

πάτε στο διάολο για να γιορτάσετε, τα επινίκια. 

    Από πλευράς μου, αφιερώνω στα πολιτικά αυτά "αιδοία", όλα τα παλλόμενα πέη του Φαμπρ. Είμαι σίγουρος πως θα τ’ απολαύσουν.

     Και να πω χωρίς καμία αμφιβολία: "Φύγετε αμέσως, τώρα. Χτες". Ο  λαός της "πανσοφίας" ας ξυπνήσει επιτέλους!!

Όσο για μένα:

Υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να τρελαθείς

υπάρχουν και άλλοι τόσοι για να λες υπομονή

όμως για μένα είναι αργά να τρελαθώ

και είναι ακόμα πιο αργά να κάνω υπομονή

Θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ

και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω

θα περιμένω άλλες μέρες *

Να είστε καλά!

*Η μοναξιά του σχοινοβάτη, Αδελφοί Κατσιμίχα

Πηγή: http://arvanitisdimi.blogspot.gr/