Του Δημήτρη Στεργίου*
Είσθε με τους διεθνείς κερδοσκόπους που εξοντώνουν τα ελληνικά νοικοκυριά για να μη χάσουν τους τόκους ή με τα ελληνικά νοικοκυριά που σε λίγο, εξ αιτίας των απίστευτα σκληρών μετρων, θα κηρύξουν αναγκαστικά παύση πληρωμών σε ΔΟΥ, σε ΔΕΗ, σε ΟΤΕ, σε τράπεζες, σε ΕΥΔΑΠ, σε ψιλικατζίδικα, σε φροντιστήρια;
Εκτιμώ ιδιαίτερα τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ...
... κ. Πάνο Κουρουμπλή και Νίκο Σαλαγιάννη, διότι δεν έχουν ξεχάσει τις ρίζες τους, την αγροτιά, την ύπαιθρο και τις έντονες καταβολές τους.
Ο φίλος μου και συντοπίτης μου κ. Πάνος Κουρουμπλής είναι βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στην Αιτωλοακαρνανία και διακρίνεται για τις έντονες ευαισθησίες του για τους συμπολίτες του, τους αδύναμους συντοπίτες του. Κι έως τώρα προσπαθεί με διάφορες παρεμβάσεις να αποτρέψει τα χειρότερα στα όργανα του κόμματός του.
Ο κ. Νίκος Σαλαγιάννης, βουλευτής Καρδίτσας του ΠΑΣΟΚ, με έντονες παιδικές αναμνήσεις και από την Αιτωλοακαρνανία, όπως μου έχει πει, εμφανίζεται κι εκείνος ένθερμος προστάτης των αδυνάμων (από αδύναμη αγροκτηνοτροφική οικογένεια άλλωστε κατάγεται), αλλά, όπως και ο κ. Κουρουμπλής έως τώρα, περιορίζεται σε … λόγια!
Συγκεκριμένα, ο κ. Νίκος Σαλαγιάννης, μιλώντας στο ραδιοσταθμό Βήμα 99,5 ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ο κ. Βενιζέλος δεν έκανε αλλαγές. Διεκπεραίωσε μια υπόθεση που σε μεγάλο βαθμό ήταν διαμορφωμένη. Αυτή τη στιγμή, το πρόβλημα που υπάρχει στο πολιτικό σύστημα είναι ότι οι γέφυρες επικοινωνίας με τον κόσμο κόβονται κάθε μέρα και πιο πολύ. Δεν πιστεύει κανένας κανέναν. Μιλάμε και δεν μας ακούει κανένας. Και κανένας Βενιζέλος δεν πρόκειται να αλλάξει τα πράγματα και να απαλλάξει το μεσαίο στρώμα της κοινωνίας αν δεν πιάσει πρώτα τη φοροδιαφυγή και τη σπατάλη. Δεν το κάναμε 20 μήνες, αλλά δεν προετοιμάσαμε και έναν μηχανισμό. Και αυτό δεν είναι ανικανότητα ή αναποτελεσματικότητα. Είναι πολιτική ανηθικότητα. Μας βασανίζει όλους ότι θα χρειαστούν και άλλα μέτρα, αν δεν υπάρξει ένα μνημόνιο ανάπτυξης».
Επίσης, ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα για τη στάση που θα τηρήσει στο μεσοπρόθεσμο άφησε και ο βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας του ΠΑΣΟΚ Παναγιώτης Κουρουμπλής, μιλώντας στο ραδιοσταθμό «Βήμα 99,5». «Ανοιχτό είναι το θέμα. Παρακολουθώ με πολλή προσοχή τι συντελείται μέσα στην κοινωνία και σήμερα στην ομιλία μου στη Βουλή έβαλα θέματα και είπα ότι αυτή τη στιγμή συντελείται μια διεργασία στην κοινωνία ότι «εγώ δεν έχω να χάσω τίποτα». Και αυτό είναι πάρα πολύ επικίνδυνο για την κοινωνική γαλήνη». Και για τον εφαρμοστικό νόμο, πρόσθεσε, ισχύουν τα ίδια είπε αφού «ο εφαρμοστικός νόμος τι διαφορά έχει; Υλοποιεί και εξειδικεύει το μεσοπρόθεσμο. Ό,τι αποφασιστεί κυρίως, θα έχει σημασία και για τα δύο». Όμως πρόσθεσε ότι αναμένει δεσμεύσεις της κυβέρνησης για τη φοροδιαφυγή λέγοντας: «Εκείνο που περιμένω είναι η κυβέρνηση να δεσμευτεί με συγκεκριμένο τρόπο και χρονικούς ορίζοντες για μια σειρά από ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη φοροδιαφυγή. Γιατί όλα προκύπτουν από εκεί και πάμε στους «συνήθεις υπόπτους» για να παίρνουμε έσοδα. Προκύπτουν από την αδυναμία του πολιτικού προσωπικού να βρει πηγές. Εγώ, λοιπόν, όταν δεν παίρνω απαντήσεις σ’ αυτά τα ζητήματα, τι πρέπει να κάνω;».
Τι πρέπει να κάνετε και οι δύο; Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο μας υπό τον τίτλο «Όπως πάμε, θα χρεοκοπήσουν πρώτα τα ελληνικά νοικοκυριά και μετά η Ελλάδα!» στο οποίο επισημαίναμε ότι έτσι οδηγείτε σε στάση πληρωμών τα ελληνικά νοικοκυριά πολύ πριν από τη στάση πληρωμών της κυβέρνησής σας.
Γράφαμε, λοιπόν, ως απάντηση στην ερώτησή σας:
Είναι ανησυχητικό ότι αυτή την τραγική πραγματικότητα δεν έχουν συνειδητοποιήσει ούτε οι προστάτες των διεθνών κερδοσκόπων (τρόϊκα) ούτε οι η σημερινή ελληνική κυβέρνηση, η οποία δια του προέδρου της προεκλογικά επαναλάμβανε σε κάθε ευκαιρία και … επιμόνως ότι «υπάρχουν λεφτά»!
Λοιπόν, έτσι όπως πάμε, με το πρώτο Μνημόνιο και το δεύτερο Μνημόνιο και το περιβόητο, τώρα, Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής (τάχα Στρατηγικής), δεν θα μείνει «ρουθούνι» στην ελληνική οικονομία, δεν θα μείνει σταγόνα εισοδηματικής δύναμης στα ελληνικά νοικοκυριά.
Έτσι, μπορεί, όπως πάμε, με τις συνεχείς αφαιμάξεις, να μη βαρέσει, σήμερα, χρεοκοπία το επίσημο κράτος, θα βαρέσουν όμως χρεοκοπία όσον ούπω τα ελληνικά νοικοκυριά. Διότι, όταν σταδιακά αφαιρεί το κράτος από τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς, με κάθε τρόπο, παρέμβαση και μέτρα, πάνω από το 30% του ονομαστικού (υπογραμμίζου: ονομαστικού) εισοδήματος, που δεν είχε γίνει ποτέ στην εισοδηματική ιστορία της χώρας μας, φυσικό είναι να μην μπορέσουν, πολύ σύντομα, να πληρώσουν τις δόσεις από οποιαδήποτε δάνεια στις τράπεζες και τα τιμολόγια των δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών και άλλων επιχειρήσεων.
Δυστυχώς, η σημερινή κυβέρνηση επιμένει και μετεκλογικά ότι υπάρχουν λεφτά, αλλά αντί να τα αναζητήσει εκεί όπου υπάρχουν (όπως έλεγε και προεκλογικά), όπως στις βεβαιωμένες οφειλές, στην παραοικονομία, φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή, συνεχίζει την κατάρα να βασανίζει τους ήδη φορολογούμενους και να αδιαφορεί για τους φοροφυγάδες.
Η αποθέωση των παραλογισμών; Να ζητά και … συναίνεση στα … λάθη και τις παραλείψεις της ή, το κυριότερο, στη συνέχιση της απίστευτης σπατάλης… αντί της προώθησης γενναίων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που θα είχαν ως βασικό στόχο την περιστολή της δημόσιας δαπάνης.
