Μεγάλη αίσθηση και πολλές συζητήσεις είχε προκαλέσει η συνέντευξη που παρουσίασε η εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια», και αφορά τον μακαριστό π. Γεράσιμο Κονιδάρη από το Μεγανήσι Λευκάδας.
Η συγκλονιστική εξομολόγηση του συνταξιούχου πρωτοπρεσβύτερου Γεράσιμου Κονιδάρη για τη μάχη που έδωσε (ως έφηβος) με τον δαίμονα
Τη σκληρή μάχη που έδωσε σε εφηβική ηλικία για να γλιτώσει την ψυχή του από τα χέρια του Σατανά και τον τρόπο με τον οποίο κατάφερε να νικήσει το δαιμόνιο, που τον είχε κυριεύσει, περιγράφει με αφοπλιστική ειλικρίνεια.
Ο Γεράσιμος Κονιδάρης, που γεννήθηκε στις 12 Αυγούστου 1930, κατάγεται από το Κατωμέρι του Μεγανησίου, ενός νησιού κοντά στη Λευκάδα. Η απλή και φτωχική οικογένειά του τού έδωσε χριστιανική ανατροφή. Ο πατέρας του ήταν γεωργός και έμαθε από πολύ νωρίς στον γιο του την αξία της τάξης και της δικαιοσύνης. Σε ηλικία 14 ετών εγκαταστάθηκαν οικογενειακώς στην πόλη της Λευκάδας, για να φοιτήσει ο Γεράσιμος στο γυμνάσιο. Μεγάλος πόθος του ήταν να γίνει κληρικός και συγκεκριμένα ιεραπόστολος για να πάει στην Αφρική, όπως είχε αναφέρει στη συγκλονιστική αφήγησή του στον δημοσιογράφο Βασίλη Σπυρόπουλο, που δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια».
Στη ζωή του έρχονται τα πάνω κάτω, όταν σε ηλικία 18 ετών πηγαίνει στο χωριό του πατέρα του για τη γιορτή του αγίου Νικολάου. Αφού περνά ευχάριστες στιγμές με τους συγγενείς και τους φίλους του, την επομένη παίρνει τον δρόμο της επιστροφής για τη Λευκάδα με το λεωφορείο. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού όμως, όπως ο ίδιος περιγράφει, συμβαίνει κάτι συνταρακτικό.
«Σε μια στροφή φεύγοντας από τον Πόρο, εκεί όπου καθόμουν, αισθάνθηκα κάτι, σαν να μύριζε καπνός. Κοίταξα δεξιά και αριστερά, δεν είδα καπνό. Είπα σε έναν που ήταν δίπλα μου και ήταν πιο μεγάλος στην ηλικία: “Κύριε, σας μυρίζει κάτι;” Μου απάντησε αρνητικά κι εκείνη τη στιγμή, με το “όχι” που μου είπε, όπως άνοιξα το στόμα μου να πάρω μια ανάσα, μου φάνηκε ότι ο καπνός μπήκε μέσα μου. Είδα, δηλαδή, μια μικρή δέσμη, σαν ακτίνα που ερχόταν μέσα μου» περιγράφει ο σεβάσμιος γέροντας και προσθέτει: «Κατάλαβα αμέσως τον καπνό που μπήκε μέσα μου. Από εκείνη τη στιγμή και ύστερα άλλαξε άρδην η ζωή μου. Μου ερχόταν να γκρεμίσω με δύναμη το λεωφορείο, ώστε να σκοτωθούν όλοι, να πάω στη Λευκάδα και να βάλω φωτιά στο σπίτι μου. Είχα πλήρη συνείδηση τι έλεγα και τι έκανα, αλλά δεν μπορούσα να αντιδράσω καθόλου. Μου ήταν όλα γνωστά, άκουγα τα πάντα, έβλεπα τους άλλους ανθρώπους και τις φιλοφρονήσεις που έκαναν, τα λόγια που έλεγαν, αλλά εγώ ήμουν κάτω από μιαν άλλη επήρεια και δεν μπορούσα να αντιδράσω».
[O Ιερός Ναός του Αγίου Βησσαρίωνα, όπου διακόνησε για 40 χρόνια]
Του έφταιγαν όλοι και όλα
Η «άλλη επήρεια», όπως αναφέρει, ήταν ένα δαιμονικό πνεύμα που είχε μπει μέσα του, καταλαμβάνοντας όλη την ύπαρξή του. Πλέον του έφταιγαν όλα και όλοι. Ακόμη και στους γονείς του ήθελε να κάνει κακό! Φώναζε, έβριζε, άφριζε και έσπαγε πράγματα! Σε κατάσταση αγωνίας και πλήρους απόγνωσης ο πατέρας και η μητέρα του ενημέρωσαν άμεσα τον τότε μητροπολίτη Λευκάδος Δωρόθεο, ο οποίος τους έστειλε σε έμπειρους και διάσημους ειδικούς γιατρούς στην Αθήνα. Εκείνοι τον υπέβαλαν σε όλες τις απαραίτητες εξετάσεις, αλλά το τελικό πόρισμα ήταν ότι ο Γεράσιμος έχαιρε άκρας υγείας. Ομως, οι απαντήσεις των γιατρών δεν έπεισαν τον νεαρό και την οικογένειά του.
Ανήμερα την εορτή των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου (που είναι πολιούχοι του Κατωμερίου), ο Γεράσιμος παρακολουθούσε με ευλάβεια τη θεία λειτουργία που τελούσε ο μητροπολίτης Δωρόθεος. Την ώρα της Μεγάλης Εισόδου, καθώς ο μητροπολίτης μνημόνευε ονόματα ζώντων, τονίζοντας «υπέρ υγείας του δούλου σου Γερασίμου», ο νεαρός κατελήφθη από μεγάλη ταραχή και έπεσε στο δάπεδο του ναού σπαράζοντας και βλαστημώντας. Οι πιστοί έσπευσαν τον βγάλουν από την εκκλησία, για να ηρεμήσει.
Η ταραχή που ένιωθε συνεχίστηκε και όταν επέστρεψε στο πατρικό του. Η αντίδρασή του ήταν η ίδια και όταν στο σπίτι έφτασε ο μητροπολίτης Δωρόθεος, ο οποίος του διάβασε ειδικές ευχές για τους εξορκισμούς των δαιμόνων. Το πνεύμα του διαβόλου που ήταν μέσα του τον έκανε να βρίζει, να φτύνει και να θέλει ακόμη και να χειροδικήσει εναντίον του μητροπολίτη. Μιλώντας στους γονείς του ο μακαριστός Δωρόθεος έκανε λόγο για «πονηρό πνεύμα που κατατυραννάει τον Γερασιμάκη μας». Εκείνο που ζήτησε ήταν νηστεία και προσευχή, τόσο από τους γονείς του όσο και από τους συγγενείς της οικογένειας.
Πολύτιμοι στυλοβάτες της οικογένειας του νεαρού δαιμονισμένου στάθηκαν όλοι οι συγχωριανοί της στο Κατωμέρι, οι οποίοι συμμετείχαν στη νηστεία. Μοναδικό μέλημά τους ήταν να απαλύνουν τον πόνο της σκληρής δοκιμασίας που περνούσε η οικογένεια Κονιδάρη, βάζοντας τον εαυτό τους στη θέση του Γεράσιμου και των γονιών του.
Στα τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου, συνοδευόμενος από τον πατέρα του και τους δύο θείους του (αδέρφια του πατέρα του), ο νεαρός άνδρας πήγε με το καΐκι από τη Λευκάδα στην Κεφαλλονιά, μήπως βρει γιατρειά με τη βοήθεια του θαυματουργού αγίου Γερασίμου. Φτάνοντας στη Σάμη ο Γεράσιμος δεν ήθελε να κατεβεί από το καΐκι.
«Ηρθανε άνδρες του Λιμενικού και αστυνομικοί και με βάλανε στο ταξί. Στον δρόμο για το μοναστήρι είχα την αίσθηση ότι με πηγαίνανε στον άγιο Γεράσιμο και εγώ δεν το ήθελα…» είχε τονίσει, φέρνοντας εκείνες τις εικόνες. «Με είχε πιάσει ένας οίστρος κακίας εναντίον του αγίου Γερασίμου, ήθελα να πάω να τον κάψω, για να αποδείξω ότι είμαι δυνατότερος από εκείνον»!
Ανήμερα της εορτής του αγίου Ευσταθίου ο νεαρός δαιμονισμένος παρακολουθούσε τη θεία λειτουργία. Κάποια στιγμή ένιωσε μια τρομερή δύναμη μέσα του και έτρεξε να σπάσει με το κεφάλι του τη λάρνακα του αγίου Γερασίμου. Τον συγκράτησαν οι παριστάμενοι, ωστόσο η τρικυμία μέσα του συνεχίστηκε. Ενιωθε να βγαίνει κάτι σαν φωτιά από τα σωθικά του! Τα παράθυρα της εκκλησίας έτριζαν σαν να γινόταν σεισμός, ενώ μια πυκνή δέσμη μαύρου καπνού κατευθύνθηκε στο παράθυρο, που ήταν πάνω από το αναλόγιο! Το παράθυρο έγινε χίλια κομμάτια και τα καντήλια μέσα στον ναό άρχισαν να κουνιούνται, σαν να τα έσπρωχνε ένα αόρατο χέρι! Ως και τα καμπανάκια που ήταν στη βάση της λάρνακας του αγίου Γερασίμου κουδούνιζαν μόνα τους. Κατακλυσμένος από το πνεύμα του κακού ο νεαρός Γεράσιμος λιποθύμησε. Η θεία λειτουργία συνεχίστηκε και ο νεαρός από το Μεγανήσι συνήλθε ύστερα από λίγο.
Το θαύμα είχε γίνει
«Ημουν ξαπλωμένος και βρισκόμουν σε λήθαργο, με κρατούσαν ορισμένοι από τους εκκλησιαζομένους. Την ώρα που ο παπάς έβγαινε με το Αγιο Δισκοπότηρο λέγοντας “Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης, προσέλθετε” αισθάνθηκα μια γλυκύτητα, σαν να γαληνεύει ο εαυτός μου και σαν ένα ελαφρύ χέρι -να το χαρακτηρίσω έτσι- να με σηκώνει. Αισθάνθηκα όρθιος και, κοιτάζοντας τον παπά που είχε το Αγιο Δισκοπότηρο, πήγα να κοινωνήσω» αφηγούνταν ο π. Γεράσιμος.
Το θαύμα είχε γίνει, το παιδί είχε απελευθερωθεί από το δαιμόνιο. Η είδηση έκανε τον γύρο της Κεφαλλονιάς και δημοσιεύθηκε σε πολλές τοπικές εφημερίδες αλλά και σε έντυπο της Αθήνας. Μάλιστα, ο τότε μητροπολίτης Κεφαλληνίας Γερμανός συνέταξε και σχετική έκθεση.
Ο Γεράσιμος, απελευθερωμένος πια από το δαιμόνιο, προσπάθησε να επιστρέψει στο γυμνάσιο, για να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Ωστόσο δεν κατάφερε να συνεχίσει το σχολείο, καθώς η έντονη περιπέτεια που είχε ζήσει του άφησε «κληρονομιά» ανυπόφορους πονοκεφάλους και ιλίγγους. Έμεινε στο Μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου για ενάμιση χρόνο. Σε ηλικία 22 ετών γράφτηκε στο Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο Βελλάς Ιωαννίνων, ύστερα από παρότρυνση του μητροπολίτη Λευκάδος Δωροθέου. Αφού υπηρέτησε τη στρατιωτική θητεία του, ο ζήλος και η αγάπη του για τον Θεό και τον συνάνθρωπο τον οδήγησαν στην ιεροσύνη.
Πληροφορίες -πηγή: espressonews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο