Επιδόματα προνοίας η πολιτικής αναλγησίας

Γράφει ο:

Ναούμης Νικόλαος *

Είναι φανερό, ότι πλέον η κοινωνική συνοχή της χώρας μας, υπό τον ζυγό του μνημονίου, κινδυνεύει άμεσα να διαρραγεί. Δεν θα ήθελα να γίνω μάντης κακών, αλλά τα όσα η ελληνική κυβέρνηση, σχεδιάζει και υλοποιεί, κάτω από τις επιταγές της τρόικας, μας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια προς αυτήν την κατεύθυνση. Όπως διαβάζω, στα άμεσα σχέδια...

 του οικονομικού επιτελείου, είναι η απογραφή του πληθυσμού που λαμβάνει από το κράτος πάσης φύσεως επιδόματα και αναφέρομαι στα «προνοιακά» επιδόματα. Τα εν λόγω επιδόματα, τα λαμβάνουν ευπαθείς ομάδες της κοινωνίας μας, με βασικό κριτήριο, την ανακούφισή τους, από μια αντικειμενική δυσκολία που αντιμετωπίζουν, όπως η αναπηρία η έλλειψη πόρων εξ’ αιτίας μη συγκροτημένου οικογενειακού περιβάλλοντος.

Η πολιτεία λοιπόν, έχει θεσπίσει αυτές τις διευκολύνσεις, ως ελάχιστη αναγνώριση εκ μέρους της, της αδυναμίας που αντιμετωπίζει, να παράγει η ίδια δομές και μέσα, ως προς την πλήρη ένταξη και αφομοίωση των ευαίσθητων αυτών κοινωνικών ομάδων εξ’ ολοκλήρου στον κοινωνικό της ιστό.

Επειδή όμως στην χώρα μας, η ίδια η πολιτεία δεν μπορεί και ίσως δεν θέλει για διάφορους λόγους να προασπίσει τα συμφέροντά της, έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο, τα επιδόματα αυτά να λυμαίνονται άνθρωποι, που κάθε άλλο παρά αναξιοπαθούντες τους λες. Για να γίνω πιο σαφής, εδώ και τρεις δεκαετίες περίπου, όποιος ήθελε και ότι ώρα ήθελε, μπορούσε να πάει και χωρίς έλεγχο, να βγάλει όσα επιδόματα ήθελε! Η μόνη προϋπόθεση που απαιτούσε όλη αυτή η ιστορία, ήταν η επίσκεψη, σ’ ένα πολιτικό γραφείο και η κατάλληλη σύσταση. Έτσι, ορδές χειραγωγούμενων ψηφοφόρων, αν δεν κατάφερναν να μπούνε στο δημόσιο, την βόλευαν με ένα «επιδοματάκι» από την πρόνοια.

Το φαινόμενο αυτό, διογκώθηκε και εξαπλώθηκε κυρίως, τις δεκαετίες του 80’ και 90’, τις περίφημες εποχές δηλαδή του δόγματος «δώστα όλα». Έτσι, ένας ψυχρός παρατηρητής, με θλίψη θα διαπίστωνε, εάν παρατηρούσε την διασπορά των επιδομάτων ανά την επικράτεια, ότι σε ορισμένες περιοχές, κάτι δεν πήγαινε καλά. Θα παρατηρούσε δηλαδή, ότι στην περιοχή για παράδειγμα της Κρήτης όπως και στον τόπο καταγωγής μου την Αιτωλοακαρνανία, ο μισός πληθυσμός, ίσως και κάτι παραπάνω, αντιμετωπίζει κάποιας μορφής αναπηρία. Εύλογα λοιπόν θα προσπαθούσε να μάθει κάτι παραπάνω γι’ αυτές τις περιοχές. Μήπως για παράδειγμα υπάρχει κάποιος πόλεμος μεταξύ των φυλών που κατοικούν εκεί, μήπως ο αέρας είναι μολυσμένος, η σε τελική ανάλυση μήπως έχει πέσει περονόσπορος; Επειδή λοιπόν τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει συμβεί, είναι φανερό, πως κάτι σίγουρα δεν πάει καλά.

Δεν διαφωνώ σε καμία περίπτωση να γίνει η περίφημη απογραφή του πληθυσμού που δικαιούται να λαμβάνει αυτά τα επιδόματα. Έστω κι αργά, η πολιτεία παραδέχεται εμμέσως πλην σαφώς, ότι σίγουρα σε σύνολο δέκα εκατομμυρίων Ελλήνων, δεν είναι δυνατόν και πρακτικά να υπάρχουν ένα εκατομμύριο ανάπηροι, άλλοι τόσοι τραυματίες πολέμου, την στιγμή που ο τελευταίος πόλεμος που απασχόλησε την χώρα μας ήταν εβδομήντα χρόνια πριν. Η μόνη μου ένσταση και ο μοναδικός μου φόβος είναι, ότι επειδή τίποτα δεν γίνεται σωστά σ’ αυτή τη χώρα, μέχρι να ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία και μέχρι να διασταυρωθούν επαρκώς τα στοιχεία αυτά, ώστε να ξαναρχίσει και πάλι η σωστή, αυτή τη φορά διανομή των επιδομάτων, άνθρωποι που πραγματικά τα έχουν ανάγκη, είτε γιατί είναι ο μοναδικός τους πόρος διαβίωσης, είτε διότι με αυτά τα χρήματα καλύπτουν τις ανάγκες τους σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, θα τα στερηθούν. Ακόμα, διαβάζω, ότι στα σχέδια του οικονομικού επιτελείου, προβλέπεται, η διανομή των επιδομάτων μετά την περίφημη απογραφή, να γίνεται μόνο μέσω τραπεζικής συναλλαγής και όχι με την συνδρομή των Ελληνικών Ταχυδρομείων. Έχω την αίσθηση, ότι έχουμε πλέον λύσει τα προβλήματα της προσβασιμότητας παντού, όπως επίσης και ότι όλες οι ανάπηρες γιαγιάδες της χώρας, παίζουν στα δάχτυλα το Α.Τ.Μ μιας τράπεζας και κάτι τέτοιο πλέον φαντάζει απόλυτα λογικό.

Εν κατακλείδι, θα ήθελα να κάνω δύο επισημάνσεις:

• Πρώτη επισήμανση είναι ότι τα επιδόματα της πρόνοιας, αγγίζουν ετησίως το αστρονομικό ποσό των έξι δις ευρώ.

• Επισήμανση δεύτερη, εύχομαι, να μην δούμε το φαινόμενο άνθρωποι ανήμποροί να προσπαθούν να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες, σε υπαλλήλους της κρατικής μηχανής που θα επιφορτιστούν με το τιτάνιο αυτό έργο.

Τέλος, ας μην επαναληφθεί το φαινόμενο, ταξιτζήδες, οδηγοί ασθενοφόρων και πυροσβέστες, να λαμβάνουν επίδομα τυφλότητας, όπως κατά καιρούς διάφορα ρεπορτάζ μας πληροφορούσαν.

Ναούμης Νικόλαος

Πολιτικός επιστήμονας

www.naoumis-nikos.gr