Ρύπανση, κυνήγι, σκληρά
αντιπλημμυρικά, κακομεταχείριση των αμμοθινών, μηχανοκίνητα,
καταπατήσεις, μπαζώματα κ.α. απειλούν τους υγροτόπους της χώρας,
τονίζουν οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ -Οικολογία, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα
Υγροτόπων. Και ζητούν να σταματήσουν οι παρανομίες και οι καταστροφικές
πολιτικές απέναντι στους υγροτόπους και να προωθηθούν έργα αποκατάστασης
και βελτίωσης.
H 2α Φεβρουαρίου, ως ημέρα μνήμης της υπογραφής της συνθήκης Ραμσάρ το 1971, πριν 54 χρόνια, αποτελεί μια ευκαιρία για επισκέψεις σε όμορφα τοπία λιμνών και ποταμών αλλά λειτουργεί και ως υπενθύμιση της ευθύνης που έχουμε ως κράτος και κοινωνία απέναντί τους.
Γι’ αυτό οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ -Οικολογία, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων, οργανώνουν μια ενημερωτική εκδήλωση με επίσκεψη στον υγρότοπο του Σχινιά, το Ολυμπιακό Κωπηλατοδρόμιο κ.α. την Κυριακή 9 Φεβρουαρίου. Ο υγρότοπος του Σχινιά αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα καταφύγια για την άγρια ζωή της Αττικής και συμπεριλαμβάνεται στο ευρωπαϊκό δίκτυο προστατευόμενων περιοχών Natura 2000. Παρόλα αυτά έχει δεχθεί βάναυση κακοποίηση με παράνομες παρεμβάσεις, μπάζα, σκουπίδια, καταπατήσεις, οικοπεδοποιήσεις και αυθαίρετα, ενάντια στα οποία αγωνίζονται τα τοπικά κινήματα. Το πλήρες πρόγραμμα είναι ΕΔΩ.
Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ -Οικολογία τονίζουν ότι οι υγρότοποι, δηλ. φυσικές περιοχές με μόνιμη ή εποχική παρουσία νερού, συγκεντρώνουν τόση βιοποικιλότητα σε χλωρίδα και ιδίως πανίδα, ώστε να συγκρίνονται με τα τροπικά δάση. Συνιστούν αποθέματα γλυκού νερού για γεωργική και ανθρώπινη χρήση. Οι παράκτιοι υγρότοποι προστατεύουν τους υπόγειους υδροφόρους ορίζοντες από τη διείσδυση θαλασσινού νερού. Στηρίζουν τη βιώσιμη αλιεία. Είναι περιοχές φυσικού κάλλους, κατάλληλες για ήπια αναψυχή.
Παλαιότερα τους έβλεπαν ως ανακτήσιμη νέα γεωργική γη ή τόπους …κουνουπιών και θεωρούσαν τις αποστραγγίσεις μόνιμων ή περιοδικά πλημμυριζόμενων εκτάσεων ως ορθή επιλογή. Στην εποχή της κλιματικής κρίσης, αποστραγγίσεις, «σκληρά» αντιπλημμυρικά (αναχώματα, διευθετήσεις κοιτών), πρέπει να βγουν από την ατζέντα και να αντικατασταθούν από έργα αποκατάστασης λιμνών στις φυσικές τους εκτάσεις, επαναπλημμυρισμούς αποξηραμένων λιμνών, ήπια διαχείριση πλημμυρικών πεδίων, μελετημένη κατάργηση φραγμάτων ποταμών.
Τα έργα αυτά, όπου έγιναν, αποδείχτηκαν επιτυχίες όχι μόνο στο πεδίο της οικολογίας, με την άνθηση της άγριας ζωής αλλά και της ήπιας αναψυχής ΚΑΙ της οικονομίας, με την προσφορά ωφελειών στον πρωτογενή τομέα.
Δυστυχώς, παρά την εμπεδωμένη πια πεποίθηση για την πολλαπλή αξία των υγροτόπων, οι απειλές εναντίον τους παραμένουν. Η νομοθεσία για τους υγροτόπους πρέπει να εφαρμοστεί αλλά και νέες προκλήσεις να αντιμετωπιστούν με σύνεση και επιστημοσύνη. Μονάδες αντλησιοταμίευσης, απαραίτητες για την αποφυγή απωλειών καθαρής ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ, οφείλουν να χωροθετούνται κατά κανόνα σε τεχνητά υδάτινα σώματα, όπου οι μεγάλες αυξομειώσεις της στάθμης είναι ισχύουσα πραγματικότητα, και όχι σε φυσικές λίμνες, όπου θα πλήξουν την άγρια ζωή και τον πρωτογενή τομέα.
Η επιλογή του Εθνικού Σχεδίου για την Ενέργεια να συνεχίσει να προωθεί τα μικρά υδροηλεκτρικά δεν επιβεβαιώνεται από την εμπειρία, είναι λάθος. Οι επιπτώσεις τους είναι πολύ μεγαλύτερες από ότι μπορεί να γίνει ανεκτό.
Η ισχυρή πιθανότητα, λόγω της κλιματικής κρίσης, επεισόδια τύπου «Ντάνιελ» να έχουν πλέον περίοδο επαναφοράς λίγων ετών, μας επιβάλλει, στη χάραξη πολιτικής για υδάτινα σώματα όπως η Κάρλα στη Θεσσαλία, η Μουριά και η Αγουλινίτσα στη δυτική Πελοπόννησο, να βασιστούμε στους «δρόμους του νερού», προσαρμόζοντας τις παραγωγικές μας δραστηριότητες σε ανοικτά και επαρκή πλημμυρικά πεδία και όχι σε υψηλά αναχώματα, και «λύσεις» ταχείας αποχέτευσης στη θάλασσα.
Οι υγρότοποι δίνουν πολλά σε μας αλλά και σε πλήθος ζωντανά είδη, που επίσης έχουν δικαίωμα να υπάρχουν και ν’ αναπαράγονται. Αν σταματήσουμε να τους αντιμετωπίζουμε με τις καταστροφικές μεθόδους του παρελθόντος, αν εφαρμόσουμε αποτελεσματικά την περιβαλλοντική νομοθεσία, ελληνική και ευρωπαϊκή, θα συνεχίσουν να στηρίζουν την ελπίδα για ένα βιώσιμο μέλλον.
H 2α Φεβρουαρίου, ως ημέρα μνήμης της υπογραφής της συνθήκης Ραμσάρ το 1971, πριν 54 χρόνια, αποτελεί μια ευκαιρία για επισκέψεις σε όμορφα τοπία λιμνών και ποταμών αλλά λειτουργεί και ως υπενθύμιση της ευθύνης που έχουμε ως κράτος και κοινωνία απέναντί τους.
Γι’ αυτό οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ -Οικολογία, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων, οργανώνουν μια ενημερωτική εκδήλωση με επίσκεψη στον υγρότοπο του Σχινιά, το Ολυμπιακό Κωπηλατοδρόμιο κ.α. την Κυριακή 9 Φεβρουαρίου. Ο υγρότοπος του Σχινιά αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα καταφύγια για την άγρια ζωή της Αττικής και συμπεριλαμβάνεται στο ευρωπαϊκό δίκτυο προστατευόμενων περιοχών Natura 2000. Παρόλα αυτά έχει δεχθεί βάναυση κακοποίηση με παράνομες παρεμβάσεις, μπάζα, σκουπίδια, καταπατήσεις, οικοπεδοποιήσεις και αυθαίρετα, ενάντια στα οποία αγωνίζονται τα τοπικά κινήματα. Το πλήρες πρόγραμμα είναι ΕΔΩ.
Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ -Οικολογία τονίζουν ότι οι υγρότοποι, δηλ. φυσικές περιοχές με μόνιμη ή εποχική παρουσία νερού, συγκεντρώνουν τόση βιοποικιλότητα σε χλωρίδα και ιδίως πανίδα, ώστε να συγκρίνονται με τα τροπικά δάση. Συνιστούν αποθέματα γλυκού νερού για γεωργική και ανθρώπινη χρήση. Οι παράκτιοι υγρότοποι προστατεύουν τους υπόγειους υδροφόρους ορίζοντες από τη διείσδυση θαλασσινού νερού. Στηρίζουν τη βιώσιμη αλιεία. Είναι περιοχές φυσικού κάλλους, κατάλληλες για ήπια αναψυχή.
Παλαιότερα τους έβλεπαν ως ανακτήσιμη νέα γεωργική γη ή τόπους …κουνουπιών και θεωρούσαν τις αποστραγγίσεις μόνιμων ή περιοδικά πλημμυριζόμενων εκτάσεων ως ορθή επιλογή. Στην εποχή της κλιματικής κρίσης, αποστραγγίσεις, «σκληρά» αντιπλημμυρικά (αναχώματα, διευθετήσεις κοιτών), πρέπει να βγουν από την ατζέντα και να αντικατασταθούν από έργα αποκατάστασης λιμνών στις φυσικές τους εκτάσεις, επαναπλημμυρισμούς αποξηραμένων λιμνών, ήπια διαχείριση πλημμυρικών πεδίων, μελετημένη κατάργηση φραγμάτων ποταμών.
Τα έργα αυτά, όπου έγιναν, αποδείχτηκαν επιτυχίες όχι μόνο στο πεδίο της οικολογίας, με την άνθηση της άγριας ζωής αλλά και της ήπιας αναψυχής ΚΑΙ της οικονομίας, με την προσφορά ωφελειών στον πρωτογενή τομέα.
Δυστυχώς, παρά την εμπεδωμένη πια πεποίθηση για την πολλαπλή αξία των υγροτόπων, οι απειλές εναντίον τους παραμένουν. Η νομοθεσία για τους υγροτόπους πρέπει να εφαρμοστεί αλλά και νέες προκλήσεις να αντιμετωπιστούν με σύνεση και επιστημοσύνη. Μονάδες αντλησιοταμίευσης, απαραίτητες για την αποφυγή απωλειών καθαρής ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ, οφείλουν να χωροθετούνται κατά κανόνα σε τεχνητά υδάτινα σώματα, όπου οι μεγάλες αυξομειώσεις της στάθμης είναι ισχύουσα πραγματικότητα, και όχι σε φυσικές λίμνες, όπου θα πλήξουν την άγρια ζωή και τον πρωτογενή τομέα.
Η επιλογή του Εθνικού Σχεδίου για την Ενέργεια να συνεχίσει να προωθεί τα μικρά υδροηλεκτρικά δεν επιβεβαιώνεται από την εμπειρία, είναι λάθος. Οι επιπτώσεις τους είναι πολύ μεγαλύτερες από ότι μπορεί να γίνει ανεκτό.
Η ισχυρή πιθανότητα, λόγω της κλιματικής κρίσης, επεισόδια τύπου «Ντάνιελ» να έχουν πλέον περίοδο επαναφοράς λίγων ετών, μας επιβάλλει, στη χάραξη πολιτικής για υδάτινα σώματα όπως η Κάρλα στη Θεσσαλία, η Μουριά και η Αγουλινίτσα στη δυτική Πελοπόννησο, να βασιστούμε στους «δρόμους του νερού», προσαρμόζοντας τις παραγωγικές μας δραστηριότητες σε ανοικτά και επαρκή πλημμυρικά πεδία και όχι σε υψηλά αναχώματα, και «λύσεις» ταχείας αποχέτευσης στη θάλασσα.
Οι υγρότοποι δίνουν πολλά σε μας αλλά και σε πλήθος ζωντανά είδη, που επίσης έχουν δικαίωμα να υπάρχουν και ν’ αναπαράγονται. Αν σταματήσουμε να τους αντιμετωπίζουμε με τις καταστροφικές μεθόδους του παρελθόντος, αν εφαρμόσουμε αποτελεσματικά την περιβαλλοντική νομοθεσία, ελληνική και ευρωπαϊκή, θα συνεχίσουν να στηρίζουν την ελπίδα για ένα βιώσιμο μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο