ΖΕΥΓΑΡΑΚΙ ΜΑΚΡΥΝΕΙΑΣ: ΕΝΑΣ ΟΜΟΡΦΟΣ ΤΟΠΟΣ ΜΕ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

        Για την Τ. Κ.  Ζευγαρακίου του Δήμου Αγρινίου υπάρχουν σίγουρα προοπτικές ανάπτυξης, κι αυτό δεν είναι υπερβολή. Είναι μια αλήθεια που παραπέμπει τους αρμόδιους των Ο.Τ.Α. ν’ αναλάβουν πρωτοβουλίες, για τη δημιουργία υποδομών, για να μην βρεθούμε σε μερικά χρόνια προ εκπλήξεων.

    Ήδη τα τελευταία δύο χρόνια, πριν την οικονομική κρίση, τα στοιχεία εκείνα που έπειθαν γι’ αυτή την αναμενόμενη ανάπτυξη, γίνονταν ολοένα και περισσότερα. Κι αν σήμερα υπάρχει μια επενδυτική άπνοια και τα πάντα σχεδόν έχουν παγώσει, αυτό οφείλεται στη μεγάλη κρίση, που περνά η χώρα μας και την οποία κάποια στιγμή, ελπίζουμε να ξεπεράσουμε.................

      Το Ζευγαράκι είναι το πρώτο, στη σειρά, χωριό της ευρύτερης περιοχής Μακρυνείας, με σημείο αναφοράς τον οδικό κόμβο "Συκιάς".

     Το Ζευγαράκι έγινε πια προάστιο του Αγρινίου, άλλωστε απέχει απ’ αυτό μόλις έξι χιλιόμετρα, και προβλέπεται σε λίγα χρόνια, να ενωθούν μέσω της επιχειρηματικής ζώνης που παρεμβάλλεται μεταξύ των δύο αυτών δημοτικών διαμερισμάτων. Η ανάπτυξη της επιχειρηματικής ζώνης, τελευταία είναι σε όλους εμφανής, μόνο στην περιοχή της "Συκιάς" να σκεφθεί κανείς, σήμερα, λειτουργούν είκοσι πέντε επιχειρήσεις.

      Το Ζευγαράκι βρίσκεται στις παρυφές ενός εθνικού δρυμού, του πανέμορφου Αράκυνθου (Ζυγού) και επεκτείνεται σε μια επίπεδη και επικλινή έκταση μήκους τριών χιλιομέτρων και πλάτους δυο χιλιόμετρα, έκταση ικανή, για την ανάπτυξη και δημιουργία ενός μεγάλου οικισμού. Διαθέτει ακόμη εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο πόλεως, που καλύπτει επιφάνεια 0,200 τετραγ. χιλιόμ. περίπου. Ανατολικά και δυτικά του σχεδίου τα όρια οικισμού έχουν επεκταθεί σε μήκος 1.000 μέτρων.

    Στην κτηματική του περιφέρεια υπάρχουν περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Όπως οι οικισμοί «Άνω Ζευγαράκι», «Καμαρετσέικα», «Κολτσιδέϊκα» και τα τοπονύμια "Κουτσουβέρι", "Βαρτιβάδες", "Αγιοι Απόστολοι", "Παναγία", "Παλιουργιάς", "Αγιος Δημήτριος",  και  πολλά άλλα. Πιστεύω μερικές από αυτές τις περιοχές στο μέλλον να αξιοποιηθούν. Βέβαια όλη η Μακρυνεία είναι πανέμορφη και διαθέτει παρόμοιες φυσικές ομορφιές, αλλά το Ζευγαράκι διατηρεί το πλεονέκτημα γι΄ανάπτυξη, λόγω της γεωγραφικής του θέσης και της γειτνίασης αυτού με το Αγρίνιο. Το Ζευγαράκι είναι σχετικά ένας νέος οικισμός. 

     Τα πρώτα σπίτια του κτίστηκαν λίγο πριν το 1930 από Ζευγαρακιώτες που μετακόμισαν από το Άνω Ζευγαράκι για να έχουν καλύτερη πρόσβαση στα κτήματα και τις δουλειές τους. Ο οικισμός του Άνω Ζευγαρακίου είναι από τους πιο παλιούς και από τους πιο παραδοσιακούς οικισμούς  του Νομού Αιατωλοακαρνανίας. Βρίσκεται σε ημιορεινή περιοχή του όρους Αράκυνθου και απέχει από τη λεωφόρο Μακρυνείας λιγότερο από δύο χιλιόμετρα. Είναι κτισμένος σ’ένα καταπράσινο φυσικό περιβάλλον, και ορίζεται ολόγυρα :

     Από δυο μεγάλες ρεματιές που τις καλύπτουν ελαιόδεντρα και αιωνόβια πλατάνια, από το λόφο του  Κουτσοβερίου, και από ένα υψίπεδο που καταλήγει στο γνωστό "Κοτρόνι".

