ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑ ΑΚΑΡΝΑΝΩΝ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Θάμαρ Κομνηνή Dukaina, κυρία Bonditza
«Η Θυσία της Θάμαρ»
Μέρος πρώτο
Απόσπασμα από το βιβλίο «Το Κάστρο των 18 Εθνοτήτων»
Του ΝΤΙΝΟΥ Στυλιανού
Νικηφόρος Α' Κομνηνός Δούκας
Ο Νικηφόρος Α' Κομνηνός Δούκας, (Δεσπότης από το 1267 έως το 1297). Πριν από την ανάληψη της ηγεσίας του Δεσποτάτου, το 1256, παντρεύτηκε την εγγονή του Αυτοκράτορα της Νίκαιας, Ιωάννη Γ΄ Δούκα Βατάτζη, τη Μαρία. Το 1258 όμως η Μαρία πέθανε και μαζί με αυτή χάθηκε η υποστήριξη που υπήρχε από την Αυτοκρατορία της Νίκαιας.
Το 1264, ο πατέρας του υπέστη μία ακόμη ήττα από τον Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγο, οπότε και αναγκάστηκε και αυτός να συμμορφωθεί με τους όρους της υποτέλειας. Κάποιος από τους όρους προέβλεπε, ο Νικηφόρος να παντρευτεί την ανιψιά του Μιχαήλ Η΄Παλαιολόγου, την Άννα Καντακουζινή.
Το 1267 ο Νικηφόρος διαδέχεται τον πατέρα του, ως Δεσπότης.
Αρχικά εχθρός του γίνεται ο Κάρολος Α΄ της Σικελίας (των Ανζού), αλλά σύντομα γίνεται σύμμαχός του με εχθρό τώρα τους Βυζαντινούς..........
Μετά τον Σικελικό Εσπερινό και την καταστροφή του Καρόλου της Σικελίας, ο Νικηφόρος επιδιώκει τη συμμαχία με τους Βυζαντινούς. Τη συμφιλίωση αναλαμβάνει η σύζυγός του Άννα Καντακουζινή, η οποία στην ουσία κυβερνά με τη βοήθεια των Βυζαντινών. Όραμα της Άννας ήταν η ένωση με το Βυζάντιο, στόχος όμως που δεν επιτεύχθηκε.
Η αντιβυζαντινή αριστοκρατία της Ηπείρου εκμεταλλευόμενη τις επιπτώσεις που είχε ο πόλεμος της Άννας κατά του αδελφού του Νικηφόρου (ο οποίος είχε αναλάβει τη Θεσσαλία) στρέφει το Νικηφόρο στο να ζητήσει συμμαχία με τον Κάρολο Β΄ της Νεάπολης. Οι Βυζαντινοί αντιδρούν και το 1291 ξεσπά πόλεμος με το Βυζάντιο.
Η στροφή του Νικηφόρου προς τον Κάρολο Β’, θα δώσει και μια νέα συνέχεια στην κυριαρχία ειδικά της Βόνιτσας.
Ας δούμε βήμα – βήμα την απαγκίστρωση της Βόνιτσας από τους Κομνηνούς και τη σταδιακή ενσωμάτωση της Βόνιτσας στους Νότιο-Λατίνους.
Ο Νικηφόρος παντρεύει τη μία κόρη του, τη Μαρία, με γάμο στρατηγικής σημασίας. Την παντρεύει με τον κόμη της Κεφαλονιάς (Μαρία Κομνηνή Dukaina M.ca 1292 Giovanni Orsini, Ct της Κεφαλληνίας (d.1317).
Την άλλη κόρη του, τη Θάμαρ, η σύζυγός του, Άννα Καντακουζινή, προσπαθεί να την παντρέψει με το Μιχαήλ Παλαιολόγο, γιο και συναυτοκράτορα του Ανδρόνικου Β’ Παλαιολόγου. Η εκκλησία αντιδρά, επειδή ήταν εξαδέλφια και ο στρατηγικός γάμος ακυρώνεται. Με την αποτυχία του σχεδίου της Άννας, ο Νικηφόρος, ο πατέρας της Θάμαρ, προσπαθεί να ενισχύσει την ανεξαρτησία του από την Κωνσταντινούπολη. Συμμαχεί με τους Ανδεγαυούς της Νάπολης.
Ο βασιλιάς Κάρολος Β' της Νάπολης είχε προτείνει ήδη μια συζυγική ένωση μεταξύ των δύο οίκων και μετά από μακρές διαπραγματεύσεις ο Νικηφόρος ήρθε σε συμφωνία, κατά την οποία τη Θάμαρ θα παντρευόταν ο τέταρτος γιος του, ο Φίλιππος Α ' του Τάραντα.
Οι προϋποθέσεις για τη συμμαχία γάμου, ήταν ότι η προίκα της Θάμαρ θα περιείχε τον όρο ότι θα αποδίδονταν εδάφη όσα ο βασιλιάς Manfred της Σικελίας, είχε στην κατοχή του, πριν 35 χρόνια δηλ. τέσσερα κάστρα που βρίσκονται στο νότιο τμήμα της Ηπείρου. Επίσης, ο Φιλίππος και η Θάμαρ θα κληρονομούσαν την Ήπειρο, όταν θα έρχονταν ο θάνατος του Νικηφόρου. Λόγω της εμπλοκής της μητέρας της στη συμφωνία, η Θάμαρ θα κρατούσε την ορθόδοξη πίστη.
