ZOPΜΠΑΣ: Η ΦΙΛΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ
Και η γνωριμία μου με τους μαθητές…
Ένα κείμενο των μαθητών και της καθηγήτριας του 2ου Γυμνασίου Αγρινίου
Γράφει η: Δρ Μαρία Ν. Αγγέλη
«Όπου μια μέρα έλαβα ένα τηλεγράφημα: «Εύρον πρασίνην πέτραν ωραιοτάτην, ελθέ αμέσως. Ζορμπάς» […]
Ακολούθησα την κρύα ανθρώπινη φωνή του λογικού, πήρα την πένα κι έγραψα του Ζορμπά και του εξηγούσα… […]
Κι’ αυτός μου αποκρίθηκε: «Είσαι, και να με συμπαθάς, αφεντικό, καλαμαράς. Μπορούσες κι εσύ, κακομοίρη, μια φορά στη ζωή σου να δεις μιαν όμορφη πράσινη πέτρα και δεν την είδες. Μα το Θεό, κάθουμαι κάποτε, όταν δεν έχω δουλειά, και λέω με το νου μου: «Υπάρχει, δεν υπάρχει Κόλαση;» μα χτες που έλαβα το γράμμα σου, είπα: «Σίγουρα πρέπει να υπάρχει Κόλαση για μερικούς καλαμαράδες!».
[Αναφορά στον Γκρέκο, Ν. Καζαντζάκης].
Η ΦΙΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ
Ο Γιώργης Ζορμπάς γνωρίστηκε με τον Καζαντζάκη το 1914 στο Άγιο Όρος. Το 1917 κατεβαίνει στην Πραστοβά και μπαίνει ως αρχιεργάτης στη δούλεψη του Καζαντζάκη σε μια επιχείρηση εκμετάλλευσης λιγνιτωρυχείου κοντά στη Στούπα της Μεσσηνίας. Ο νεαρός τότε διανοούμενος Ν. Καζαντζάκης και ο μεσήλικας εργάτης Γ. Ζορμπάς δέθηκαν με μια δυνατή φιλία............