Ολοκληρώνεται μέσα στο 2015 το φράγμα των Αχυρών αλλά… το νερό δεν μπαίνει στο αυλάκι!

Κανένας σχεδιασμός για την άρδευση 30.000 στρεμμάτων της περιοχής

       Έργο χωρίς αντίκρισμα κινδυνεύει να γίνει το φράγμα των Αχυρών, καθώς υπάρχει παντελής απουσία των υποδομών εκμετάλλευσης του νερού. 

    30 χιλιάδες στρέμματα των γύρω κάμπων περιμένουν την ολοκλήρωσή του έργου προκειμένου να αποκτήσουν πρόσβαση στο νερό, που έχει ανάγκη τόσο η γεωργία όσο και η κτηνοτροφία.

     Με το έργο όμως να μπαίνει στην τελική ευθεία, κανένας σχεδιασμός δεν υπάρχει για το πώς θα αξιοποιηθεί το νερό προς όφελος της περιοχής...........

      Το φράγμα Αχυρών, έργο ύψους 35.000.000 ευρώ, βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και σχεδόν 20 χρόνια από το ΥΠΕΧΩΔΕ. 

     Οι εργασίες διακόπηκαν αρκετές φορές και οι ανάδοχες εταιρείες άλλαξαν, αυτή τη στιγμή όμως τα έργα έχουν πάρει πάλι μπρος και το χρονοδιάγραμμα προβλέπει την ολοκλήρωσή τους μέσα στο 2015. 

      Εξίσου σημαντικό όμως με το φράγμα είναι και το τμήμα του έργου το οποίο αφορά στη διαχείριση του νερού. Όπως μας πληροφορεί ο πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Κατούνας, Πάνος Καλογιάννης, ο χρόνος παράδοσης πλησιάζει χωρίς όμως να έχει γίνει καμία μελέτη για το πώς το νερό θα φτάσει να αρδεύσει τα χωράφια της περιοχής, πράγμα που είναι και το ζητούμενο.

     

Το κομμάτι της άρδευσης, περιλαμβάνει δύο φάσεις. 

     Η πρώτη φάση, έχει ολοκληρωθεί και είναι το δίκτυο που φτάνει στις γύρω από το φράγμα περιοχές, τον Λόγγο και μέσω της Αγίας Παρασκευής στον Τρύφο και στην Κατούνα. 

       Καμία μελέτη όμως δεν υπάρχει για τη δεύτερη φάση, που είναι η προώθηση του νερού στα χωράφια των περιοχών αυτών. Συγκεκριμένα, 15.000 στρέμματα του κάμπου της Κατούνας, 14.000 στρέμματα του Αετού, και άλλα 500-600 στρέμματα στον Άγιο Νικόλαο και άλλα τόσα στα Λιβάδια της Κονωπίνας, μένουν ουσιαστικά χωρίς δίκτυο άρδευσης.

       

       Καθώς μάλιστα το φράγμα γίνεται σε σαφώς υψηλότερο υψόμετρο από τις περιοχές που έχουν ανάγκη το νερό, αυτό θα μπορούσε να μεταφερθεί πολύ εύκολα και φτηνά εκμεταλλευόμενο τη φυσική ροή. 

    Αυτή τη στιγμή όμως δεν υπάρχει κανένας αγωγός ούτε προς τον κάμπο της Κατούνας, ούτε προς τον Άγιο Νικόλαο και τον Αετό. 

      Ειδικά μάλιστα στον τεράστιο κάμπο της Κατούνας, υπάρχει έτοιμη η δεξαμενή  η οποία τα προηγούμενα χρόνια χρησιμοποιούνταν για άρδευση από τη λίμνη της Αμβρακίας, η οποία θα μπορούσε να ενταχθεί στο σχεδιασμό και να αξιοποιηθεί. Εύκολα το νερό θα μπορούσε όμως να φτάσει και στις υπόλοιπες περιοχές, χρησιμοποιώντας την υψομετρική διαφορά προς όφελος της άρδευσης.

       Πέρα όμως από την υλοποίηση του δικτύου, υπάρχουν και άλλα ζητήματα που πρέπει να διευθετηθούν, όπως το ποιος θα είναι ο φορέας διαχείρισης του νερού. 

      Διαφορετικά ορατός είναι ο κίνδυνος το φράγμα επιτέλους να ολοκληρωθεί, χωρίς όμως η περιοχή να λαμβάνει κανένα όφελος από αυτό, καθιστώντας το αχρείαστο έργο. Πέρα από τη γεωργία, ωφελημένη θα ήταν και η κτηνοτροφία της περιοχής, καθώς θα μπορούσαν να γίνουν καλλιέργειες που θα εξασφάλιζαν την αναγκαία πρώτη ύλη για ζωοτροφή.

      Αναπάντητο παραμένει το ερώτημα του πως είναι δυνατόν η πολιτεία να προϋπολογίζει έργο τόσο μεγάλης αξίας, 35.000.000 ευρώ, να προχωρά στην υλοποίησή του επί σχεδόν δύο δεκαετίες, χωρίς όμως να έχει εκτελέσει ουσιαστικά ούτε καν μια μελέτη για το ποιος θα είναι ο σκοπός του έργου. 

      Μια ολόκληρη περιοχή, περισσότερα από 30.000 στρέμματα, διψούν και περιμένουν το έργο, και οι αγρότες της περιοχής κοντεύουν να επιβεβαιώσουν το γνωμικό του ότι φτάνουν στην πηγή και νερό δεν πίνουν. 

       Τη σημασία που έχουν τέτοια έργα για την «τόνωση» κι «ενίσχυση» της πρωτογενούς παραγωγής, όπως συχνά εξαγγέλλουν οι ιθύνοντες από την πλευρά της πολιτείας, δεν θα την επαναλάβουμε. Τα λόγια τα ακούσαμε και τα πιστέψαμε, τα έργα όμως εξακολουθούμε να μην τα βλέπουμε.

Κώστας Καρακώστας

Εφημερίδα «Συνείδηση»

http://www.agriniopress.gr/