Ο γάμος πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 1294 και η Θάμαρ ονομάστηκε «Θάμαρ Κομνηνή Dukaina, κυρία Bonditza» και του Lepanto. Μέσα στο προικοσύμφωνο περιέχονταν και ο λίθινος γίγαντας, το κάστρο της Βόνιτσας.
1294. Το κάστρο περνά στην εξουσία του Τάραντα.
Παραχωρείται στον Φίλιππο, άρχοντα του Τάραντα, ως προίκα από τον Νικηφόρο Ά, Δεσπότη της Ηπείρου. Η σύζυγός του, η Θάμαρ, αποκτά τον τίτλο, Θάμαρ Κομνηνή Dukaina, κυρία Bonditza και της Ναυπάκτου, Despotina της Ηπείρου.
Από τα στοιχεία της βιογραφίας της Θάμαρ, πιστοποιούμε ότι δεσπότες στο κάστρο της Βόνιτσας ήταν οι Λατίνοι του Τάραντα και της Νάπολης, αλλά η Θάμαρ είχε μόνο τον τίτλο.
Δε διαφαίνεται να κατοίκησε στο κάστρο επί μακρό διάστημα ο Φίλιππος και η Θάμαρ. Πέντε χρόνια μετά το γάμο, ο Φίλιππος συλλαμβάνεται μετά ατυχή μάχη. Η Θάμαρ μεσολαβεί στον πατέρα της και ζητά να την βοηθήσει, ώστε να πληρώσει τα λύτρα για την απελευθέρωση του συζύγου της. Η απελευθέρωση έγινε, αλλά ο Φίλιππος, επικαλούμενος λόγους σημαντικούς για την ασφάλεια του Βασιλείου, απέφευγε την επιστροφή στον Τάραντα.
Αναπόφευκτα, υπήρξαν συγκρούσεις μεταξύ των Ελλήνων γαιοκτημόνων και των υπηκόων του Φιλίππου. Αυτό έδωσε την ευκαιρία στον ανιψιό του Νικηφόρου και ηγεμόνα της Θεσσαλίας να επέμβει και να πολιορκήσει πολλά από τα κάστρα του Φιλίππου. Τελικά όμως, σχεδόν όλα τα κάστρα παρέμειναν στην κυριαρχία του Φιλίππου και συμφωνήθηκε ειρήνη μεταξύ τους. Ο Νικηφόρος πέθανε λίγο αργότερα μεταξύ Σεπτεμβρίου 1296 και Ιουλίου 1298. Η χήρα του, Άννα, εξασφάλισε τη διαδοχή του θρόνου στον ανήλικο γιο τους Θωμά.
Όταν ο Φίλιππος επέστρεψε στη Θάμαρ, τότε της ζήτησε να ασπαστεί τον Καθολικισμό, παρά την υπόσχεση που είχε δώσει να σεβαστεί την Ορθόδοξη πίστη της Θάμαρ. Η Θάμαρ υπέκυψε, έγινε Καθολική, αλλά αυτό, όπως αποδείχθηκε ήταν μια πρόφαση του Φιλίππου, που την κατηγόρησε αμέσως μετά για μοιχεία.
Η Αικατερίνη (πρώην Θάμαρ) υποχρεώθηκε να δεχθεί ότι είχε παράνομες σχέσεις, αφού στην Ήπειρο ανέλαβε την εξουσία του Δεσποτάτου ο αδελφός της Θωμάς, αθετώντας την υπόσχεση του πατέρα της, να δοθεί η Ήπειρος στον Φίλιππο μετά τον θάνατό του.
Η Αικατερίνη-Θάμαρ υποχρεώθηκε να εγκλειστεί σε μοναστήρι, όπου λίγα χρόνια μετά απεβίωσε, σε νεαρά ηλικία.
Με το γάμο της με τον Φίλιππο Α' του Τάραντα, η Θάμαρ απόκτησε πέντε παιδιά:
-Κάρολος του Τάραντα, πρίγκιπας της Αχαΐας, εφημέριος της Ρουμανίας, που σκοτώθηκε στη μάχη του Μόντε Catino
-Φίλιππος, Δεσπότης της Ρουμανίας
-Ιωάννα, παντρεμένη με Oshin της Αρμενίας
-Λευκή, παντρεμένη με τον Ramon Berenguer της Αραγονίας
-Μαργαρίτα (1298-1340), παντρεμένη με Walter VI του Brienne , τιμητικός δούκας της Αθήνας (αργότερα, Δεσπότης του Κάστρου της Βόνιτσας)
Σύντομα το δεύτερο μέρος της «θυσίας της Θάμαρ»
Η σχέση της Θάμαρ και της Θεοτόκου Μαρίας
ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑ ΑΚΑΡΝΑΝΩΝ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο