Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑΚΑ ΟΝΕΙΡΑ
Για τη βοήθεια της Παναγίας, την οποία επικαλέστηκε και της δόθηκε άπλετη, μιλά πλημμυρισμένη από δέος και συγκίνηση η κορυφαία ερμηνεύτρια του ελληνικού δημοτικού τραγουδιού Γιώτα Βέη. Η «τελευταία Ελληνίδα», όπως τη χαρακτήρισε ο Γιάννης Τσαρούχης, αποκαλύπτει την κατανυκτική εμπειρία που είχε όταν την επισκέφτηκε στον ύπνο της η Μητέρα του Θεανθρώπου, την οποία αναγνώρισε όταν επισκέφτηκε τη Μονή Προυσού, στο Καρπενήσι.
«Οταν ήμουν πολύ μωρό βαφτίστηκα, επειδή υπήρχε ο κίνδυνος να πεθάνω! Αντιμετώπιζα σοβαρό πρόβλημα. Με τάζει, λοιπόν, η μητέρα μου στη Μονή Προυσού, στο Καρπενήσι. Δεν με πήγε, όμως, εκεί ποτέ!» εξομολογείται στην εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια» και αποκαλύπτει το όνειρο που είδε όταν άρχισε να τραγουδά και την έκανε να πάει στο μοναστήρι μαζί με τη μητέρα, τη γιαγιά και τη θεία της, η οποία είχε έρθει από την Αμερική.
Το όνειρο
«Βρισκόμουν μπροστά σε μια σκοτεινή κρύπτη και εκεί ήταν ένα εικόνισμα. Δίπλα ήταν ένα μανουάλι. Πίσω βρίσκεται μια γυναίκα με μαύρα, η οποία μού πρόσφερε ένα μικρό κερί. Το παίρνω και το ανάβω στο μανουάλι. Αυτό έγινε πυρσός, έγινε λαμπάδα και λέω μέσα μου: “Αυτό θα κάψει όλο τον τόπο!” Το θεώρησα πολύ σημαδιακό όνειρο! Ξεκινάμε, λοιπόν, όλες μαζί και πάμε στο μοναστήρι. Η ατμόσφαιρα εκεί ήταν πολύ υποβλητική, σε πιάνει ένα δέος! Φτάνουμε και μπαίνουμε να ανάψουμε τα κεριά. Ε, τότε, αντικρίζω εκείνη τη στιγμή όσα ακριβώς είδα στο όνειρο: είδα την κρύπτη, την Παναγία, το μανουάλι και με έπιασε ταραχή! Αυτή η φλόγα ήταν το σημάδι ότι κάτι πολύ σπουδαίο για τη ζωή μου θα συνέβαινε. Τέτοια όνειρα, που έχουν βγει αληθινά, έχουν συμβεί πολλά στη ζωή μου».
Οπως εκμυστηρεύεται, η Θεομήτωρ στεκόταν ανέκαθεν στο πλευρό της και ένιωθε ότι τη βοηθούσε: «Εχω επικαλεστεί πολύ βαθιά τη βοήθεια της Παναγίας και αυτό μού έχει συμβεί. Ωστόσο, αυτή την εμπειρία δεν είναι εύκολο να τη μεταφέρεις στους άλλους. Το έχεις ζήσει, το έχεις νιώσει, αλλά νομίζω ότι το βίωμα αυτό δεν μπορείς να το επικοινωνήσεις εύκολα» λέει.............
Η βαθιά έννοια της θρησκευτικής πίστης γινόταν όλο πιο αποκαλυπτική μέσα της και πάντα συνέβαινε κάτι που τη στέριωνε ακόμη περισσότερο, με αποκορύφωμα τη σωτηρία του γιου της από ένα τρομακτικό τροχαίο.
Το τροχαίο του γιου της
«Εγώ έχω προστάτιδα την Παναγία. Αναμφισβήτητα, και ας πει ο καθένας ό,τι θέλει! Πριν από λίγο καιρό ο γιος μου τράκαρε με το αυτοκίνητό του. Τόσο πολλή ήταν η ζημιά, ώστε το αυτοκίνητο δεν επιδιορθωνόταν με τίποτα, πήγαινε για απόσυρση! Αυτός βγήκε μέσα από τις λαμαρίνες σώος και αβλαβής, μόνο με κάτι μώλωπες. Απ' όλο το αυτοκίνητο αυτά που παρέμειναν ανέπαφα ήταν η ασημένια εικονίτσα της Παναγίας και η άδεια αυτοκινήτου! Το θεωρώ θαύμα που δεν σκοτώθηκε το παιδί μου! Οσο για την εικονίτσα, την έχω και τη βλέπω συνεχώς μπροστά μου!» περιγράφει συγκινημένη.
Στη ζωή της Γιώτας Βέη η θρησκευτική πίστη συνδέθηκε απόλυτα με την καριέρα της, όπως αποκαλύπτει η ίδια: «Οταν ήμουν μικρή πήγαινα κάθε Κυριακή στην Εκκλησία, επειδή με γοήτευε η βυζαντινή μουσική. Ακόμη και στις κηδείες πήγαινα για να ακούω τη νεκρώσιμη ακολουθία! Ηταν τόσο φανταστική που, αν και φοβόμουν τους πεθαμένους, πήγαινα από κοντά για να ακούσω τα υμνολογικά και τα ευχετικά μέρη αυτή της ακολουθίας. Επίσης, στην Εκκλησία ήξερα απ' έξω όλα τα σημεία της θείας λειτουργίας, τι θα επακολουθούσε στο αμέσως επόμενο σημείο...» διηγείται.
Ορισμένες φορές η πίστη αποτελεί εμπόδιο για να γίνει ένας επαγγελματίας «επιτυχημένος» στον χώρο της τέχνης, παραδέχεται η γνωστή καλλιτέχνιδα. «Ενας θρησκευόμενος δεν κάνει συμβιβασμούς και πράττει πάντα σύμφωνα με τους κανόνες της ηθικής. Ο άνθρωπος που έχει για οδηγό τον Θεό δεν αγαπά τη φιλαργυρία! Εγώ ήθελα πάντα να βρίσκομαι στον δικό μου κόσμο και να κινούμαι σύμφωνα με τα δικά μου ιδανικά! Δεν επιδίωκα να μιμηθώ την πορεία ενός άλλου καλλιτέχνη. Είχα συνειδητοποιήσει από πολύ νωρίς ότι ανήκα κάπου αλλού. Και μόνο ό,τι πιστεύεις βαθιά αυτό σε πάει και αλλού! Πιστεύω στον Θεό, στην Παναγία και στον Χριστό, πιστεύω και στο δημοτικό μας τραγούδι αντίστοιχα! Εάν δεν πιστεύεις στο ένα πολύ, δεν πιστεύεις ούτε και στο άλλο» εξηγεί η Γιώτα Βέη.
Συχνά, ωστόσο, ήταν υποχρεωμένη να συνεργαστεί με πρόσωπα που δεν διακρίνονταν για τη θρησκευτική τους πίστη. «Αυτό με ενοχλούσε, αφού πάντα πίστευα ότι κάτι λείπει από αυτούς τους ανθρώπους, ώστε να είναι ολοκληρωμένοι. Αυτό το θείο, το μη εγωιστικό! Αυτός που δεν πιστεύει είναι άκρως εγωιστικό άτομο και νομίζει ότι η δύναμη προέρχεται μόνο μέσα από τον εαυτό του» καταλήγει.
Κορυφαία στιγμή στη 40χρονη καριέρα της το «Αξιον Εστί»
Από τη συνεργασία της με το Τρίτο Πρόγραμμα το 1978 και την κορυφαία διάκριση με το πρώτο βραβείο στο 30ό Παγκόσμιο Συνέδριο της Ομοσπονδίας JEUNESSES MUSICALES στο Ζάγκρεμπ το 1979, συμπληρώνονται 40 χρόνια προσφοράς της Γιώτας Βέη στην πλούσια μουσική μας παράδοση, μέσα από εκπομπές, συναυλίες και δίσκους που έχουν κυκλοφορήσει έως την Ιαπωνία.
Οπως λέει η ίδια, οι δρόμοι του δημοτικού τραγουδιού είναι παράλληλοι με αυτούς της βυζαντινής μουσικής. «Οι ψαλμωδίες της Εκκλησίας με κάποια δημοτικά τραγούδια έχουν πολύ στενή σχέση. Υπάρχουν τραγούδια θρησκευτικού περιεχομένου σχετικά με την Παναγία, με τους βίους αγίων, με τις διάφορες γιορτές, τα οποία συγκαταλέγονται ανάμεσα στα ωραιότερα τραγούδια. Ομως άλλο είδος είναι το ένα και διαφορετικό είναι το άλλο. Εχω κάνει, επίσης, όλους τους ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας, έως και τα Δοξαστικά του Πάσχα. Αυτό μου πήρε πολύ χρόνο, αλλά στην προσπάθεια να τα αποδώσω ένιωσα να με αγγίζει βαθιά το θρησκευτικό στοιχείο». Κάθε τραγούδι το ανέλυε με μια εσωτερική διεργασία και αισθανόταν το δέος που της προκαλούσε.
«Η προσπάθειά μου ήταν να το κατακτήσω, ενώ αυτό ήδη με είχε κατακτήσει από την αρχή, ώστε να το περάσω μέσα μου. Και εάν ήταν δυνατόν, να συμπληρώσω και τον εαυτό μου μέσα σε αυτό. Είναι μια διαδικασία που καταλήγει να ανήκει και αυτό στα μυστήρια. Είναι μια βαθιά μύηση» περιγράφει η κυρία Βέη.
Η κυρία του δημοτικού τραγουδιού αποκαλύπτει ποια ήταν η κορυφαία ερμηνευτική στιγμή στη διαδρομή της:
«Το “Αξιον Εστί”! Μεγάλη υπόθεση! Επίσης, το τροπάριο “Ιδού ο Νυμφίος έρχεται”, που ψάλλεται Κυριακή των Βαΐων, αλλά και τα Δοξαστικά του Πάσχα. Εχουν αυτά έναν απόλυτα διδακτικό χαρακτήρα, μια γοητεία και μια έλξη προς τον Θεό. Η συνείδησή σου εκείνες τις στιγμές γίνεται πολύ βαθιά και το πνεύμα ψηλώνει. Το ένα αγγίζει το άλλο και ενώνονται. Εκεί βρίσκεται ο Θεός! Συναντάς αυτό που είναι πέρα από το φυσικό»!
http://www.espressonews.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο