Σινιάλα... από τον Τάσο Δασκαλάκη.

Του Τάσου Παντ. Δασκαλάκη

Τους προβολείς σου έριχνες σ` ανούσιες ιαχές
που έστηναν φράκτες έντρομους χωρίς αναστολές
σε δρόμους , ματ βολές
Αυτοί , χρώματα εύμορφα
πάνω στις σιδεριές τους
έδειχναν ευκολότερα
γυαλιά , καρφιά στη γη , εικόνες διαλογής
κι εσύ μες στα περίεργα τσεκάριζες μορφές

Με τόσους κόμπους στη ζωή το περιδέραιο δες
Πώς τόσα μάτια αδέσποτα , στις χάντρες του
Κρυφές τις ενοχές τους κρύβουνε ,εις το διηνεκές

Σε θεωρούν τόσο ένοχο που κουβαλάς ψυχές
θλιμμένες , που δεν πρόλαβαν ν` απλώσουν
ευωδιές ...
ενώ εσύ με ρέγουλο αντέχεις το πρανές
Γνωρίζεις το ίσιο ολότελα δε δίνει ομορφιές
και διαχύσεις του φωτός να γιάνονται αμυχές

Στα ηλιοτρόπια ανοίγεσαι ,καλείς τις συντροφιές
χαμόγελα αδίσταχτα ν` απλώσουν και αρχές
σε διασταυρώσεις φέρουσες, αν θες, προοπτικές
Στις αεριομαχίες πνίγεσαι, ανέμους διεκδικείς
προσομοιώσεις άρχουσες, βραδιάς το νικητή

Τα πρωινά που έρχονται , η αύρα νουνεχής
να ζωντανέψει τους ανθούς ιστορικής γραφής
σινιάλα αξεπέραστα σ` αγώνες διαπρεπείς...