(Το 1854 ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής Φράνκλιν Πίρς, πρότεινε να αγοράσει μια ζώνη από τις εκτάσεις των Ινδιάνων. Η απάντηση του αρχηγού των Ινδιάνων του Σιάτλ θεωρήθηκε και θεωρείται η πιο ωραία και πιο ουσιαστική διακήρυξη που έγινε ποτέ για το περιβάλλον…)
Πως μπορείτε να αγοράσετε ή να πουλήσετε τον ουρανό ή την ζεστασιά της γης; Η ιδέα μας φαίνεται περίεργη. Επειδή ακριβώς δεν μας ανήκουν η δροσιά του αέρα και η διαύγεια του νερού, πως είναι δυνατόν να τα αγοράσετε; Κάθε κομματάκι αυτής της γης είναι ιερό για τον λαό μου. Οι χυμοί που τρέχουν μέσα στα δέντρα μεταφέρουν τις μνήμες του ερυθρόδερμου ανθρώπου. Οι νεκροί των λευκών ανθρώπων ξεχνούν τον τόπο που γεννήθηκαν, όταν πάνε περίπατο μέσα στα άστρα. Οι δικοί μας νεκροί δεν ξεχνούν ποτέ αυτή την υπέροχη γη, γιατί είναι η μητέρα του ερυθρόδερμου ανθρώπου. Είμαστε ένα μέρος της γης και αυτή πάλι ένα κομμάτι από εμάς. Τα ευωδιαστά λουλούδια είναι οι αδελφές μας, το ελάφι, το άλογο, ο μεγάλος αετός είναι οι αδελφοί μας. Τα βράχια στους λόφους, το πράσινο χρώμα των λιβαδιών, η ζεστασιά του πόνι και ο άνθρωπος, όλα ανήκουν στην ίδια οικογένεια.
Τα ποτάμια είναι τα αδέλφια μας, σβήνουν την δίψα μας, ξέρουμε ότι ο λευκός άνθρωπος δεν καταλαβαίνει τα ήθη μας, ένα κομμάτι γης μοιάζει σ’αυτόν μ’ ένα οποιοδήποτε άλλο κομμάτι. Η γη δεν είναι ο αδελφός του, αλλά ο εχθρός του, μόλις την κυριεύσει, πηγαίνει μακρύτερα. Εγκαταλείπει τους τάφους των προγόνων του, και αυτό δεν τον ενοχλεί. Ο τάφος των προγόνων του και η κληρονομιά για τα παιδιά του πέφτουν στην λήθη. Συμπεριφέρεται στην μητέρα του, τη γη, και στον αδελφό του, τον ουρανό, σαν να ήταν πράγματα που αγοράζονται, που λεηλατούνται, που πουλιούνται όπως τα πρόβατα ή τα λαμπερά μαργαριτάρια.
Η απληστία του θα καταβροχθίσει την γη και δεν θα αφήσει πίσω της παρά μια έρημο. Δεν υπάρχει ένα ειρηνικό μέρος στις πόλεις των λευκών ανθρώπων. Δεν υπάρχει τόπος όπου μπορείς να ακούσεις τα φύλλα που αναπτύσσονται την άνοιξη ή το θρόισμα των φτερών κάποιου εντόμου. Αλλά μπορεί να γίνεται έτσι γιατί είμαι άγριος και δεν καταλαβαίνω. Εξετάζουμε λοιπόν την προσφορά σας για να αγοράσετε την γη μας. Αλλά αν αποφασίσουμε να τη δεχτούμε, θα βάλω έναν όρο: ο λευκός άνθρωπος θα πρέπει να συμπεριφέρεται στα ζώα αυτής της γης, όπως και στα αδέλφια του. Είμαι ένας άγριος και δεν γνωρίζω άλλο τρόπο ζωής. Είδα κάπου χίλια αγριοβούβαλα να σαπίζουν στο λιβάδι, εγκαταλειμμένα από τον άνθρωπο που τα είχε χτυπήσει με ένα τρένο που περνούσε από εκεί. Είμαι ένας άγριος και δεν καταλαβαίνω πως το σιδερένιο άλογο που καπνίζει μπορεί να είναι πιο σημαντικό από τον αγριοβούβαλο, που δεν τον σκοτώνουμε παρά μόνο για να τραφούμε. Τι είναι ο άνθρωπος χωρίς τα ζώα; Αν εξαφανιζόταν όλα τα ζώα, ο άνθρωπος θα πέθαινε από μια μεγάλη πνευματική ερημιά. Γιατί αυτό που συμβαίνει στα ζώα, σε λίγο θα συμβαίνει και στον άνθρωπο. Όλα τα πράγματα είναι αλληλένδετα.
Πρέπει να διδάξετε στα παιδιά σας ότι το χώμα που πατούν έχει γίνει από τις στάχτες των προγόνων μας. Για να σέβονται τη γη, πείτε στα παιδιά σας ότι είναι εμπλουτισμένη από τις ζωές της φυλής μας. Διδάξτε στα παιδιά σας αυτό που τους διδάσκουμε και εμείς στα δικά μας: ότι η γη είναι η μητέρα μας, ότι συμβαίνει στην γη, συμβαίνει και στους γιους της γης. Όταν οι άνθρωποι περιφρονούν το χώμα, περιφρονούν τον ίδιο τον εαυτό τους. Ξέρουμε τουλάχιστον αυτό: η γη δεν ανήκει στον άνθρωπο, ο άνθρωπος ανήκει στην γη. Αυτό το ξέρουμε. Όλα τα πράγματα είναι αλληλένδετα. Ότι συμβαίνει στην γη, συμβαίνει και στους γιους της γης. Δεν είναι ο άνθρωπος που ύφανε το νήμα της ζωής: εκείνος είναι μόνο μια κλωστή. Ότι κάνει στο νήμα, το κάνει στον ίδιο του τον εαυτό.
H λαμπρότερη γιορτή προς τιμήν του Αιτωλοακαρνάνα που γινόταν κάθε χρόνο από την Παναιτωλοακαρνανική Συνομοσπονδία (ΠΑΝ.ΣΥ.) ματαιώθηκε για οικονομικούς λόγους, αφού το Κεντρικό Συμβούλιο δεν μπορούσε να καλύψει τα έξοδα της εκδήλωσης. Η γιορτή ήταν η κορυφαία που πραγματοποιούνταν στην Αθήνα με την οργανωτική φροντίδα της ΠΑΝ. ΣΥ. και έδινε στους ετεροδημότες της Αθήνας τη δυνατότητα να γνωρίσουν τα χορευτικά των Συλλόγων, που δεν είχαν την ευκαιρία να δουν τον υπόλοιπο χρόνο, βράβευε διακεκριμένους Αιτωλοακαρνάνες και συμμετείχαν στην γιορτή διακεκριμένοι παραδοσιακοί κλαρινίστες και οργανοπαίκτες. Εδώ να τονίσουμε ότι η πολιτεία έπρεπε να βρει τρόπους στήριξης της γιορτής ώστε να μη ματαιωθεί για oικονομικούς λόγους και έπρεπε να παρέχει κάθε οικονομική συνδρομή για την πραγμάτωση των σκοπών της ΠΑΝ.ΣΥ. η οποία εκφράζει όλους τους Αιτωλοακαρνάνες του Λεκανοπεδίου Αττικής.
