ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑ ΑΚΑΡΝΑΝΩΝ: Νέα άγνωστα ιστορικά συμβάντα για τη μάχη στο Μοναστηράκι Βόνιτσας (1944)

ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑ ΑΚΑΡΝΑΝΩΝ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

     Στο άρθρο σας, για τη μάχη στο Μοναστηράκι (ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ) ένα σχόλιο αναγνώστη τέθηκε κάτω από το άρθρο, με αναφορά την εκτέλεση Ελλήνων από τα Γερμανικά στρατεύματα, ως αντίποινα για τον θάνατο Γερμανών τόσο στα Ρύκια όσο και στο Μοναστηράκι.

    Για την εκτέλεση στη Βόνιτσα η ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑ ΑΚΑΡΝΑΝΩΝ έχει ενεργό project που μετρά 14 μήνες. Εχουν συγκεντρωθεί συνεντεύξεις από μάρτυρες τόσο στη Βόνιτσα όσο και στο Μοναστηράκι. Το πιό συγκλονιστικό είναι ότι έχουμε μαρτυρία Γερμανού  εκείνης της περιόδου, όταν πρίν δύο χρόνια επισκέφτηκε με την γυναίκα του την Βόνιτσα.

     Το Project δεν έχει σκοπό να αναθεματίσει πρόσωπα και γεγονότα, αλλά απλά να εξιστορήσει την θυσία αθώων ανθρώπων που έτυχε να βρίσκονται στο Μοναστηράκι, ο καθένας για διαφορετικό λόγο. Να δώσει νόημα στο ότι πίσω από αυτούς που εκτελέστηκαν στη Βόνιτσα υπήρχε μια αθώα ιστορία, πίσω από τους απλούς Γερμανούς στρατιώτες (οι περισσότεροι δια της βίας στρατεύτηκαν) που σκοτώθηκαν, υπήρχε μια οικογένεια να τους περιμένει. Ενα Project που θα αναθεματίσει τον πόλεμο...........

    Μέσα από τα συγκεντρωμένα στοιχεία θα αναδειχθεί το "τυφλό" του πολέμου, η τρελή και ακατανόητη εντολή για τον απάνθρωπο θάνατο, χωρίς να εξετασθεί η ευθύνη του καθενός.

   Το Γερμανικό σώμα κατοχής στη Βόνιτσα απαρτίζονταν κυρίως από Κροάτες και Πολωνούς. Η Διοίκηση ανήκε στους κατ' αυτούς Γερμανικής καταγωγής, οι οποίοι (εκτός από ελάχιστους που έμεναν σε επιταγμένα σπίτια στη Βόνιτσα, οι άλλοι κατοικούσαν στο χωριό Αγιο Νικόλαο Βόνιτσας και  στο Τεκέ Περατιάς). Εκτός από τα σπίτια που είχαν επιταχθεί, χρησιμοποιήθηκαν και οι εκκλησίες ως θάλαμοι διαμονής των απλών στρατιωτών των κατακτητών. Η διαβίωσή τους ήταν άθλια, χωρίς αυτό να μπορεί να δικαιολογήσει τις καταστροφές που έγιναν σε αυτές τις εκκλησίες.

       Ο πόλεμος, αυτό το γεγονός που αδρανοποιεί τη σκέψη, την λογική, τα συναισθήματα, την αίσθηση του συνανθρώπου, την αντίληψη του χρόνου.

      Ο Γερμανός που μας έδωσε τη συνέντευξη, έμενε στη περιοχή της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου μέσα στη Βόνιτσα. Δεν συμμετείχε στα γεγονότα του Μοναστηρακίου, ούτε στα γεγονότα του κάστρου όπου εκεί αρχικά μεταφέρθηκαν οι συλληφθέντες από το Μοναστηράκι. Από άλλους άκουσε το τι έγινε. Μας μίλησε για το πόλεμο και τις απάνθρωπες αξίες του. Μας είπε για πολλά γεγονότα , για πρόσωπα και καταστάσεις.

       Για τελευταία φορά γύρισε το βλέμμα του σε όλα τα μέρη που έζησε στη Βόνιτσα, κρατώντας από το χέρι την γυναίκα του. Δεν είχε τίποτα και για κανένα λόγο να κρύψει.

      Τον ρωτήσαμε για τον .....και την φυλάκισή του στον Μονόματο στο κάστρο. Σε αυτό το σημείο η συνέντευξη άνοιξε ένα άλλο θέμα αρκετά ενδιαφέρον, που θα το δώσουμε αναλυτικά όταν θα έχει κλείσει ο κύκλος της όλης έρευνας. Η τελευταία λέξη του ήταν το πόσο κακός είναι ο πόλεμος, και για να σφραγίσει την φράση του, μας θύμισε τα εγκλήματα που έγιναν στον πόλεμο που ακολούθησε μετά την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων.

     Για τους Έλληνες η  28η Οκτωβρίου, δεν πρέπει να είναι πανήγυρης. Είναι ημέρα μνημόσυνου για αυτούς που χάθηκαν, είτε έχοντας συνείδηση στο τι ενεργούσαν είτε όχι. Για τους Έλληνες, αλλά και για όλα τα Έθνη, πρέπει να είναι ημέρα μνήμης για τα κακά του πολέμου.