ΠΟΙΗΣΗ: ΚΑΚΤΟΥ ΑΝΘΟΣ...

Του Τάσου Παντ. Δασκαλάκη

Σ` αρώματα αγκάθινα ο ανθός
Προσέλκυε των γύρων του το φως…
Αγκυλωτών γονέων του , το αίμα
Τραμπάλιζε φιλήδονα το βλέμμα
Και άστραφτε της βέργας του το στέμμα
Της αστραπής το βίγλισμα στα σκότη
Συντάραζε των βλέφαρων την κόγχη
Κι ο χαλασμός , κιλλίβαντα φακιόλι
Τ` ατσάλωνε στης μέρας την απόχη
Και ,καρτερούσε πάντοτε , στητό
Των αστεριών καθάριο ουρανό .
Παρείσακτος στον τόπο του
Δέσποζε με βιάση
Νοοτροπίες "γερακιών"
Αλλήθωρες των " άλλων".
Στόχους σφεντόνων ζύγιαζε
Φαρέτρες παρωθούσε
Σ` ανυστερόβουλες πτυχές
Τις ευωδιές σκορπούσε.