Στις 8 Μαρτίου 2011 έφυγε από κοντά μας ο Νίκος Γκόλιας, ένας από τους πιο μορφωμένους έλληνες δημοσιογράφους με πανεπιστημιακές σπουδές στη Γαλλία, που εργάστηκε για περισσότερα από 20 χρόνια στην «Καθημερινή», σε ηλικία 62 ετών, ύστερα από σκληρή μακρόχρονη μάχη με τον καρκίνο.
Ο Νίκος Γκόλιας γεννήθηκε στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας το 1949, από γονείς που κατάγονταν από την Χρυσοβίτσα Ξηρομέρου. Ο πατέρας του Χρήστος Γκόλιας (1902-1967) ήταν γιατρός που άσκησε το επάγγελμα του, για πολλά χρόνια στον Αστακό.
 |
| Ο Νίκος Γκόλιας πρώτος δεξιά |
ΡΕΚΒΙΕΜ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΓΚΟΛΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»
Ο Νίκος Γκόλιας, στα 62 του χρόνια, έφυγε, εκλεκτός μορφωμένος δημοσιογράφος από τη «φρουρά της Σωκράτους»
Πριν από δέκα χρόνια πάντα με τον καλό λόγο, με εύθυμη διάθεση –«αλλιώς πώς θα βγούμε από τα δύσκολα»...
έλεγε ο Νίκος Γκόλιας– στη συντροφιά των δημοσιογράφων στο «Οικονομικό - Διεθνές» της «Κ». Η «αναμνηστική» φωτογραφία, ο Νίκος πρώτος δεξιά, είναι από τη μετακόμιση των γραφείων από τη Σωκράτους στο Νέο Φάληρο, Νοέμβρης 2001 (φωτο Γ. Μπαρδόπουλος, «Κ»).
Ενας ακόμη εξαιρετικός συνάδελφος, δημοσιογράφος παλαιάς κοπής, όπως λένε στο Οικονομικό Τμήμα για τις χρυσές λίρες, χρυσού χαρακτήρος, έφυγε.
Πολύγλωσσος, με σπουδές στη Γαλλία, μελετητής της κλασικής φιλοσοφίας και λογοτεχνίας, ο Νίκος Γκόλιας νικήθηκε από τον καρκίνο ύστερα από πολύχρονη μάχη. Πρώτη του έγνοια, όπως μαρτυρούν οι συνάδελφοί του, του Διεθνούς Τμήματος της Οικονομικής «Καθημερινής», το πότε θα επιστρέψει στη δουλειά, στο γραφείο του, που γι’ αυτόν, όπως και για τους περισσότερους δημοσιογράφους, είναι ταυτόσημο με τη ζωή.
Αυτό το καλοκαίρι, στο νοσοκομείο, τον επισκέφθηκαν οι συνάδελφοί του και ο Νίκος Γκόλιας τους έλεγε πως θέλει να ξαναγυρίσει, όσο γίνεται πιο γρήγορα, στη δουλειά του.
«Πρώτα να κοιτάξεις τον εαυτό σου, την υγεία σου, και το γραφείο σου είναι εκεί και σε περιμένει, όπως κι εμείς» του είπαν. «Θα τα πούμε από κοντά, έχω κι ένα νέο ανέκδοτο να σας πω», πάντα εύθυμος στις συναναστροφές του ο Νίκος Γκόλιας, τους αποχαιρέτησε.
Στις 8 Μαρτίου υπέκυψε και χθες ήταν η σειρά της «Καθημερινής» και ειδικά της Οικονομικής «Καθημερινής» να τον αποχαιρετίσουν με πρωτοσέλιδη αναγγελία του θανάτου του στα 62 του χρόνια.
Η καταγωγή του ήταν από τον Αστακό της Αιτωλοακαρνανίας, που έχει δώσει σπουδαίους δημοσιογράφους στην «Καθημερινή».
Ηταν επί 20 χρόνια –από την οδό Σωκράτους– στο Διεθνές Τμήμα της «Καθημερινής».
Μας μιλούσε πάντα με περηφάνια για τα παιδιά του, τον Χρήστο, τελειόφοιτο Ιατρικής στη Γερμανία, και τη Μαγδαλένα, φοιτήτρια της Νομικής στη Γερμανία επίσης. Τα παιδιά διαμένουν εκεί με τη Γερμανίδα μητέρα τους Μαρία και επιθυμία της οικογένειας, να μεταφερθεί εκεί η σορός, για να είναι κοντά τους. Αυτό το ταξίδι τον παίρνει πλέον μακριά μας.
Το γραφείο του, στον τέταρτο όροφο της «Κ» στο Νέο Φάληρο, στο Οικονομικό Τμήμα, τον περίμενε πάντα, τακτικό, «ετοιμοπόλεμο» με σημειώσεις, βιβλία, χαρτιά, μολύβια, τα γυαλιά του – το γραφείο τού καλού δημοσιογράφου, που δεν επιζητούσε την προβολή αλλά ζούσε από και για τη δουλειά του...
Με θερμά συλλυπητήρια στα παιδιά του, που θα τον κρατήσουν κοντά του, λέμε, οι παλαιοί και νέοι συνάδελφοί του, στην «Καθημερινή»: Αντίο, Νίκο Γκόλια.
ΣΥΛΛΗΠΗΤΗΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΣΗΕΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΓΚΟΛΙΑ
ΕΦΥΓΕ Ο ΝΙΚΟΣ ΓΚΟΛΙΑΣ
10 Μαρτίου 2011
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ με θλίψη ανακοινώνει την απώλεια του δημοσιογράφου Νίκου Γκόλια, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 62 ετών, ύστερα από σκληρή μακρόχρονη μάχη με τον καρκίνο.
Ο Νίκος Γκόλιας γεννήθηκε στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας το 1949. Είχε κάνει πανεπιστημιακές σπουδές στη Γαλλία και μιλούσε Αγγλικά, Γερμανικά και Γαλλικά. Εργάστηκε για πολλά χρόνια στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» ασχολούμενος με το διεθνές οικονομικό ρεπορτάζ.
Ως άνθρωπος ήταν ζεστός, φιλικός και τίμιος με τους συναδέλφους του, πάντα με τον καλό λόγο, παρά τα μεγάλα προβλήματα υγείας, που αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ συλλυπείται τη σύζυγό του και τα δύο του παιδιά.
Η κηδεία του Νίκου Γκόλια θα γίνει στην Γερμανία, όπου διαμένει η οικογένειά του.
ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τι λες γι αυτό αγαπητό Ξηρόμερο