«Ο κόσμος μπορεί να είναι όσο θέλει σκοτεινός, όμως αρκεί να παρεμβάλουμε ένα κομμάτι ελληνικής ζωής, για να φωτιστεί αμέσως άπλετα ... »
ΝΙΤΣΕ
Του Χριστόφορου Τριάντη*
Η παράθεση ιστορικών λεπτομερειών μας διευκολύνει να αντλήσουμε εκείνα τα στοιχεία, τα οποία δείχνουν την πορεία της εκπαίδευσης μέσα στον χρόνο. Επίσης, μπορούμε να διδαχτούμε για το τι πρέπει να γίνει, τι να αλλάξει και πώς να αξιολογηθεί (ορθά) .
Στο βιβλίο της Παλαιάς διαθήκης «ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ Α΄» περιγράφεται η εξέγερση των Εβραίων κατά της ελληνικής κυριαρχίας των Σελευκιδών, στα χρόνια του Αντιόχου Δ΄ και εξής (165-151 π.Χ.). Στο πρώτο κεφαλαίο του βιβλίου αναφέρεται «και ωκοδόμησαν γυμνάσιον εν Ιεροσολύμοις, κατά τα νόμιμα των εθνών».
Ο κίνδυνος του εξελληνισμού και της αλλοίωσης των εθίμων του εβραϊκού στοιχείου, ήταν μεγάλος......
Το όχημα για να εξελληνιστεί το ντόπιο στοιχείο, ήταν η ίδρυση «γυμνασίου» στα Ιεροσόλυμα. Δια της παιδείας, οι πρόγονοί μας προσπαθούσαν να διδάξουν τους βαρβάρους να κερδίσουν τις καρδιές των λαών, να διαδώσουν τις ελληνικές ιδέες (τις φιλοσοφικές και τις αισθητικές).
Και η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας ήταν στις πρώτες προτεραιότητες των Ελλήνων.
Τα γυμνάσια δεν ήταν μόνο χώρος άθλησης, αλλά και εκπαίδευσης, φιλοσοφικών συζητήσεων, ποιητικών και ρητορικών αγώνων.
Στο «ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ» του ΠΛΑΤΩΝΑ στο Κεφ. 9, ο μεγάλος φιλόσοφος αναφέρει ότι ο χώρος των «γυμναστήριων» (γυμνασίων) είναι ο κατεξοχήν τόπος πνευματικής «εργασίας». Εκεί οι νέοι εκπαιδεύονται για να αναζητούν την αρετή, να αγαπούν την ομορφιά τού πνεύματος και του σώματος.
Αλλά πάνω από όλα, το βασικό μάθημα ήταν να μαθαίνουν να αγωνίζονται εναντίον κάθε τυραννικής εξουσίας.
Αυτός ήταν κι ο λόγος για τον οποίο οι βαρβαρικοί λαοί και οι τύραννοι ήταν εναντίον των γυμνασίων «τοις γαρ βαρβάροις δια τας τυραννίδας αισχρόν τούτο τε και η γε φιλοσοφία και η φιλογυμναστία ου γαρ,οίμαι, συμφέροι τοις άρχουσι φρονήματα μεγάλα εγγίγνεσθαι των αρχομένων» (στους βαρβάρους εξαιτίας των τυραννικών πολιτευμάτων που είχαν, θεωρούσαν κακό θεσμό τη φιλοσοφία και την εκπαίδευση των γυμνασίων, το ίδιο και ολιγάρχες κυβερνήτες πίστευαν ότι εκεί δημιουργούνται οι μεγάλες δημοκρατικές ιδέες των καταπιεζομένων).
Άραγε, ποιος είναι ο ρόλος των σημερινών Γυμνασίων και Λυκείων; Κρατούν κάτι από την παλιά αίγλη των αρχαίων ονομασιών;
Είναι πνευματικά ιδρύματα; Εκπαιδεύονται οι μαθητές με γνώμονα την αρετή, τη δικαιοσύνη, την αγάπη στον τόπο; Προσφέρονται οι γνώσεις εκείνες οι οποίες «νικούν» την αμάθεια; Δίνονται, - έστω – ως πνευματική τροφή κάποια ψήγματα σοφίας; Οι νέοι μας προσκολλώνται στη χριστιανική παράδοση;
Σήμερα, στα σχολεία η νεολαία μας εκπαιδεύεται με κύριο άξονα τη λήθη, την άγνοια και την υποτιθέμενη προετοιμασία για την- ασθμαίνουσα - αγορά εργασίας. Προωθείται από διάφορους κήνσορες και «προοδευτικούς» η ηλεκτρονική διδασκαλία και οι καπιταλιστικές λογικές (αριθμοί, χρήμα, αγλωσσία).
Αυτά θεωρούνται ως η πανάκεια για όλα τα προβλήματα.
Δυστυχώς, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι η πρωτοκαθεδρία της τεχνολογίας και της προοδευτικής αφασίας στην εκπαίδευση θα διογκώσουν την άγνοια και την αδιαφορία των παιδιών. Αν θέλουμε πραγματική παιδεία και αξίες για τους νέους μας, πρέπει να επαναπροσδιοριστεί η μορφή των εκπαιδευτικών μας ιδρυμάτων. Η εθνική παιδεία έχει ανάγκη να βασίζεται σε σταθερές, όπως είναι: η γλώσσα, η ιστορική συνέχεια, το πνευματικό κάλλος, ο πατριωτισμός. Δεν είναι στείρα παρελθοντολαγνεία όλη αυτή η αναφορά , αντίθετα είναι μια πνευματική αναδρομή στην πορεία του Ελληνισμού, που σύμφωνα με τον ποιητή Ο. ΕΛΥΤΗ «πέτυχε ως γένος, αλλά απέτυχε ως κράτος».
Λοιπόν, στα βασικά σημεία της παιδείας, ας διδαχτούμε από τα «γυμνάσια» της αρχαιότητας, χώρους ελεύθερης συλλογής και αλήθειας.
Στα αρχαία γυμνάσια, οι νέοι είχαν τη δυνατότητα του «διαλέγεσθαι», της απορίας, της μάθησης της αρετής.
Τα εφόδια αυτά είναι αξεπέραστα και αιώνια.
* Ο Χριστόφορος Τριάντης υπηρετεί στη δημόσια εκπαίδευση από το 1998. Είναι από τη Μαχαιρά Ξηρομέρου.
Δυστυχώς η εκπαίδευση δεν είναι διαβαθμισμένη σωστά. Ενώ θα έπρεπε στο δημοτικό το παιδί να μαθαίνει μόνο να γράφει, να διαβάζει και να υπολογίζει, λαμβάνοντας παράλληλα κάποια μαθήματα μουσικής, χορού και γυμναστικής, μπλοκαρεται με πολλά και άχρηστα και φτάνει στο γυμνάσιο χωρίς να μπορεί να γράψει ορθογραφημένα, χωρίς να μπορεί να διατυπώσει με το λόγο του αυτό που έχει στο μυαλό του. Στο γυμνάσιο φορτώνεται με μια σειρά ακόμα άχρηστα πράγματα χωρίς να έχει τις βάσεις από το δημοτικό και στο λύκειο είναι ένα μαθητικό πτώμα που παπαγαλίζει για να μπεί στο Πανεπιστήμιο χωρίς να ξέρει καλά καλά τι σοι πράμα είναι αυτό. Δυστυχώς η παιδεία του κράτους μας είναι παιδεία για αποπαίδια!
ΑπάντησηΔιαγραφή