Αυτά όσον αφορά στην παύση πληρωμών εντός της Ελλάδος. Αλλά, το πρόβλημα, το πιο εφιαλτικό πρόβλημα, είναι μία χρεοκοπία, πέρα από τις αναταράξεις που θα προκαλούσε στη ζώνη του ευρώ, θα είχε ολέθριες επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία καθώς θα βρισκόταν εκτός ευρώ. Είναι, συνεπώς, η εκρηκτική διεύρυνση των ανισοτήτων εντός της Ευρωζώνης και όχι το (συγκριτικά μικρό) χρέος των περιφερειακών χωρών που απειλεί με διάσπαση ή διάλυση το οικοδόμημα της ΟΝΕ, όπως εκτιμούν γνωστοί αρθρογράφοι του ευρωπαϊκού Τύπου.
Οπως σημειώνει στη γαλλική Le Monde η πανεπιστημιακός Μπεατρίς Ματζνονί, «η Ευρωζώνη, ως σύνολο, είναι η πιο ισορροπημένη οικονομική υπερδύναμη του πλανήτη. Αντιπροσωπεύει την υπ' αριθμόν ένα εξαγωγική ζώνη. Με περιορισμένο δημοσιονομικό έλλειμμα (4,5% του ΑΕΠ έναντι 10% των ΗΠΑ και 8% της Ιαπωνίας) και ένα χρέος ανάλογο με εκείνο του μεγάλου γείτονά της. Το εμπορικό μας ισοζύγιο είναι ισορροπημένο και εκείνο των υπηρεσιών πλεονασματικό». Από την πλευρά του, ο Βόλφγκανγκ Μίνχαου σημειώνει στους Financial Times: «Το κεντρικό ζήτημα στην κρίση της Ευρωζώνης δεν είναι το συνολικό μέγεθος του χρέους των περιφερειακών χωρών. Αυτό είναι μικροσκοπικό σε σύγκριση με το συνολικό ΑΕΠ της νομισματικής ένωσης… Από μακροοικονομική άποψη, πρόκειται για τρικυμία σε φλιτζάνι τσαγιού».
Η πραγματικότητα αυτή έπρεπε να είχε δώσει στην Ελλάδα αυξημένη διαπραγματευτική ισχύ έναντι των πιστωτών της, ένα είδος, θα λέγαμε, «αρνητικής μόχλευσης»: Ενώ το ελληνικό χρέος αυτό καθεαυτό είναι πολύ μικρό για τα γερμανικά και ευρωπαϊκά δεδομένα, θα μπορούσε ωστόσο να προκαλέσει πολύ μεγάλη ζημιά στους ισχυρότερους εταίρους, σε περίπτωση χρεοκοπίας ή αποχώρησης από την Ευρωζώνη. Αυτό αναγνώριζε πρόσφατα και η γερμανική οικονομική εφημερίδα Handelsblatt, απ' όπου και το απόσπασμα:
«Αν η Ελλάδα αποχωρήσει από τη νομισματική ένωση, η χώρα θα κηρύξει χρεοκοπία. Με μια δραστικά υποτιμημένη δραχμή, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει ποτέ να πληρώσει το δημόσιο χρέος που έχει δανειστεί σε ευρώ. Οι κερδοσκόποι θα ποντάρουν στην επόμενη χώρα που θα εκτιμήσουν ότι είναι πιθανότερο να χρεοκοπήσει. Σε ένα τέτοιο σενάριο, το ευρώ θα είναι πραγματικά τελειωμένο».
Στο ίδιο μήκος κύματος, η Μπεατρίς Ματζνονί τονίζει ότι αν θα ήταν για μια χώρα πραγματική τραγωδία η διάλυση της Ευρωζώνης, αυτή θα ήταν η Γερμανία: «Ενα νέο μάρκο θα υφίστατο ανατίμηση της τάξης του 30% έως 40%, καταστρέφοντας δέκα χρόνια σκληρών θυσιών των Γερμανών μισθωτών στον βωμό της ανταγωνιστικότητας των προϊόντων τους, κάτι που τους έδωσε ηγεμονικό πολιτικό ρόλο στο πλαίσιο της Ενωσης».
Επίσης, τους τρομάζει και η έξοδος της ελληνικής οικονομίας από ευρώ, διότι αυτή συνεπάγεται μια πράγματι αναγκαία διαγραφή μεγάλου μέρους του κρατικού χρέους της χώρας, με μονομερή στάση πληρωμών, η οποία με τη σειρά της οδηγεί σε υποτίμηση της δραχμής, κρατικοποιήσεις τραπεζών, εκτύπωση χρήματος, ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων και εξωτερικού εμπορίου, φορολόγηση πλουσίων και κεφαλαίου, άσκηση ενεργού βιομηχανικής πολιτικής και αναζήτηση νέων διεθνών συμμαχιών.
Αλλά, ας μην ξεχνάμε ότι η τάση αποβιομηχάνισης στην Ελλάδα προηγείται κατά πολύ της ένταξης στην Ευρωζώνη. Επίσης, το παράδειγμα του εμπορικού ελλείμματος αγαθών και υπηρεσιών της Ελλάδος σαν ποσοστό στο ΑΕΠ, βάσει των στατιστικών του ΟΟΣΑ, ήταν -13,5% το 2000 και -10,2% το 2008. Ακόμα, επισημαίνεται ότι η υποτίμηση της δραχμής δεν απέδωσε ποτέ σε ανάπτυξη μεταπολιτευτικά, παρά μόνο έπληξε συγκαλυμμένα το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων. Μία επιστροφή και υποτίμηση της δραχμής δεν θα είναι 10-15%, αλλά 50 – 60% που θα επιβάλουν οι αγορές, με αντίστοιχε επιπτώσεις στο έλλειμμα και το χρέος. Στην περίπτωση αυτή θα μιλάμε μόνο για μιαν Ελλάδα τριτοκοσμικής χώρας…
Ιδού πού πάνε οι φόροι μας και τα δάνειά μας σε ευρώ
(ανά φορολογικά έσοδα 100 ευρώ)
-----------------------------------------------------------------
Δαπάνες 2010 2011
Δισ. ευρώ Σε ευρώ Δισ. ευρώ Σε ευρώ
-------------------------------------------------------------------------
Αποδοχές και συντάξεις 20,2 38,2 19,8 38,2
Πρόσθετες και παρεπόμενες 1,6 3,0 1,5 2,9
Καταναλωτικές δαπάνες 3,2 6,0 2,8 5,3
Mεταβιβαστικές πληρωμές 17,9 33,8 18,2 35,0
Πληρωμές από έσοδα……. 9,0 17,0 8,9 17,0
Εξυπηρέτηση δημ. πίστης 2,6 4,9 3,0 5,8
Απαλλοτριώσεις κλπ 0,6 1,1 0,6 1,2
Εξόφληση χρεών νοσοκ. 0,3 0,6 0,5 0,9
-------------------------------------------------------------------------
Σύνολο δαπανών… 55,2 104,6 55,3 106,3
Σύνολο εσόδων……… 52,9 100,0 51,9 100,0
Δανεισμός………………. 2,3 4,6 3,4 6,3
Με την προσθήκη δαπανών για τόκους και χρεολύσια
-------------------------------------------------------------------------
- Τόκοι……… 13,3 25,1 15,9 30,7
- Χρεολύσια…… 19,6 37,0 28,6 55,1
Σύνολο δαπανών 88,1 166,7 99,8 192,1
Σύνολο εσόδων … 52,9 100,0 51,9 100,0
-------------------------------------------------------------------------
Δανεισμός 35,2 66,7 47,9 92,1
Πείτε μας, λοιπόν: Με ποιους είσθε. Με το λύκο;
(* Δημοσιογράφος, συγγραφέας, Ιδρυτής και πρόεδρος της Εταιρείας Φίλων των Μνημείων της Παλαιομάνινας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο