ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ: Χρήστος Μπόνης
Μπορεί να είμαστε μακριά από το χωριό μας (Αστακό) αλλά τουλάχιστον ορισμένα ήθη και έθιμα προσπαθούμε να τα συντηρήσουμε ακόμη και εδώ στην μακρινή Αθήνα παρότι το περιβάλλον (δρόμοι πολυκατοικίες μεγάλες αποστάσεις μεταξύ των συγχωριανών) δεν ευνοούν πολλές φορές την εκπλήρωση όλων των καλών προθέσεων που έχουμε.
Παρόλα αυτά μια ομάδα που έχουμε μείνει συμπαγής τουλάχιστον 3 φορές τον χρόνο μαζευόμαστε στο εξοχικό του Λεωνίδα Παπαρίζου (όντως η περιοχή που μένει θυμίζει κάτι από περιβόλια η χοβολιό του ΑΣΤΑΚΟΥ) και μεταφράζουμε σε πράξη τι σημαίνει φιλία αλλά και αγάπη στο φαγητό (προπάντων αυτό) και υπό την σκέπη του καπνού από την σούβλα απολαμβάνουμε την παρέα.....
Βέβαια στην χθεσινή μάζωξη τα μέλη του club ήταν πολύ λίγα διότι ο καιρός δεν επέτρεψε κάποιους να ενδώσουν στο κρύο. Αυτό βέβαια για εμάς τους παρευρεθέντες ήταν Θειο Δώρο διότι καταναλώσαμε σε στερεά και υγρή τροφή περισσότερο από όσο θα μας αναλογούσε αν ήταν και οι υπόλοιποι δέκα -μέλη του club paparizou.
Η συμμετοχή ήταν πάντως ικανοποιητική (18 άτομα) και καθόλου δεν μας πτόησε το κρύο αλλά ούτε και μας στενοχώρησε η απουσία των υπολοίπων. Ξεχωριστή νότα όμως έδωσε και η νεολαία που είχε το δικό της τραπέζι αλλά επειδή δεν έχουν εξοικειωθεί σε κακουχίες άρπαξαν τα πιάτα με το κοντοσουβλι και απήλαυσαν την θαλπωρή του σαλονιού του σπιτιού. Εμείς πάντως ακλόνητοι δώσαμε την μάχη με το κρύο αλλά και την προσωπική αντιμετωπίζοντας ο ένας την ταχύτητα του άλλου στο κάρφωμα του μεζέ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο