Εορταστικές εκδηλώσεις για την 188η επέτειο, της περίτρανης Μάχης του Προφήτη Ηλία Αετού.

Εορταστικές εκδηλώσεις για την 188η επέτειο, της περίτρανης Μάχης του Προφήτη Ηλία Αετού
Διοργανωτές οι Σύλλογοι του Δήμου Μεδεώνος (Αετού, Κατούνας, Κωνωπίνας και Τρύφου), με την συμπαράσταση των κατοίκων του Συνοικισμού Αγίου Νικολάου

“Όποιος ξεχνάει την ιστορία του δεν έχει κανένα μέλλον”.

Σημαντική η πρωτοβουλία των Πολιτιστικών Συλλόγων του Δήμου Μεδεώνος (Αετού, Κατούνας, Κωνωπίνας, Τρύφου) να πραγματοποιήσουν από κοινού και φέτος εκδηλώσεις για τα 188 χρόνια από την ένδοξη μάχη του Προφήτη Ηλία Αετού, όπου πρόγονοί μας, κατήγαγαν σπουδαία και περιφανή νίκη σε βάρος πάνοπλης στρατιάς Τούρκων του Κιουταχή.
Οι εκδηλώσεις διαφοροποιούμενες ως προς τον τόπο, φέτος θα γίνουν στο Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου του ομώνυμου Συνοικισμού του Δήμου μας, μέρος που επιλέγει από τους διοργανωτές λόγω της δυσκολίας προσβασιμότητας των επισκεπτών στο χώρο που ευρίσκετε το υπάρχον μνημείο, αλλά και τον κίνδυνο πρόκλησης ατυχήματος, λόγω του απόκρημνου της μορφολογίας του εδάφους.
Για να μην γίνουμε λήσμονες της ιστορίας μας, την Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010 πρέπει όλοι οι Κωνωπινιώτες, όλοι οι Συνδημότες μας, όλοι οι Ξηρομερίτες να δώσουν το παρόν στο Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου του ομώνυμου Συνοικισμού, συμμετέχοντας σ’ ένα ευλαβικό μνημόσυνο, για ανθρώπους που θυσιάστηκαν για τα ιδανικά της φυλής μας, για την ελευθερία της πατρίδας μας έχοντας την υποχρέωση να μεταλαμπαδεύσουμε αυτό ως μήνυμα στις νεότερες γενιές.
Δυστυχώς η μάχη του Αετού αν και είναι καταγεγραμμένη ιστορικώς, δεν της έχει αποδοθεί η πραγματική της διάσταση και η ανάλογη θέση στο άλμπουμ της ιστορίας της Χώρας μας. Τα γνωστά μετέπειτα «αλισβερίσια» των «πρωτοκλασάτων» Ελλήνων αδίκησαν κατάφορα ένα περήφανο τόπο, που άνθρωποι έχυσαν το αίμα τους για την ελευθερία της πατρίδας μας, χωρίς ανταλλάγματα.

Οι εκδηλώσεις θα ξεκινήσουν την 19.15 ώρα με επιμνημόσυνη δέηση, κατάθεση στεφάνων, ομιλία-αναφορά στην Μάχη του Αετού από τον κ. Γεώργιο Φερεντίνο, ιστορικό - συγγραφέα, από το Θύρρειο.
Θα ακολουθήσει αναπαράσταση της Μάχης και στη συνέχεια Μουσική εκδήλωση μέχρι πρωϊας

ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
( Αποσπάσματα από το Βιβλίο: “Η Κωνωπίνα στην επανάσταση του 1821” του Νίκου Θεοδ. Μήτση - Σελ. 58, 59 )

Μετά την καταστροφή των Ελληνικών στρατευμάτων υπό τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο στις 4 Ιουλίου 1822 στο Πέτα “ Τα υπολείμματα των Ελληνικών δυνάμεων αποσύρθηκαν στην ενδοχώρα και συγκεκριμένα: (α) στο Λιγοβίτσι (Μαχαλας-Φυτείες) με τον Κωνωπινιώτη χιλίαρχο Ανδρέα Γριβογεώργο και τους Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, Μάρκο Μπότσαρη (β) στο κάστρο του Αετού λιγοστές δυνάμεις με το Γεώργιο Τσόγκα, τον Καραγιάννη Μαγουλιάνο και τον Κωσταντή Βαλιανάκη – αμφότεροι οπλαρχηγοί εξ Αετού Ξηρομέρου- και τέλος στο Μοναστήρι της Ζαμπατίνας στην Ζάβιτσα ο κυριότερος όγκος στρατιωτικών δυνάμεων –όχι περισσότεροι των τριακοσίων (300) ανδρών- με Δήμο Τσέλιο, Στάθη Χεινόπωρο, Αποστόλη Κουσουρή, Δημήτρη Παλιογιάννη, Νίκο Κόπελο, Νίκο Βλυζανίτη, Νίκο Δραγαμεστινό και Κωσταντή Βέρρη.
Ο Ομέρ Βρυώνης από το Μακρυνόρος περνά ανενόχλητος τον Καρβασαρά και στρατοπεδεύει στην Λεπενού.
Ο δε Ρεσίτ Κιουταχής, περνώντας το Λουτράκι, έκαψε την Κατούνα του Ξηρομέρου και κατευθύνονταν για τον Αετό, με προορισμό να καταστρέψει και τα χωριά του Δήμου Σολλίου: Ζάβιτσα, Κανδήλα, Βάρνακας, τα οποία και είχαν του περισσότερους οπλαρχηγούς και μέσω του οδικού άξονα Μπαμπίνη-Χρυσοβίτσα-Λεσίνι, καταστρέφοντας ότι έβρισκε μπροστά του, να καταλήξει στο Μεσολόγγι.
Όμως στις 9 Αυγούστου 1822, ο Κιουταχής βρίσκει σθεναρή αντίσταση από τους Έλληνες στη θέση Πηγάδια στον Προφήτη Ηλία Αετού (η γνωστή μάχη του Αετού) με επικεφαλής τους: Γεώργιο Βαρνακιώτη, Θεόδωρο Γρίβα, Δήμο Τσέλιο (Ζάβιτσα), Δημήτρη Παλιογιάννη (Βάρνακα), Στάθη Κατσαρό (Λευκάδα-Βόνιτσα), Ανδρέα Γριβογεώργο )Κωνωπινα), Αποστόλη Κουσουρή (Βάρνακα), Γιαννάκη Σουλτάνη, Νικόλαο Δραγαμεστινό (Δραγαμέστο), Γιάννη Τσαούση (Πλαγιά), Κώστα Βαλιανάκη (Αετό) Γιαννάκη Τζιτζώνη (Κατούνα), Κώστα Καπογιωργάκη (Πλαγιά) κλπ, όπου 780 Έλληνες αντιμετώπισαν 4.000 Τούρκους του Κιουταχή.
Στη μάχη αυτή, που επικράτησαν οι Έλληνες, ο Κιουταχής αναγκάστηκε να υποχωρήσει πίσω στο Λουτράκι-Καρβασαρά, με επακόλουθο να καθυστερήσει κατά πολύ η απόβαση των Τουρκικών δυνάμεων στο Μεσολόγγι (τέσσερις μήνες), που -ως γνωστόν- έγινε το Δεκέμβριο (Χριστούγεννα) του 1822, η γνωστή σε όλους μας Α΄. πολιορκία του Μεσολογγίου.
Η μάχη αυτή (του Αετού) ήταν σπουδαίας σημασίας και για ένα επιπρόσθετο λόγο. Αναπτέρωσε το ηθικό των Ελλήνων που είχε καταβαραθρωθεί μετά το «Βατερλώ» της μάχης του Πέτα (4 Ιουλίου 1822) και τα γυναικόπαιδα που είχε εκδιώξει ο Άγγλος αρμοστής Μάίτλαντ από τον Κάλαμο και λιμοκτονούσαν στα παράλια της Ακαρνανίας (Λύσιμος-Βελά-Σταυρολιμνιώνας) επανήλθαν σώα και ασφαλή, ξανά στον Κάλαμο, Καστό και στην Επισκοπή.”-