        Τα σπίτια του οικισμού είναι συνήθως ανώγεια, πέτρινα, με κεραμοσκεπή ή πλακολιθιές, με εξωτερική χτιστή πέτρινη σκάλα, καί με την πέτρινη καμάρα που στηρίζει τη βεράντα και οδηγεί στο κατώγι ή στο χαγιάτι. Είναι ένας πολύ γραφικός οικισμός,  που σε πάει πίσω σε άλλες εποχές.

       Στο Άνω Ζευγαράκι μπορεί ακόμη, να επισκεπτεί κανείς τον Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου, να δει και να προσκυνήσει τις παλιές του εικόνες, να θαυμάσει το περίτεχνο ξυλόγλυπτο τέμπλο του, και να απολαύσει την καταπληκτική θέα που προσφέρει η περιοχή. 

      Επίσης περιοχή με ιδιαίτερο φυσικό κάλλος στο Άνω Ζευγαράκι είναι και το "Κουτσοβέρι". Πρόκειται για ένα λόφο που έχει το σχήμα κόλουρης πυραμίδας με βάσεις ορθογώνια παραλληλόγραμμα. Θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το "Κουτσοβέρι" σαν ένα ακριβές αντίγραφο της Ακρόπολης της Λίνδου, που βρίσκεται στη Ρόδο. Μπορεί βέβαια να μην προστατεύεται ολόγυρα από Κυκλώπεια Τείχη, ούτε να στεγάζει αρχαίους ναούς και μνημεία, όπως η Ακρόπολη της Λίνδου, το ίδιο όμως το "Κουτσοβέρι" είναι ένα ολοζώντανο μνημείο της φύσης, που όποιος το αντικρύζει, ιδίως τώρα την Άνοιξη, έκθαμπος ψελλίζει τους στίχους του εθνικού μας ποιητή : "Έστησ’ ο Έρωτας χορό με τον Ξανθόν Απρίλη, κ’ η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα".

      Οι πλαγιές του λόφου καλύπτονται από πυκνή βλάστηση. (Βλάστηση  «ΜΑΚΙ» - μεγάλη ποικιλία θάμνων). Στό επάνω μέρος του και περιμμετρικά, υπάρχει ένα θαυμάσιο πευκοδάσος, κι ανάμεσα σ’ αυτό, στην κορυφή του λόφου, απλώνεται μια επίπεδη επιφάνεια έκτασης δέκα (10) στρεμμάτων περίπου, κατάλληλη για γιορτές και διάφορες εκδηλώσεις. 

    Εκεί γιορτάζουμε τα "Κούλουμα" την Καθαρή Δευτέρα, καθώς και την "Πρωτομαγιά". Στο βόρειο τμήμα του λόφου υπάρχει ένα αναψυκτήριο (ακόμη δεν λειτουργεί) που έγινε με χρηματοδότηση από τα προγράμματα "LINDER". Ο Δήμος Αγρινίου θα πρέπει να φροντίσει για την αξιοποίησή του, τη στιγμή μάλιστα, που η περιοχή είναι «ιδιαίτερου φυσικού κάλλους» και προσφέρεται για τουριστικές επιχειρήσεις. Το  "Κουτσοβέρι" είναι το φυσικό μπαλκόνι τού Λεκανοπεδίου. Από την βεράντα του αναψυκτηρίου έχεις  μπροστά σου "πιάτο" όλο το λεκανοπέδιο. 

    Η θέα είναι μοναδική, μπορείς ν’ αγναντέψεις από το "Πετροχώρι" του Θέρμου μέχρι τον "Αχελώο" και τη λίμνη  "Οζερού". Ο νέος οικισμός, το Κάτω Ζευγαράκι, είχε μια γρήγορη ανάπτυξη. Τα πρώτα δημόσια κτίρια που έγιναν, ήταν το Δημοτικό Σχολείο και η Εκκλησία των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Ο μεγάλος και περικαλλής Ιερός Ναός που όλοι σήμερα θαυμάζουμε, έγινε με την προσωπική εργασία και τις συνεισφορές των κατοίκων, και για να τελειώσει χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια.

        Το πρώτο Δημοτικό Σχολείο ήταν μονοθέσιο και κτίσθηκε το 1950 με χορηγεία του Ιδρύματος της Βασίλισσας Φρειδερίκης. Πολύ σύντομα το σχολείο έγινε 2θέσιο κι έτσι δίπλα στο πρώτο κτίσθηκε άλλη μία αίθουσα με την προσωπική εργασία και τις συνεισφορές των κατοίκων.

    Σαν 2θέσιο το Σχολείο λειτούργησε έτσι,  για τρεις δεκαετίες περίπου.  Σ’ όλα αυτά τα χρόνια στο Σχολείο, κυριάρχησε μια σπουδαία μορφή, που έμελλε να επηρεάσει θετικά τις ευαίσθητες παιδικές μας ψυχές, ένας μεγάλος παιδαγωγός, που μας ενέπνευσε στα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη, και μας οδήγησε στον κόσμο των πανανθρώπινων αξιών. 

    Πρόκειται για το δάσκαλό μας Χριστόφορο Παπαγεωργίου, η προσωπικότητα του οποίου ταυτίστηκε με την ιστορία των παιδικών μας χρόνων. "Ας αναπαύευται  εν ειρήνη" και να είναι "Αιωνία του η μνήμη".

      Το χωριό συνέχιζε να μεγαλώνει, έτσι μεγάλωσε και το σχολείο μας. Από 2θέσιο, σταδιακά έγινε 3θέσιο, 4θέσιο και τα τελευταία χρόνια υπό τη διεύθυνση του χωριανού μας και εκλεκτού δημοδιδασκάλου Παύλου Χαρατσάρη, το σχολείο έγινε 6θέσιο. Σήμερα λειτουργεί και ολοήμερο.

     Στον. π. Δήμο Αρακύνθου το σχολείο μας μαζί με το Δημοτικό Σχολείο Ματαράγκας έχουν τους περισσότερους μαθητές. Είναι δε στελεχόμενο με ικανό αριθμό εκπαιδευτικών, διαφόρων ειδικοτήτων.

     Στο σχολείο απασχολούνται επτά δημοδιδάσκαλοι, ένας καθηγητής Αγγλικών, ένας καθηγητής Γερμανικών, ένας καθηγητής Σωματικής Αγωγής και ένας καθηγητής Μουσικής. Χρειάζεται όμως στο σχολείο μας να γίνει επέκταση των κτιριακών του εγκαταστάσεων. 

      Πρέπει να κατασκευασθούν άμεσα, τουλάχιστον, τρεις αίθουσες διδασκαλίας και μία μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων. Τη Δημοτική Αρχή θα πρέπει να την απασχολήσει σοβαρά το θέμα του σχολείου, και να προχωρήσει στις απαραίτητες ενέργειες για την εξασφάλιση των πιστώσεων που χρειάζονται. 

    Είναι άδικο σε άλλα δημοτικά διαμερίσματα της  Μακρυνείας να μη ξέρουν τι να κάνουν τις άδειες από μαθητές αίθουσες, και στο Ζευγαράκι οι μαθητές να κάνουν μάθημα στα ακατάλληλα και ανθυγιεινά "ΠΡΟΚΑΤ" και "ΚΟΝΤΕΙΝΕΡ". Αν κανείς σήμερα επισκεπτεί το Δημοτικό Σχολείο Ζευγαρακίου, του δημιουργείται η εντύπωση ότι βρίσκεται σε σεισμόπληκτη περιοχή.

     Τελειώνοντας, θα ήταν μεγάλη παράλειψη, να μην αναφερθώ σ’ένα χωριανό μας, σ’έναν αξιόλογο άνθρωπο και εξαιρετικό εκπαιδευτικό, τον τέως Διευθυντή του Δημοτικού Σχολείου κ. Κωνσταντίνο Μπιρμπίλη για τη μεγάλη του προσφορά, τόσο στην εκπαίδευση, όσο και στην κατασκευή δύο αιθουσών διδασκαλίας το έτος 1984, που έγιναν με δική του πρωτοβουλία και τη  βοήθεια  των κατοίκων.

     Ακόμη, ευχαριστώ πολύ τον αγαπητό φίλο κ. Νικόλαο Γυφτάκη, Διευθυντή σήμερα του Δημοτικού Σχολείου Ζευγαρακίου, για τη φιλοξενία και ενημέρωση….

Υ.Γ.  Το Άρθρο μου αυτό, πρωτοδημοσιεύτηκε στις 20/4/2009. Κι όμως, από τότε δεν άλλαξε τίποτα, συνεχίζει η ίδια κατάσταση. Το αναψυκτήριο στο «Κουτσοβέρι» ερειπώνεται απ’ την εγκατάλειψη, και τα παιδιά   εξακολουθούν να κάνουν μάθημα στ’ ακατάλληλα prokat και codeines.