Η ιστορία επαναλαμβάνεται: Από την επιδημία πανώλης και χολέρας το 1828, στον κορονοϊό το 2020. Ο ιστορικός μελετητής Νίκος Θ. Μήτσης με φοβερά έγγραφα και ντοκουμέντα καταγράφει τις επιδημίες που έπληξαν τον ελλαδικό χώρο μετά την Επανάσταση του 1821.
Πανώλη και χολέρα στην Παλιγγενεσία και τα μέτρα που ελήφθησαν απ΄ τον Καποδίστρια και τον Όθωνα
Έρευνα: ΝΙΚΟΣ ΘΕΟΔ. ΜΗΤΣΗΣ
Συγγραφέας Ιστορικός
Ως γνωστόν επιδημίες, κάθε μορφής (πανούκλα, θανατικό ή λοιμός, ευλογιά, φυματίωση ή φυσικό ή χτικιό, χολέρα, λέπρα, ελονοσία, κλπ), έχουν πλήξει την Ελλάδα από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι και των ημερών μας και με αρκετά θύματα όπως, ο Περικλής στην Αρχαία Αθήνα που είδε τους δύο γιους του, τον Πάραλο και τον Ξάνθιππο να πεθαίνουν από τον φοβερό λοιμό που χτύπησε την πόλη, λοιμό από τον οποίο πέθανε και ο ίδιος, τον Αύγουστο του 429 π.χ. Λοιμοί υπήρξαν και επί Βυζαντινής εποχής, περίοδο του Ιουστινιανού, αλλά και μετέπειτα.
Η πρώτη ελληνική αναφορά στην πανούκλα ήταν αυτή της Τραπεζούντας, το 1346. Και ακολούθησαν αρκετές επιδημίες στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Ιδιαίτερα φονικές δε υπήρξαν εκείνες της Θεσσαλονίκης, το 1741, με 500 νεκρούς ημερησίως, της Ναύπακτου και της Λευκάδας, το 1743, καθώς και στην Κωνσταντινούπολη το 1751, που θεωρείται, «ως την αγριότερη πανώλη» της εποχής από την οποία «οι Έλληνες και οι Αρμένιοι υπέφεραν περισσότερο» και, κατά τον Άγγλο πρέσβη, Τζέιμς Πόρτερ, ότι η πανώλης του 1751 εξόντωσε 60.000 άτομα. Μια εξίσου φονική έξαρσή της πανώλης θα εκδηλωθεί στην Κωνσταντινούπολη, το 1778, ενώ, λίγο πριν την Επανάσταση του 1821, η πανούκλα του 1812-1819 ήταν η πιο θανατηφόρα.............